سلیمان بن مهران اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی]] از [[موالی]] [[قبیله]] [[بنی کاهل]]،<ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> تیره‌ای از [[قوم]] [[اسد]]<ref>الانساب، ج ۵ ، ص ۲۳ و ۲۴.</ref> بود. به دلیل [[ضعف]] [[بینایی]] و ریزش آب چشمش، به او اعمش گفته‌اند.<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۵.</ref> پدرش از دماوند [[ایران]] بود و خود در [[کوفه]] به [[دنیا]] آمد.<ref>وفیات الاعیان، ج ۲، ص ۴۰۰.</ref> او در [[روز]] عاشورای سال ۶۱ <ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> و به قولی، دو سال پیش از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} به دنیا آمده است<ref>الانساب، ج ۵، ص ۲۳ و ۲۴.</ref>. | [[ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی]] از [[موالی]] [[قبیله]] [[بنی کاهل]]،<ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> تیره‌ای از [[قوم]] [[اسد]]<ref>الانساب، ج ۵ ، ص ۲۳ و ۲۴.</ref> بود. به دلیل [[ضعف]] [[بینایی]] و ریزش آب چشمش، به او اعمش گفته‌اند.<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۵.</ref> پدرش از دماوند [[ایران]] بود و خود در [[کوفه]] به [[دنیا]] آمد.<ref>وفیات الاعیان، ج ۲، ص ۴۰۰.</ref> او در [[روز]] عاشورای سال ۶۱ <ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> و به قولی، دو سال پیش از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} به دنیا آمده است<ref>الانساب، ج ۵، ص ۲۳ و ۲۴.</ref>. | ||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۰
سلیمان بن مهران اسدی کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی از موالی قبیله بنی کاهل،[۱] تیره‌ای از قوم اسد[۲] بود. به دلیل ضعف بینایی و ریزش آب چشمش، به او اعمش گفته‌اند.[۳] پدرش از دماوند ایران بود و خود در کوفه به دنیا آمد.[۴] او در روز عاشورای سال ۶۱ [۵] و به قولی، دو سال پیش از شهادت امام حسین (ع) به دنیا آمده است[۶].
اعمش از اصحاب امام صادق (ع) به شمار می‌‌آید.[۷] وی از افرادی چون انس بن مالک و کمیل بن زیاد روایت نقل کرده و قرائتش را بر زید بن وهب و ابراهیم نخعی عرضه داشت.[۸] اشخاصی چون طلحه بن مصرف قرائت را از او آموخته[۹] و ایوب سختیانی، شعبه [۱۰] و ابن ابی‌عمیر[۱۱] از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت تسلط داشت و عالم به حدیث و فرایض،[۱۲] و از فقیهان و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت[۱۳] و محدث اهل کوفه شمرده و در نقل روایت به او اعتماد می‌‌شد.[۱۴]۴
شهید ثانی می‌‌نویسد: رجال‌نویسان شیعی از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت استقامت و فضل، سزاوار ذکر است. از روایات او بر می‌‌آید که شیعه بوده و با اهل بیت (ع) همنشینی داشت و بدانان اخلاص میورزید. وی فاضل و نیکواندیش بود.[۱۵]
علامه مجلسی او را امامی ممدوح دانسته است.[۱۶] کتابی در ذکر مناقب امیرمؤمنان علی (ع) برجای گذاشت.[۱۷] اعمش در سال ۱۴۸ هـ در کوفه درگذشت.[۱۸] برای سال وفات او غیر از این هم ذکر شده است[۱۹].[۲۰]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.
- ↑ الانساب، ج ۵ ، ص ۲۳ و ۲۴.
- ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۵.
- ↑ وفیات الاعیان، ج ۲، ص ۴۰۰.
- ↑ الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.
- ↑ الانساب، ج ۵، ص ۲۳ و ۲۴.
- ↑ رجال الطوسی، ص ۲۰۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.
- ↑ الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.
- ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.
- ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.
- ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.
- ↑ الوجیزه، ص ۵۲.
- ↑ الذریعه، ج ۲۲، ص ۳۲۱.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.
- ↑ الثقات، ج ۴، ص ۳۰۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۶.