فلس: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
فلس - را که برخی "فُلُس"<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref> و بعضی دیگر "فَلس"<ref>ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref> تلفظ کرده‌اند، - نام بتی بوده در نجد که [[مردم]] طی آن را [[معبود]] خود قرار داده بودند.<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶. نیز ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref> این [[بت]] که نزدیک [[فید]]<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.</ref> و به نقل [[ابن کلبی]] در میان کوهی به نام أجإ - از کوه‌های [[قبیله طی]] - قرار داشت<ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.</ref> در واقع دماغه‌ای بود سرخ رنگ، مایل به سیاهی و شبیه تمثال [[آدمی]]. <ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.</ref> تولیت این [[بت]] را بنی بولان بر عهده داشتند. <ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۶۰؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.</ref> [[مردم]] طی ضمن [[پرستش]] آن، [[هدایا]] و نذوراتشان را تقدیمش می‌‌کردند و برایش [[قربانی]] انجام می‌‌دادند. این بت، نزدشان چنان [[اجر]] و [[قربی]] داشت که هیچ [[بیمناکی]] نزدیک او نمی‌شد مگر آنکه در [[امان]] بود و هیچ شکاری بدان [[پناه]] نمی‌برد مگر آنکه آن را به حال خود وا می‌‌گذاشتند و مردم در پیرامونش از دستبرد، ایمن بودند.<ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.</ref> [[رسول خدا]]{{صل}}، در [[سال نهم هجری]]، علی{{ع}} را [[مأمور]] [[تخریب]] | فلس - را که برخی "فُلُس"<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref> و بعضی دیگر "فَلس"<ref>ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref> تلفظ کرده‌اند، - نام بتی بوده در نجد که [[مردم]] طی آن را [[معبود]] خود قرار داده بودند.<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶. نیز ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref> این [[بت]] که نزدیک [[فید]]<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.</ref> و به نقل [[ابن کلبی]] در میان کوهی به نام أجإ - از کوه‌های [[قبیله طی]] - قرار داشت<ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.</ref> در واقع دماغه‌ای بود سرخ رنگ، مایل به سیاهی و شبیه تمثال [[آدمی]]. <ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.</ref> تولیت این [[بت]] را بنی بولان بر عهده داشتند. <ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۶۰؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.</ref> [[مردم]] طی ضمن [[پرستش]] آن، [[هدایا]] و نذوراتشان را تقدیمش می‌‌کردند و برایش [[قربانی]] انجام می‌‌دادند. این بت، نزدشان چنان [[اجر]] و [[قربی]] داشت که هیچ [[بیمناکی]] نزدیک او نمی‌شد مگر آنکه در [[امان]] بود و هیچ شکاری بدان [[پناه]] نمی‌برد مگر آنکه آن را به حال خود وا می‌‌گذاشتند و مردم در پیرامونش از دستبرد، ایمن بودند.<ref>هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.</ref> [[رسول خدا]]{{صل}}، در [[سال نهم هجری]]، علی{{ع}} را [[مأمور]] [[تخریب]] این [[بتکده]] کرد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به هنگام تخریب این مکان، دو [[شمشیر]] در آن یافت یکی الرَّسوب و دیگر المِخذَم. پس آنها را نزد [[پیامبر]]{{صل}} آورد و حضرت هم هر دو آنها را به ایشان اهداء فرمودند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۸۷.</ref> امروزه فلس مکان شناخته شده‌ای نیست. فلس را همچنین گیاهی سرخ گفته‌اند در وسط [[کوه]] أجإ و أجإ [[اسود]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۲۳۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۱
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
فلس - را که برخی "فُلُس"[۱] و بعضی دیگر "فَلس"[۲] تلفظ کرده‌اند، - نام بتی بوده در نجد که مردم طی آن را معبود خود قرار داده بودند.[۳] این بت که نزدیک فید[۴] و به نقل ابن کلبی در میان کوهی به نام أجإ - از کوه‌های قبیله طی - قرار داشت[۵] در واقع دماغه‌ای بود سرخ رنگ، مایل به سیاهی و شبیه تمثال آدمی. [۶] تولیت این بت را بنی بولان بر عهده داشتند. [۷] مردم طی ضمن پرستش آن، هدایا و نذوراتشان را تقدیمش می‌‌کردند و برایش قربانی انجام می‌‌دادند. این بت، نزدشان چنان اجر و قربی داشت که هیچ بیمناکی نزدیک او نمی‌شد مگر آنکه در امان بود و هیچ شکاری بدان پناه نمی‌برد مگر آنکه آن را به حال خود وا می‌‌گذاشتند و مردم در پیرامونش از دستبرد، ایمن بودند.[۸] رسول خدا(ص)، در سال نهم هجری، علی(ع) را مأمور تخریب این بتکده کرد. امیرالمؤمنین(ع) به هنگام تخریب این مکان، دو شمشیر در آن یافت یکی الرَّسوب و دیگر المِخذَم. پس آنها را نزد پیامبر(ص) آورد و حضرت هم هر دو آنها را به ایشان اهداء فرمودند.[۹] امروزه فلس مکان شناخته شده‌ای نیست. فلس را همچنین گیاهی سرخ گفته‌اند در وسط کوه أجإ و أجإ اسود.[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶. نیز ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۶۰؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۸۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۲۳۸.