فلس

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

فلس - را که برخی «فُلُس»[۱] و بعضی دیگر «فَلس»[۲] تلفظ کرده‌اند - نام بتی بوده در نجد که مردم طی آن را معبود خود قرار داده بودند.[۳] این بت که نزدیک فید[۴] و به نقل ابن کلبی در میان کوهی به نام أجإ - از کوه‌های قبیله طی - قرار داشت[۵] در واقع دماغه‌ای بود سرخ رنگ، مایل به سیاهی و شبیه تمثال آدمی. [۶] تولیت این بت را بنی بولان بر عهده داشتند. [۷] مردم طی ضمن پرستش آن، هدایا و نذوراتشان را تقدیمش می‌‌کردند و برایش قربانی انجام می‌‌دادند. این بت، نزدشان چنان اجر و قربی داشت که هیچ بیمناکی نزدیک او نمی‌شد مگر آنکه در امان بود و هیچ شکاری بدان پناه نمی‌برد مگر آنکه آن را به حال خود وا می‌‌گذاشتند و مردم در پیرامونش از دستبرد، ایمن بودند.[۸] رسول خدا(ص)، در سال نهم هجری، علی(ع) را مأمور تخریب این بتکده کرد. امیرالمؤمنین(ع) به هنگام تخریب این مکان، دو شمشیر در آن یافت یکی الرَّسوب و دیگر المِخذَم. پس آنها را نزد پیامبر(ص) آورد و حضرت هم هر دو آنها را به ایشان اهداء فرمودند.[۹] امروزه فلس مکان شناخته شده‌ای نیست. فلس را همچنین گیاهی سرخ گفته‌اند در وسط کوه أجإ و أجإ اسود.[۱۰].[۱۱]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
  2. ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
  3. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶. نیز ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
  4. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.
  5. هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
  6. هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
  7. هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۶۰؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.
  8. هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
  9. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۸۷.
  10. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
  11. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۲۳۸.