عبادة بن صامت خزرجی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبادة بن صامت خزرجی در تاریخ اسلامی]] - [[عبادة بن صامت خزرجی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = عبادة بن صامت خزرجی | مداخل مرتبط = [[عبادة بن صامت خزرجی در تاریخ اسلامی]] - [[عبادة بن صامت خزرجی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | |||
| نام = عبادة بن صامت خزرجی | |||
| مشهور به = | |||
| نام تصویر = تصویر قدیمی مدینه.jpg | |||
| عرض تصویر = | |||
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی مدینه | |||
| نام کامل = عبادة بن صامت خزرجی | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| جنسیت = مرد | |||
| کنیه = ابوالولید | |||
| لقب = | |||
| اهل = | |||
| از قبیله = [[خزرج]] | |||
| از تیره = | |||
| پدر = | |||
| مادر = | |||
| همسر = | |||
| پسر = | |||
| دختر = | |||
| خواهر = | |||
| برادر = [[اوس بن صامت خزرجی]] | |||
| خویشاوندان = | |||
| وابستگان = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| محل زندگی = [[مدینه]] | |||
| تاریخ درگذشت = [[۳۴ هجری]] | |||
| محل درگذشت = [[رمله]] | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| طول عمر = ۷۲ سال | |||
| محل دفن = | |||
| دین = | |||
| مذهب = | |||
| از اصحاب = [[پیامبر خاتم]] | |||
| از طبقه = | |||
| در جنگ = {{فهرست جعبه افقی| [[جنگ بدر]] | [[جنگ احد]] | [[جنگ خندق]] }} | |||
| نقش‌ها = | |||
| فعالیت‌ها = [[قضاوت]] [[شام]] | |||
| علت شهرت = | |||
| علت درگذشت = | |||
| علت شهادت = | |||
| راوی از = | |||
| روایات مشهور = | |||
| مشایخ او = | |||
| راویان از او = | |||
| آخرین راوی از او = | |||
}} | |||
'''[[عبادة بن صامت]] [[انصاری]] [[خزرجی]]'''، [[صحابی]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}}، یکی از [[انصار]] و از حاضران در [[بیعت عقبه]] بود که در [[جنگ بدر]] و دیگر [[نبردها]] شرکت کرد. او عهده‌دار [[منصب قضاوت]] در [[شام]] گردید و سرانجام در [[سال ۳۴ هجری]] قمری درگذشت. | '''[[عبادة بن صامت]] [[انصاری]] [[خزرجی]]'''، [[صحابی]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}}، یکی از [[انصار]] و از حاضران در [[بیعت عقبه]] بود که در [[جنگ بدر]] و دیگر [[نبردها]] شرکت کرد. او عهده‌دار [[منصب قضاوت]] در [[شام]] گردید و سرانجام در [[سال ۳۴ هجری]] قمری درگذشت. | ||
| خط ۱۶: | خط ۶۴: | ||
* [[اوس بن صامت خزرجی]] (برادر) | * [[اوس بن صامت خزرجی]] (برادر) | ||
* [[عبدالله بن صامت غفاری]] (برادرزاده ابوذر) | * [[عبدالله بن صامت غفاری]] (برادرزاده ابوذر) | ||
* [[خزرج]] (قبیله) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۲۱: | خط ۷۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | |||
[[رده:عبادة بن صامت خزرجی]] | [[رده:عبادة بن صامت خزرجی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:خزرج]] | |||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. عبادة بن صامت خزرجی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبادة بن صامت خزرجی در تاریخ اسلامی - عبادة بن صامت خزرجی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| عبادة بن صامت خزرجی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی مدینه | |
| نام کامل | عبادة بن صامت خزرجی |
| جنسیت | مرد |
| کنیه | ابوالولید |
| از قبیله | خزرج |
| برادر | اوس بن صامت خزرجی |
| محل زندگی | مدینه |
| درگذشت | ۳۴ هجری، رمله |
| طول عمر | ۷۲ سال |
| از اصحاب | پیامبر خاتم |
| حضور در جنگ | |
| فعالیت‌های او | قضاوت شام |
عبادة بن صامت انصاری خزرجی، صحابی پیامبر اسلام (ص)، یکی از انصار و از حاضران در بیعت عقبه بود که در جنگ بدر و دیگر نبردها شرکت کرد. او عهده‌دار منصب قضاوت در شام گردید و سرانجام در سال ۳۴ هجری قمری درگذشت.
مقدمه
ابوالولید، عبادة بن صامت بن قیس انصاری خزرجی، یکی از بزرگان و اصحاب پیامبر اسلام (ص) در مدینه بود و در بیعت عقبه حضور داشت. او در جنگ‌های بدر، احد، خندق و همه جنگ‌های دیگر پیامبر (ص) همراه آن حضرت بود و هنگامی که مسلمانان برای جنگ به شام عزیمت کردند او هم به شام رفت. او در سال ۳۴ هجری و در زمان خلافت عثمان بن عفان و در سن هفتاد و دو سالگی در رمله که از سرزمین‌های شام است درگذشت، و بنا بر قولی؛ او تا زمان خلافت و حکمرانی معاویه زنده بود[۱] و در سال ۴۵ هجری وفات یافت[۲]. برخی از نقل‌ها او را جزء جمع کنندگان قرآن در زمان پیامبر (ص) شمرده‌اند[۳].
سخنگوی مسلمانان
هنگامی که عمروعاص وارد مصر شد، در سپاه او بود. مقوقس، فرمانروای مصر، از عمرو بن عاص خواست هیئتی را برای مذاکره با او بفرستد و او ده تن را فرستاد که عبادة بن صامت در شمار آنان بود. عمرو بن عاص او را به عنوان سخنگوی آن جمع، تعیین کرد. عباده سیه چرده بود، به همین دلیل هنگامی که با مقوقس مواجه شد، مقوقس به سبب چهره سیاهش از او هراسید و گفت: این سیاه را از من دور کنید و کسی دیگر را برای سخن با من بفرستید. همگی گفتند: این سیاه صاحب نظرتر از همه ما و بزرگ ما و بهتر از ما و مقدم بر ماست. عباده آن‌چنان سخن گفت که مقوقس را به شگفتی آورد؛ از این‌رو، عباده را احترام کرد و نزدیک خود خواند و او را اکرام کرد[۴].
قاضی شام
عمر بن خطاب عبادة بن صامت را برای قضاوت به شام فرستاد، اما چون نسبت به بذل و بخشش‌ها و مخارج معاویه عیب‌جویی کرد، معاویه به درشتی با او سخن گفت. به همین علت؛ سرزمین شام را ترک کرد و گفت: «در جایی که معاویه باشد، زندگی نخواهم کرد!» وقتی به مدینه برگشت؛ خلیفه دوم از علت بازگشتش پرسید که عباده ماجرا را تعریف کرد. عمر به او گفت: به جایی که بوده‌ای برگرد، خداوند زشت [و بی‌برکت] گرداند زمینی را که تو در آن نیستی، از این به بعد؛ معاویه هیچ تسلطی بر تو نخواهد داشت[۵]. بنابر برخی از نقل‌ها؛ عبادة بن صامت اولین مسلمانی بود که منصب قضاوت در فلسطین را بر عهده گرفت[۶].[۷]
جستارهای وابسته
- اوس بن صامت خزرجی (برادر)
- عبدالله بن صامت غفاری (برادرزاده ابوذر)
- خزرج (قبیله)
پانویس
- ↑ ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق: عطا، محمد عبد القادر، ج ۳، ص۴۱۱، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- ↑ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج ۳، ص۵۷، دار الفکر، بیروت، ۱۴۰۹ق.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عبد الموجود، عادل احمد، معوض، علی محمد، ج ۳، ص۵۰۷، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
- ↑ ر. ک: عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۶۰.
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۳۰؛ ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۱، ص۷۱؛ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۷؛ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۵۰۵؛ ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۲، ص۸۰۷؛ ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۲۵۵.
- ↑ الاصابة فی تمییز الصحابة، ج ۳، ص۵۰۶.
- ↑ ر. ک: عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۶۰.