آس: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳: خط ۳:
درختی است که در بهشت کاشته شده. عصای [[حضرت موسی]] {{ع}} از شاخه آن درخت بود و آن را [[جبرئیل]] {{ع}} برای او آورد. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هنگام ظهور، عصای [[حضرت موسی|موسی]] {{ع}} را همراه دارد<ref>نجم الثاقب، باب دوم. </ref>. آس، درختی است بلندتر از انار، دارای گل و برگی معطر، و تخمش سیاه است. در مناهی [[پیامبر خاتم|رسول]] {{صل}} از خلال کردن با چوب آن نهی شده است<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۸۰. </ref>.  
درختی است که در بهشت کاشته شده. عصای [[حضرت موسی]] {{ع}} از شاخه آن درخت بود و آن را [[جبرئیل]] {{ع}} برای او آورد. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هنگام ظهور، عصای [[حضرت موسی|موسی]] {{ع}} را همراه دارد<ref>نجم الثاقب، باب دوم. </ref>. آس، درختی است بلندتر از انار، دارای گل و برگی معطر، و تخمش سیاه است. در مناهی [[پیامبر خاتم|رسول]] {{صل}} از خلال کردن با چوب آن نهی شده است<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۸۰. </ref>.  


در حدیثی از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} آمده: {{عربی|"وَ رَائِحَةُ ابْنَتِي فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ الْآسِ وَ الْوَرْدِ"}}<ref>بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۴۴۱ و ج ۷۶، ص ۱۷۷. </ref>. <ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳.</ref>.
در حدیثی از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} آمده: {{متن حدیث|وَ رَائِحَةُ ابْنَتِي فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ الْآسِ وَ الْوَرْدِ}}<ref>بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۴۴۱ و ج ۷۶، ص ۱۷۷. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳.</ref>
 
== پرسش‌های وابسته ==
* [[آس به چه معناست و چه ارتباطی به امام مهدی دارد؟ (پرسش)]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۶: خط ۱۳:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:نیاز به تامل برای عنوان رده]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۰

مقدمه

درختی است که در بهشت کاشته شده. عصای حضرت موسی (ع) از شاخه آن درخت بود و آن را جبرئیل (ع) برای او آورد. حضرت مهدی (ع) هنگام ظهور، عصای موسی (ع) را همراه دارد[۱]. آس، درختی است بلندتر از انار، دارای گل و برگی معطر، و تخمش سیاه است. در مناهی رسول (ص) از خلال کردن با چوب آن نهی شده است[۲].

در حدیثی از پیامبر (ص) آمده: «وَ رَائِحَةُ ابْنَتِي فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ الْآسِ وَ الْوَرْدِ»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. نجم الثاقب، باب دوم.
  2. معارف و معاریف، ج ۱، ص ۸۰.
  3. بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۴۴۱ و ج ۷۶، ص ۱۷۷.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳.