آس

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

درختی است که در بهشت کاشته شده. عصای حضرت موسی (ع) از شاخه آن درخت بود و آن را جبرئیل (ع) برای او آورد. حضرت مهدی (ع) هنگام ظهور، عصای موسی (ع) را همراه دارد[۱]. آس، درختی است بلندتر از انار، دارای گل و برگی معطر، و تخمش سیاه است. در مناهی رسول (ص) از خلال کردن با چوب آن نهی شده است[۲].

در حدیثی از پیامبر (ص) آمده: «وَ رَائِحَةُ ابْنَتِي فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ رَائِحَةُ السَّفَرْجَلِ وَ الْآسِ وَ الْوَرْدِ»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. نجم الثاقب، باب دوم.
  2. معارف و معاریف، ج ۱، ص ۸۰.
  3. بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۴۴۱ و ج ۷۶، ص ۱۷۷.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳.