←منبعشناسی جامع عصمت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[آیتالله]] مصباح میفرماید: [[پیامبران]] و [[امامان]]، ذاتاً دارای استعدادی بالاتر از دیگران هستند و از نظر تربیت هم تحت تربیت الهی قرار گرفتند و [[روحالقدس]] از ابتدا [[وظیفه]] تربیت آنها را بر عهده داشت و از آغاز [[کارهای نیک]] به آنان الهام میشد، لذا هم از لحاظ [[شناخت]] بالاتر از دیگران هستند و هم از لحاظ تربیت. البته این [[تعلیم و تربیت]] [[الهی]] موجب سلب [[اختیار]] آنان نیست<ref>راهنماشناسی، ص۱۵۸-۱۵۹.</ref>»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۱۰۴-۱۰۷.</ref>. | [[آیتالله]] مصباح میفرماید: [[پیامبران]] و [[امامان]]، ذاتاً دارای استعدادی بالاتر از دیگران هستند و از نظر تربیت هم تحت تربیت الهی قرار گرفتند و [[روحالقدس]] از ابتدا [[وظیفه]] تربیت آنها را بر عهده داشت و از آغاز [[کارهای نیک]] به آنان الهام میشد، لذا هم از لحاظ [[شناخت]] بالاتر از دیگران هستند و هم از لحاظ تربیت. البته این [[تعلیم و تربیت]] [[الهی]] موجب سلب [[اختیار]] آنان نیست<ref>راهنماشناسی، ص۱۵۸-۱۵۹.</ref>»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۱۰۴-۱۰۷.</ref>. | ||
== پاسخها و دیدگاههای متفرقه == | |||
{{پاسخ پرسش | |||
| عنوان پاسخدهنده = ۱. بهروز مینایی؛ | |||
| تصویر = IM010274.jpg | |||
| پاسخدهنده = بهروز مینایی | |||
| پاسخ = آقای دکتر [[بهروز مینایی]] در کتاب ''«[[اندیشه کلامی عصمت (کتاب)|اندیشه کلامی عصمت]]»'' در اینباره گفته است: | |||
«صاحبان دیدگاه «[[علم]] و [[اراده]]» در پاسخ اینکه چگونه در [[کودک]] خردسال، علم و ارادهای که او را از [[زشتیها]] و امور [[ناپسند]] باز دارد، قابل [[تصور]] است، میگوید: اینکه گفته میشود: «[[عصمت]] متوقف بر [[تکلیف]] است و تا کسی مکلّف نباشد گناهی در [[حق]] او متصور نیست. بنابراین قبل از تکلیف سخن از عصمت بیمعناست و درنتیجه جایی برای بحث از اختیاری بودن چنین عصمتی باقی نمیماند» سخن [[درستی]] نیست؛ زیرا ممکن است ادعا شود که [[زمان]] تکلیف نسبت به انسانهای مختلف میتواند متفاوت باشد<ref>ر.ک: محمدتقی مصباح یزدی، «جزوه راه و راهنماشناسی»، ص۶۷۳.</ref>. گاه افراد در سنین پایین به [[رشد]] و کمال [[عقلی]] و [[شناخت]] و [[قدرت]] میرسند. در این صورت اگر دلیلی مکلّف بودن افراد در سن پایین را ثابت میکرد، هیچ محال عقلی لازم نمیآمد و با [[عدل]] و [[حکمت الهی]] نیز تنافی نداشت؛ بنابراین ممکن است [[معصوم]] در آغاز [[تولد]] و حتی در رحم [[مادر]] با علم و اراده خویش از زشتیها و امور ناپسندی که در مورد آنها متصور است، اجتناب کند. بنابراین تمام مطالبی که در مورد اختیاری بودن عصمت در بزرگسالان گفته میشود، در اینجا هم [[صدق]] میکند؛ چون منشأ و ملاک عصمت همان علم و ارادهای است که در هر دو زمان [[طفولیت]] و بزرگسالی وجود دارد<ref>ر.ک: احمدحسین شریفی و حسن یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان، ص۷۱.</ref>.<ref>[[بهروز مینایی|مینایی، بهروز]]، [[اندیشه کلامی عصمت (کتاب)|اندیشه کلامی عصمت]]، ص ۱۴۰.</ref> | |||
}} | |||
== [[:رده:آثار عصمت|منبعشناسی جامع عصمت]] == | == [[:رده:آثار عصمت|منبعشناسی جامع عصمت]] == |