مذهب شافعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== پیروان محمد بن‌ ادریس شافعی: ابوعبدالله محمد بن‌ ادریس در سال ۱۵۰ق در شهر غزه به دنیا آمد و در سال ۲۴۰ق در مصر درگذشت.<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۲/۵۴ و ۶۸.</ref> وی از شاگردان مالک <ref>سمعانی، الانساب، ۸/۲۱.</ref> و از نظر [[فکری]...» ایجاد کرد)
 
خط ۱: خط ۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
[[پیروان محمد بن‌ ادریس شافعی]]: [[ابوعبدالله محمد بن‌ ادریس]] در سال ۱۵۰ق در [[شهر]] غزه به [[دنیا]] آمد و در سال ۲۴۰ق در [[مصر]] درگذشت.<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۲/۵۴ و ۶۸.</ref> وی از [[شاگردان]] مالک <ref>سمعانی، الانساب، ۸/۲۱.</ref> و از نظر [[فکری]] و [[سیاسی]] از [[مخالفان]] [[بنی‌امیه]] بود و [[حجاج‌ بن‌ یوسف ثقفی]] را در شمار [[اشقیا]] می‌شمرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۶۶.</ref> و مانند [[پیروان اهل بیت]]{{ع}}، {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> را جزو [[سوره]] به حساب می‌آورد<ref>شافعی صغیر، نهایة المحتاج الی شرح المنهاج، ۱/۴۷۸؛ قزوینی رازی، نقض، ۴۶۰.</ref> و [[نماز صبح]] و [[مغرب]] و عشا را بلند قرائت می‌کرد. وی همچنین تکتّف (دست روی دست گذاشتن در [[نماز]]) را [[مستحب]] می‌شمرد نه [[واجب]].<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱/۱۰۹.</ref> [[مذهب شافعی]] در مصر<ref>جعفر پیشه‌فرد، درآمدی بر فقه مقارن، ۵۹.</ref> اندونزی و مالزی و کردهای [[ترکیه]]<ref>فرمانیان، فرق و مذاهب، ۱۳۷.</ref> و کردستان [[ایران]] دارای پیروانی است.<ref>[[مصیب ایرانی|ایرانی]] و [[باقر صاحبی|صاحبی]]، [[اهل سنت - ایرانی و صاحبی (مقاله)|مقاله «اهل سنت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۴۷۹ – ۴۸۸.</ref>
[[ابوعبدالله محمد بن‌ ادریس]] در سال ۱۵۰ق در [[شهر]] غزه به [[دنیا]] آمد و در سال ۲۴۰ق در [[مصر]] درگذشت.<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۲/۵۴ و ۶۸.</ref> وی از [[شاگردان]] مالک <ref>سمعانی، الانساب، ۸/۲۱.</ref> و از نظر [[فکری]] و [[سیاسی]] از [[مخالفان]] [[بنی‌امیه]] بود و [[حجاج‌ بن‌ یوسف ثقفی]] را در شمار [[اشقیا]] می‌شمرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۶۶.</ref> و مانند [[پیروان اهل بیت]]{{ع}}، {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> را جزو [[سوره]] به حساب می‌آورد<ref>شافعی صغیر، نهایة المحتاج الی شرح المنهاج، ۱/۴۷۸؛ قزوینی رازی، نقض، ۴۶۰.</ref> و [[نماز صبح]] و [[مغرب]] و عشا را بلند قرائت می‌کرد. وی همچنین تکتّف (دست روی دست گذاشتن در [[نماز]]) را [[مستحب]] می‌شمرد نه [[واجب]].<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱/۱۰۹.</ref> [[مذهب شافعی]] در مصر<ref>جعفر پیشه‌فرد، درآمدی بر فقه مقارن، ۵۹.</ref> اندونزی و مالزی و کردهای [[ترکیه]]<ref>فرمانیان، فرق و مذاهب، ۱۳۷.</ref> و کردستان [[ایران]] دارای پیروانی است.<ref>[[مصیب ایرانی|ایرانی]] و [[باقر صاحبی|صاحبی]]، [[اهل سنت - ایرانی و صاحبی (مقاله)|مقاله «اهل سنت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۴۷۹ – ۴۸۸.</ref>

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۱

مقدمه

ابوعبدالله محمد بن‌ ادریس در سال ۱۵۰ق در شهر غزه به دنیا آمد و در سال ۲۴۰ق در مصر درگذشت.[۱] وی از شاگردان مالک [۲] و از نظر فکری و سیاسی از مخالفان بنی‌امیه بود و حجاج‌ بن‌ یوسف ثقفی را در شمار اشقیا می‌شمرد[۳] و مانند پیروان اهل بیت(ع)، ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ[۴] را جزو سوره به حساب می‌آورد[۵] و نماز صبح و مغرب و عشا را بلند قرائت می‌کرد. وی همچنین تکتّف (دست روی دست گذاشتن در نماز) را مستحب می‌شمرد نه واجب.[۶] مذهب شافعی در مصر[۷] اندونزی و مالزی و کردهای ترکیه[۸] و کردستان ایران دارای پیروانی است.[۹]

  1. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۲/۵۴ و ۶۸.
  2. سمعانی، الانساب، ۸/۲۱.
  3. امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۶۶.
  4. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.
  5. شافعی صغیر، نهایة المحتاج الی شرح المنهاج، ۱/۴۷۸؛ قزوینی رازی، نقض، ۴۶۰.
  6. مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱/۱۰۹.
  7. جعفر پیشه‌فرد، درآمدی بر فقه مقارن، ۵۹.
  8. فرمانیان، فرق و مذاهب، ۱۳۷.
  9. ایرانی و صاحبی، مقاله «اهل سنت»، دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص ۴۷۹ – ۴۸۸.