اهداف قیام امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۷: خط ۳۷:
اهداف مردان بزرگ، در [[تاریخ]] نیز بزرگ‌اند و هرگاه برخاسته از ژرفای رسالتی والا باشد، بر [[ارج]] و [[عظمت]] آن افزوده می‌شود. آن‌گاه که ما در پیشگاه امام حسین {{ع}} که تجسم برجسته‌ترین [[مردم]] عصر خویش و حامل [[میراث نبوت]] و [[دستورات]] خاتم رسالت‌های جاودان و در گفتار و [[کردار]]، مورد [[تأیید الهی]] است، می‌ایستیم و در برابر [[سیره]] و رفتارش قرار می‌گیریم تا اهداف [[نظام]] مقدسش -که [[جان]] خویش و [[خانواده]] و باوفاترین یارانش را فدای آن ساخت- مورد بحث و بررسی قرار دهیم، می‌بینیم به [[سادگی]] نمی‌توان بر همه آنها [[آگاهی]] یافت؛ بلکه طبیعی است که تنها به اندازه [[فهم]] و [[درک]] و [[خرد]] خویش به بررسی آن حادثه می‌پردازیم.
اهداف مردان بزرگ، در [[تاریخ]] نیز بزرگ‌اند و هرگاه برخاسته از ژرفای رسالتی والا باشد، بر [[ارج]] و [[عظمت]] آن افزوده می‌شود. آن‌گاه که ما در پیشگاه امام حسین {{ع}} که تجسم برجسته‌ترین [[مردم]] عصر خویش و حامل [[میراث نبوت]] و [[دستورات]] خاتم رسالت‌های جاودان و در گفتار و [[کردار]]، مورد [[تأیید الهی]] است، می‌ایستیم و در برابر [[سیره]] و رفتارش قرار می‌گیریم تا اهداف [[نظام]] مقدسش -که [[جان]] خویش و [[خانواده]] و باوفاترین یارانش را فدای آن ساخت- مورد بحث و بررسی قرار دهیم، می‌بینیم به [[سادگی]] نمی‌توان بر همه آنها [[آگاهی]] یافت؛ بلکه طبیعی است که تنها به اندازه [[فهم]] و [[درک]] و [[خرد]] خویش به بررسی آن حادثه می‌پردازیم.
امام حسین {{ع}} خویشتن را در [[راه خدا]] و به خاطر [[دین]] و آیین‌اش [[قربانی]] ساخت. بنابراین، اهداف وی -که تبلور [[رضایت]] و [[اطاعت خدا]] بوده- نیز بسیار با عظمت، گسترده و متعدد بود که می‌توان برخی اهداف آن بزرگوار را از [[قیام]] و انقلابش این‌گونه بیان داشت<ref>جهت اطلاع بیشتر به اضواء علی ثورة الحسین از سید محمد باقر صدر، ص۵۷ مراجعه شود.</ref>:
امام حسین {{ع}} خویشتن را در [[راه خدا]] و به خاطر [[دین]] و آیین‌اش [[قربانی]] ساخت. بنابراین، اهداف وی -که تبلور [[رضایت]] و [[اطاعت خدا]] بوده- نیز بسیار با عظمت، گسترده و متعدد بود که می‌توان برخی اهداف آن بزرگوار را از [[قیام]] و انقلابش این‌گونه بیان داشت<ref>جهت اطلاع بیشتر به اضواء علی ثورة الحسین از سید محمد باقر صدر، ص۵۷ مراجعه شود.</ref>:
=== [[زنده کردن]] [[سنت]] و از میان بردن بدعت‌===
آن روز که [[خلافت]] از مسیر اصلی خود در [[سقیفه]] [[منحرف]] گردید، [[امت اسلامی]] در ورطه بسیار دشوار و [[سختی]] قرار گرفت؛ زیرا مسلمانان پس از [[رحلت رسول اکرم]] {{صل}}، خود پذیرا شدند که زمام امورشان را کسانی برعهده گیرند که نیاز به [[مشورت]] و [[پند]] و [[موعظه]] دارند و در [[حق]] [[امت]] [[خطا]] روا می‌دارند و سپس [[پوزش]] می‌طلبند. بنابراین، نتیجه چنین عملی پنجاه سال پس از فقدان [[نبی اکرم]] {{صل}} آشکار شده و زمام امور [[مسلمانان]] را کسی برعهده می‌گیرد که نه تنها در انجام [[محرمات الهی]] بی‌پرواست، بلکه [[حقد]] و [[کینه]] خویش را نسبت به [[اسلام]] و مسلمانان آشکارا ابراز داشته و -[[آرمان]]، موجودیت و امت- اسلام در معرض خطر [[واقعی]] [[قدرت]] دگرگون‌سازی که [[قادر]] بود هرچیزی را [[تغییر]] و تبدیل دهد، قرار گرفت که نظیر آن برای برخی از آیین‌های آسمانی گذشته، رخ داده بود.
در برهه‌ای چنین مهم، [[امام حسین]] {{ع}} به [[اتفاق]] [[خاندان]] و یارانش، با سردادن فریاد و خروشی بلند و طنین‌انداز به مسلمانان هشدار می‌دهد و [[خون]] [[پاک]] و [[مقدس]] خویش را در راه [[عقیده]] و آرمان و امت جدش، [[فدا]] می‌کند و [[رسول خدا]] از پیش درباره‌اش فرموده بود: {{متن حدیث|إِنَّ الْحُسَيْنَ مِصْبَاحُ الْهُدَى وَ سَفِينَةُ النَّجَاةِ}}؛ [[حسین]] مشعل [[هدایت]] و [[کشتی نجات]] است، چنان‌که بارها فرمود: {{متن حدیث|حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ}}؛ حسین از من است و من از حسین. بنابراین حسین {{ع}} و [[نهضت]] مقدس او تجسم واقعی [[اسلام حقیقی]] بوده و خط [[راستین]] [[اسلام محمدی]] در وجود آن بزرگوار، خاندان و [[یاران]] باوفایش ([[رضوان]] [[الله]] تعالی علیهم) تبلور داشت.
امام حسین {{ع}} طی نامه‌ای که به [[مردم بصره]] فرستاد صریحاً و کاملاً شفاف فرمود: آن‌گاه که [[انحراف]] به مرز پدید آمدن [[بدعت]] و احیای آن برسد، در [[حقیقت]]، [[سنت]] مرده تلقی می‌شود.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۱۹۴.</ref>.


=== [[امر به معروف و نهی از منکر]] ===
=== [[امر به معروف و نهی از منکر]] ===
۲۱۸٬۸۹۰

ویرایش