امنیت جانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱۰: خط ۱۰:


== امنیت جانی از نگاه قرآن ==
== امنیت جانی از نگاه قرآن ==
از نظر [[قرآن کریم]] جان [[انسان‌ها]] محترم است<ref>سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref> و کشتن کسانی که [[قتل]] و فسادی مرتکب نشده‌اند همانند کشتن همه انسان‌هاست<ref>سوره مائده، آیه ۳۲.</ref>، ازاین‌رو [[حیات]] [[جامعه]] را در [[قصاص]] قرار داده<ref>سوره بقره، آیه ۱۷۹.</ref> و [[احکام]] این عامل [[تربیتی]] را که در مقابله با ناامنی مؤثر است بیان می‌کند<ref>سوره بقره، آیه ۱۷۸.</ref>.<ref>[[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>
در نگرش [[قرآن]]، [[امنیت]] جان آدمی از اصول اساسی [[دین]] به شمار می‌‌آید<ref>سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref> و کشتن [[مردم]] بی‌گناه [[جرم]] و گناهی نابخشودنی تلقی می‌‌گردد<ref>سوره مائده، آیه ۳۲.</ref>. قرآن برای مقابله با ناامنی‌های [[اجتماعی]] از قبیل [[قتل]] و جنایت، راه کارهایی را ارایه می‌‌دهد که از آن جمله می‌‌توان به دستور [[قصاص]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۷۹.</ref> اشاره کرد. این [[دستورها]] و آموزه‌های قرآنی برای ایجاد بسترهای مناسب تحقق [[آرامش روحی]] و روانی [[جامعه]] صادر شده است؛ زیرا [[آرامش]] به عنوان یکی از دو عنصر و مؤلفه اساسی تحقق [[سعادت]] جز به [[حفظ]] امنیت جانی افراد جامعه پدید نمی‌آید. جامعه‌ای [[سعادتمند]] است که افراد آن از نظر جانی در [[امنیت]] کامل قرار داشته باشند<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[نقش امنیت در نهضت حسینی (مقاله)|نقش امنیت در نهضت حسینی]]؛ [[حسن بستان|بستان، حسن]]، [[امنیت - بستان (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم ج۴]].</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷

مقدمه

امنیت جانی تنها به معنای مصونیت هر انسان از هر نوع تعرضی که جان او را به خطر اندازد، نیست بلکه شامل امنیت روحی و روانی و نیز امنیت از هر نوع تعرض جسمی و روانی است. تنها قتل، جرح، ادماء، خداش و خراش نیست که ممنوع است، ارعاب و ایجاد اضطراب و جو وحشت نیز به نوعی از مصادیق محارب است[۱].

امنیت جانی از نگاه قرآن

در نگرش قرآن، امنیت جان آدمی از اصول اساسی دین به شمار می‌‌آید[۲] و کشتن مردم بی‌گناه جرم و گناهی نابخشودنی تلقی می‌‌گردد[۳]. قرآن برای مقابله با ناامنی‌های اجتماعی از قبیل قتل و جنایت، راه کارهایی را ارایه می‌‌دهد که از آن جمله می‌‌توان به دستور قصاص[۴] اشاره کرد. این دستورها و آموزه‌های قرآنی برای ایجاد بسترهای مناسب تحقق آرامش روحی و روانی جامعه صادر شده است؛ زیرا آرامش به عنوان یکی از دو عنصر و مؤلفه اساسی تحقق سعادت جز به حفظ امنیت جانی افراد جامعه پدید نمی‌آید. جامعه‌ای سعادتمند است که افراد آن از نظر جانی در امنیت کامل قرار داشته باشند[۵].

منابع

پانویس