امنیت سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = امنیت
| موضوع مرتبط = امنیت
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[امنیت سیاسی در قرآن]]
| مداخل مرتبط = [[امنیت سیاسی در قرآن]] - [[امنیت سیاسی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}

نسخهٔ ‏۲۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۹

مقدمه

«امنیت» در حوزه سیاست در ارتباط با شهروندان هر جامعه قابل تصور است. حکومت‌ها موظف هستند امنیت سیاسی را برای شهروندان جامعه خود فراهم نمایند. یکی از اساسی‌ترین مفاهیم در حوزه سیاست، آزادی است و در حقیقت آزادی رابطه عمیق و ناگسستنی با امنیت سیاسی دارد. اگر حکومتی بتواند آزادی اعم از سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و حقوقی را در جامعه نهادینه کند و محقق نماید، می‌تواند ادعا کند که امنیت سیاسی را برای شهروندان فراهم نموده است. جامعه‌ای که در آن آزادی بیان، قلم و مطبوعات به رسمیت شناخته شود و گفتگو در میان متفکران و سیاستمداران محترم تلقی گردد، این چنین جامعه‌ای را می‌توان برخوردار از امنیت سیاسی دانست. بنابراین امنیت سیاسی به معنای ایجاد فضای مناسب برای طرح اندیشه‌های پاک و سالم است که انسان را به قله کمالات رهنمون سازد.

بر همین اساس می‌توان مؤلفه‌ها و ویژگی‌های امنیت سیاسی را در موارد ذیل خلاصه نمود:

  1. معارف سیاسی در جامعه به دور از نفاق، دوگونه‌گویی و دوگونه‌اندیشی باشد.
  2. امانت‌داری سیاست‌مداران نسبت به بیان مسائل سیاسی رعایت شود.
  3. متصدیان بیان و مطبوعات و اصحاب رسانه در جامعه از دروغ، تقلب و فریب احتراز نمایند.
  4. اهل قلم سیاه‌نمایی ننمایند و نقد منصفانه داشته باشند که در غیر این صورت ناامنی در جامعه ایجاد خواهد شد[۱].[۲]

منابع

پانویس