دنیاگرایی و دنیاطلبی در حدیث: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = دنیاگرایی و دنیاطلبی | عنوان مدخل = دنیاگرایی و دنیاطلبی | مداخل مرتبط = دنیاگرایی و دنیاطلبی در قرآن - دنیاگرایی و دنیاطلبی در حدیث - دنیاگرایی و دنیاطلبی در اخلاق اسلامی - دنیاگرایی و دنیاطلبی در جامعهشناسی...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده: | [[رده:دنیاگرایی و دنیاطلبی]] | ||
[[رده:دنیا]] | [[رده:دنیا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۰
روایات مربوطه
- امام صادق (ع) فرمودند: "دنیاگرایی و دنیاطلبی اساس و منشأ تمامی اشتباهات و گناهان است"[۱]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "ضرر دو گرگی که به ابتدا و انتهای گلهای بیچوپان حمله برند، برای آن گله، بیشتر از ضرر دنیاگرایی و دنیاطلبی و مقامخواهی برای دین انسان مسلمان نیست" [۲]؛
- پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "دینار و درهمْ کسانی که پیش از شما بودند را هلاک کردند، و شما را نیز همین دو هلاک میسازند" [۳]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس بیشتر به دنیا چنگ زند، هنگام جدائی از آن بیشتر حسرت میبرد" [۴]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس دلبسته دنیا شود، خود را به سه امر پیوند زده است: اندوهی که پایان ندارد، و آرزوئی که بهدست نمیآید، و امیدی که برآورده نمیشود" [۵][۶].
منابع
پانویس
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ حُبُّ الدُّنْيَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
- ↑ « عَنْ حَمَّادِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ مَا ذِئْبَانِ ضَارِيَانِ فِي غَنَمٍ قَدْ فَارَقَهَا رِعَاؤُهَا أَحَدُهُمَا فِي أَوَّلِهَا وَ الْآخَرُ فِي آخِرِهَا بِأَفْسَدَ فِيهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِي دِينِ الْمُسْلِمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
- ↑ « عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) إِنَّ الدِّينَارَ وَ الدِّرْهَمَ أَهْلَكَا مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ هُمَا مُهْلِكَاكُمْ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۶.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ كَثُرَ اشْتِبَاكُهُ بِالدُّنْيَا كَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
- ↑ « عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا يَفْنَى- وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لَا يُنَالُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۷۵-۲۷۶.