دنیاگرایی و دنیاطلبی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = دنیاگرایی و دنیاطلبی | عنوان مدخل = دنیاگرایی و دنیاطلبی | مداخل مرتبط = دنیاگرایی و دنیاطلبی در قرآن - دنیاگرایی و دنیاطلبی در حدیث - دنیاگرایی و دنیاطلبی در اخلاق اسلامی - دنیاگرایی و دنیاطلبی در جامعه‌شناسی...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۲: خط ۲۲:


[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:رذایل اخلاقی]]
[[رده:دنیاگرایی و دنیاطلبی]]
[[رده:دنیا]]
[[رده:دنیا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۰

روایات مربوطه

  1. امام صادق (ع) فرمودند: "دنیاگرایی و دنیاطلبی اساس و منشأ تمامی اشتباهات و گناهان است"[۱]؛
  2. امام صادق (ع) فرمودند: "ضرر دو گرگی که به ابتدا و انتهای گله‌ای بی‌چوپان حمله برند، برای آن گله، بیشتر از ضرر دنیاگرایی و دنیاطلبی و مقام‌خواهی برای دین انسان مسلمان نیست" [۲]؛
  3. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "دینار و درهمْ کسانی که پیش از شما بودند را هلاک کردند، و شما را نیز همین دو هلاک می‌سازند" [۳]؛
  4. امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس بیشتر به دنیا چنگ زند، هنگام جدائی از آن بیشتر حسرت می‌برد" [۴]؛
  5. امام صادق (ع) فرمودند: "هرکس دل‌بسته دنیا شود، خود را به سه امر پیوند زده است: اندوهی که پایان ندارد، و آرزوئی که به‌دست نمی‌آید، و امیدی که برآورده نمی‌شود" [۵][۶].

منابع

پانویس

  1. « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: رَأْسُ‌ كُلِّ خَطِيئَةٍ حُبُّ الدُّنْيَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
  2. « عَنْ حَمَّادِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‌ مَا ذِئْبَانِ ضَارِيَانِ فِي غَنَمٍ قَدْ فَارَقَهَا رِعَاؤُهَا أَحَدُهُمَا فِي أَوَّلِهَا وَ الْآخَرُ فِي آخِرِهَا بِأَفْسَدَ فِيهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِي دِينِ الْمُسْلِمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۵.
  3. « عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‌ إِنَّ الدِّينَارَ وَ الدِّرْهَمَ أَهْلَكَا مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ هُمَا مُهْلِكَاكُمْ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۶.
  4. « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ كَثُرَ اشْتِبَاكُهُ بِالدُّنْيَا كَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
  5. « عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‌ مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا يَفْنَى- وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لَا يُنَالُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۲۰.
  6. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۷۵-۲۷۶.