حارث بن مغیره: تفاوت میان نسخهها
(جایگزینی صفحه با '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = حارث بن مغیره در تراجم و رجال| پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوعلی حارث بن مغیره نصری کوفی بصری اهل بصره و از قبیله بنی نصر بود <ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳ خلاصة الاقوال ۵۵.</ref> و از اصحاب امام ب...') برچسب: جایگزین شد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حارث بن مغیره در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام باقر| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حارث بن مغیره در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوعلی حارث بن مغیره نصری کوفی بصری]] [[اهل بصره]] و از [[قبیله]] [[بنی نصر]] بود <ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳ خلاصة الاقوال ۵۵.</ref> و از [[اصحاب امام باقر]]<ref>رجال الطوسی ۱۱۷ رجال ابن داوود ۹۶.</ref> و [[امام صادق]]{{ع}}<ref>رجال الطوسی ۱۷۹ تنقیح المقال ۱/۲۴۷.</ref> به شمار میرفت. از آن دو [[بزرگوار]] و [[امام کاظم]]{{ع}}، [[زید بن علی]]<ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳.</ref> و [[اصبغ بن نباته]]<ref>معجم رجال الحدیث ۴/۲۰۶.</ref> [[روایت]] کرده است. کسانی چون [[صفوان بن یحیی]]،<ref>الفهرست (طوسی) ۶۵.</ref> [[ثعلبة بن میمون]] و [[هشام بن سالم]]<ref>لسان المیزان ۲/۱۶۰ اعیان الشیعه ۴/۳۷۵.</ref> از وی روایاتی نقل کردهاند. [[نجاشی]] او را در زمره [[محدثان شیعه]] و فردی بسیار [[موثق]] دانسته است،<ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳.</ref> اما [[ابن داوود]] از ایشان [[بدگویی]] کرده است.<ref>رجال ابن داوود ۴۳۶.</ref> در روایتی از امام صادق{{ع}} وارد شده است که [[حارث بن مغیره]] [[همنشین]] [[زید شحام]] در [[بهشت]] است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۳۳۷.</ref> وی دارای کتاب الحدیث میباشد.<ref>الذریعه ۶/۳۱۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۳۸ - ۲۳۹.</ref> | [[ابوعلی حارث بن مغیره نصری کوفی بصری]] [[اهل بصره]] و از [[قبیله]] [[بنی نصر]] بود <ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳ خلاصة الاقوال ۵۵.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام باقر]]<ref>رجال الطوسی ۱۱۷ رجال ابن داوود ۹۶.</ref> و [[امام صادق]]{{ع}}<ref>رجال الطوسی ۱۷۹ تنقیح المقال ۱/۲۴۷.</ref> به شمار میرفت. از آن دو [[بزرگوار]] و [[امام کاظم]]{{ع}}، [[زید بن علی]]<ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳.</ref> و [[اصبغ بن نباته]]<ref>معجم رجال الحدیث ۴/۲۰۶.</ref> [[روایت]] کرده است. کسانی چون [[صفوان بن یحیی]]،<ref>الفهرست (طوسی) ۶۵.</ref> [[ثعلبة بن میمون]] و [[هشام بن سالم]]<ref>لسان المیزان ۲/۱۶۰ اعیان الشیعه ۴/۳۷۵.</ref> از وی روایاتی نقل کردهاند. [[نجاشی]] او را در زمره [[محدثان شیعه]] و فردی بسیار [[موثق]] دانسته است،<ref>رجال النجاشی ۱/۳۳۳.</ref> اما [[ابن داوود]] از ایشان [[بدگویی]] کرده است.<ref>رجال ابن داوود ۴۳۶.</ref> در روایتی از امام صادق{{ع}} وارد شده است که [[حارث بن مغیره]] [[همنشین]] [[زید شحام]] در [[بهشت]] است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۳۳۷.</ref> وی دارای کتاب الحدیث میباشد.<ref>الذریعه ۶/۳۱۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۳۸ - ۲۳۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[رده:رجال تفسیری]] | [[رده:رجال تفسیری]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:یاران امام صادق]] | ||
[[رده: | [[رده:یاران امام باقر]] |
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۵
آشنایی اجمالی
ابوعلی حارث بن مغیره نصری کوفی بصری اهل بصره و از قبیله بنی نصر بود [۱] و از اصحاب امام باقر[۲] و امام صادق(ع)[۳] به شمار میرفت. از آن دو بزرگوار و امام کاظم(ع)، زید بن علی[۴] و اصبغ بن نباته[۵] روایت کرده است. کسانی چون صفوان بن یحیی،[۶] ثعلبة بن میمون و هشام بن سالم[۷] از وی روایاتی نقل کردهاند. نجاشی او را در زمره محدثان شیعه و فردی بسیار موثق دانسته است،[۸] اما ابن داوود از ایشان بدگویی کرده است.[۹] در روایتی از امام صادق(ع) وارد شده است که حارث بن مغیره همنشین زید شحام در بهشت است.[۱۰] وی دارای کتاب الحدیث میباشد.[۱۱].[۱۲]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی ۱/۳۳۳ خلاصة الاقوال ۵۵.
- ↑ رجال الطوسی ۱۱۷ رجال ابن داوود ۹۶.
- ↑ رجال الطوسی ۱۷۹ تنقیح المقال ۱/۲۴۷.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۳۳۳.
- ↑ معجم رجال الحدیث ۴/۲۰۶.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۶۵.
- ↑ لسان المیزان ۲/۱۶۰ اعیان الشیعه ۴/۳۷۵.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۳۳۳.
- ↑ رجال ابن داوود ۴۳۶.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۳۳۷.
- ↑ الذریعه ۶/۳۱۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۳۸ - ۲۳۹.