اسماعیل بن جعفر مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسماعیل بن جعفر مدنی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسماعیل بن جعفر مدنی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== | ==آشنایی اجمالی== | ||
[[ابواسحاق اسماعیل بن جعفر بن ابی کثیر مدنی انصاری زرقی مدینی]] [[اهل]] [[مدینه]]<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۲۷.</ref> و از [[موالی]] [[قبیله]] [[بنی زریق]] بود.<ref>الثقات ۶/۴۴.</ref> در [[بغداد]] اقامت داشت<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۲۷ تاریخ بغداد ۶/۲۲۰.</ref> و به سال ۱۳۰ هـ متولد شد.<ref>غایة النهایه ۱/۱۶۳.</ref> او از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} بود<ref>رجال الطوسی ۱۴۸ جامع الرواة ۱/۹۴.</ref> و [[علوم]] خویش از جمله [[علم قرائت]] را از کسانی چون [[امام باقر]]{{ع}}، [[شیبة بن نصاح]]، [[نافع]] و برخی دیگر فرا گرفت<ref>غایة النهایه ۱/۱۶۳.</ref> و نزد افرادی چون [[امام صادق]]{{ع}}، [[عبدالله بن دینار]]، [[علاء بن عبدالرحمان]] و [[حمید طویل]] [[استماع]] [[حدیث]] کرده و [[روایت]] نقل نموده است.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۲۸۷ تهذیب الکمال ۳/۵۷.</ref> | |||
ابواسحاق [[قاری]] و محدثی [[جلیل القدر]]،<ref>غایة النهایه ۱/۱۶۳.</ref> [[امین]]، [[راستگو]]<ref>تاریخ بغداد ۶/۲۱۹ و ۲۲۰.</ref> و مورد [[اعتماد]] و پیرو [[مذهب امامیه]] بوده است.<ref> تنقیح المقال ۱/۱۳۱.</ref> وی به [[تدریس]] نیز [[اشتغال]] داشته و [[کسائی]]،<ref>غایة النهایه ۱/۱۶۳.</ref> [[سلیمان بن داوود هاشمی]]، دوری <ref>تاریخ بغداد ۶/۲۱۹ و ۲۲۰.</ref> و بسیاری دیگر از شاگردان وی بوده و از او [[روایات]] بسیار شنیده و نقل کرده‌اند. ابواسحاق دارای تألیفی در زمینه [[علوم قرآنی]] به نام کتاب فی عدد آی القرآن<ref>الفهرست (الندیم) ۴۰.</ref> بوده است. او سرانجام، به سال ۱۸۰ هـ <ref>تاریخ بغداد ۶/۲۲۱ غایة النهایه ۱/۱۶۳.</ref> در بغداد<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۲۷.</ref> درگذشت. در [[تاریخ]] درگذشت وی [[اختلاف]] هست.<ref>غایة النهایه ۱/۱۶۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص 188.</ref> | |||
==جستارهای وابسته == | ==جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۱: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | |||
[[رده: یاران امام صادق]] | |||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. اسماعیل بن جعفر مدنی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسماعیل بن جعفر مدنی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابواسحاق اسماعیل بن جعفر بن ابی کثیر مدنی انصاری زرقی مدینی اهل مدینه[۱] و از موالی قبیله بنی زریق بود.[۲] در بغداد اقامت داشت[۳] و به سال ۱۳۰ هـ متولد شد.[۴] او از اصحاب امام صادق(ع) بود[۵] و علوم خویش از جمله علم قرائت را از کسانی چون امام باقر(ع)، شیبة بن نصاح، نافع و برخی دیگر فرا گرفت[۶] و نزد افرادی چون امام صادق(ع)، عبدالله بن دینار، علاء بن عبدالرحمان و حمید طویل استماع حدیث کرده و روایت نقل نموده است.[۷]
ابواسحاق قاری و محدثی جلیل القدر،[۸] امین، راستگو[۹] و مورد اعتماد و پیرو مذهب امامیه بوده است.[۱۰] وی به تدریس نیز اشتغال داشته و کسائی،[۱۱] سلیمان بن داوود هاشمی، دوری [۱۲] و بسیاری دیگر از شاگردان وی بوده و از او روایات بسیار شنیده و نقل کرده‌اند. ابواسحاق دارای تألیفی در زمینه علوم قرآنی به نام کتاب فی عدد آی القرآن[۱۳] بوده است. او سرانجام، به سال ۱۸۰ هـ [۱۴] در بغداد[۱۵] درگذشت. در تاریخ درگذشت وی اختلاف هست.[۱۶].[۱۷]
جستارهای وابسته
- محمد بن جعفر بن ابی‌کثیر (برادر)
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۲۷.
- ↑ الثقات ۶/۴۴.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۲۷ تاریخ بغداد ۶/۲۲۰.
- ↑ غایة النهایه ۱/۱۶۳.
- ↑ رجال الطوسی ۱۴۸ جامع الرواة ۱/۹۴.
- ↑ غایة النهایه ۱/۱۶۳.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۲۸۷ تهذیب الکمال ۳/۵۷.
- ↑ غایة النهایه ۱/۱۶۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۲۱۹ و ۲۲۰.
- ↑ تنقیح المقال ۱/۱۳۱.
- ↑ غایة النهایه ۱/۱۶۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۲۱۹ و ۲۲۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۴۰.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۲۲۱ غایة النهایه ۱/۱۶۳.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۲۷.
- ↑ غایة النهایه ۱/۱۶۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص 188.