عیادت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[عیادت]] به معنای | [[عیادت]] به معنای دیدار و [[سرکشی]] به [[بیماران]]، یکی از ضرورت‌های [[معاشرت]] [[اجتماعی]] و از [[حقوق]] و [[تکالیف]] متقابل گروه‌های مختلف [[جامعه]] نسبت به یکدیگر است. در سخنان [[رسول اکرم]] {{صل}} و [[اهل‌بیت]] گرامی آن حضرت {{ع}} سفارشات اکیدی درباره [[عیادت بیماران]] صورت گرفته است. | ||
[[پیامبر خدا]] به [[علی]] {{ع}} فرمود: «ای علی!... [حتی اگر شده] یک فرسخ برو و [[بیماری]] را عیادت کن»<ref>دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۱۹۷.</ref>. به فرموده علی {{ع}}، [[پیامبر]] {{صل}} همسایه‌ای [[یهودی]] داشت که وقتی [[بیمار]] شد از او عیادت کرد<ref>دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۱۹۸.</ref>. عیادت‌کننده بیمار، در | [[پیامبر خدا]] به [[علی]] {{ع}} فرمود: «ای علی!... [حتی اگر شده] یک فرسخ برو و [[بیماری]] را عیادت کن»<ref>دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۱۹۷.</ref>. به فرموده علی {{ع}}، [[پیامبر]] {{صل}} همسایه‌ای [[یهودی]] داشت که وقتی [[بیمار]] شد از او عیادت کرد<ref>دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۱۹۸.</ref>. عیادت‌کننده بیمار، در راه [[بهشت]] گام می‌نهد<ref>دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۲۰۱.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «هر مؤمنی که [[مؤمن]] دیگر را در هنگام بیماری برای [[خداوند]] عیادت کند، فرشته‌ای از [[فرشتگان]] عیادت‌کننده را با او می‌گمارد که در قبرش از وی عیادت نماید و تا [[روز قیامت]] برای وی [[آمرزش]] بطلبد»<ref>الکافی، ج۳، ص۱۲۰.</ref>. | ||
به خاطر اهمیت این [[وظیفه]] سنگین و [[حق]] [[واجب]] است که [[حضرت سجاد]] {{ع}} آن‌گاه که [[همسایگان]] و [[دوستان]] خود را یاد می‌کند از [[خدای متعال]] به [[استغاثه]] می‌خواهد که به آنان [[توفیق]] دهد تا از بیماران خود عیادت کنند: «خداوندا! به روان [[مقدس]] | به خاطر اهمیت این [[وظیفه]] سنگین و [[حق]] [[واجب]] است که [[حضرت سجاد]] {{ع}} آن‌گاه که [[همسایگان]] و [[دوستان]] خود را یاد می‌کند از [[خدای متعال]] به [[استغاثه]] می‌خواهد که به آنان [[توفیق]] دهد تا از بیماران خود عیادت کنند: «خداوندا! به روان [[مقدس]] محمد و آل محمد [[رحمت]] فرست و مرا در ادای حقوق همسایگان و دوستانم... [[یاری]] ده. بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که [[سنت]] تو بر پا دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند. به آنان توفیق ده تا دست حمایت به سوی [[مستمندان]] پیش آورند و قوت خویش را در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان به کار گیرند و از بیمارانشان عیادت کنند»<ref>نیایش بیست‌وششم.</ref>.<ref>دانشنامه احادیث پزشکی، محمد محمدی ری‌شهری، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۳؛ الصحیفة السجادیة الکاملة، علی انصاریان، سفارة الجمهوریة اسلامیة ایرانیة بدمشق، ۱۴۱۹ ه؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۵ ش؛ فرهنگ‌نامه موضوعی صحیفه سجادیه، سیداحمد سجادی، مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۵ ش؛ الکافی، محمدبن یعقوب‌بن اسحاق کلینی، بیروت، چاپ چهارم، ۱۴۰۱ ه.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عیادت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فضائل اخلاقی است. عیادت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عیادت در معارف دعا و زیارات - عیادت در معارف و سیره نبوی - عیادت در معارف و سیره سجادی - عیادت در معارف و سیره امام جواد - پرسش مرتبط نداردمقدمه
عیادت به معنای دیدار و سرکشی به بیماران، یکی از ضرورت‌های معاشرت اجتماعی و از حقوق و تکالیف متقابل گروه‌های مختلف جامعه نسبت به یکدیگر است. در سخنان رسول اکرم (ص) و اهل‌بیت گرامی آن حضرت (ع) سفارشات اکیدی درباره عیادت بیماران صورت گرفته است.
پیامبر خدا به علی (ع) فرمود: «ای علی!... [حتی اگر شده] یک فرسخ برو و بیماری را عیادت کن»[۱]. به فرموده علی (ع)، پیامبر (ص) همسایه‌ای یهودی داشت که وقتی بیمار شد از او عیادت کرد[۲]. عیادت‌کننده بیمار، در راه بهشت گام می‌نهد[۳]. امام صادق (ع) فرمود: «هر مؤمنی که مؤمن دیگر را در هنگام بیماری برای خداوند عیادت کند، فرشته‌ای از فرشتگان عیادت‌کننده را با او می‌گمارد که در قبرش از وی عیادت نماید و تا روز قیامت برای وی آمرزش بطلبد»[۴].
به خاطر اهمیت این وظیفه سنگین و حق واجب است که حضرت سجاد (ع) آن‌گاه که همسایگان و دوستان خود را یاد می‌کند از خدای متعال به استغاثه می‌خواهد که به آنان توفیق دهد تا از بیماران خود عیادت کنند: «خداوندا! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و مرا در ادای حقوق همسایگان و دوستانم... یاری ده. بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که سنت تو بر پا دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند. به آنان توفیق ده تا دست حمایت به سوی مستمندان پیش آورند و قوت خویش را در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان به کار گیرند و از بیمارانشان عیادت کنند»[۵].[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۱۹۷.
- ↑ دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۱۹۸.
- ↑ دانشنامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۲۰۱.
- ↑ الکافی، ج۳، ص۱۲۰.
- ↑ نیایش بیست‌وششم.
- ↑ دانشنامه احادیث پزشکی، محمد محمدی ری‌شهری، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۳؛ الصحیفة السجادیة الکاملة، علی انصاریان، سفارة الجمهوریة اسلامیة ایرانیة بدمشق، ۱۴۱۹ ه؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۵ ش؛ فرهنگ‌نامه موضوعی صحیفه سجادیه، سیداحمد سجادی، مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۵ ش؛ الکافی، محمدبن یعقوب‌بن اسحاق کلینی، بیروت، چاپ چهارم، ۱۴۰۱ ه.
- ↑ باقری‌فر، علی، مقاله «عیادت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۳۹.