بنی یأم بن أصبی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ۲۳ ژوئیه
 
خط ۴۵: خط ۴۵:
حضور جمعی از یأمی‌ها در [[شورش عبدالرحمن بن محمد بن اشعث کندی]] در [[سال ۸۲ هجری]] هم، دیگر موضعی است که حضور جمعی از بزرگان و [[مردم]] بنی یأم در آن به ثبت رسیده ست. [[حکم بن عبد الرحمن بن حارث]] یکی از این افراد بود که از او به عنوان یکی از شجاعان نبرد «[[دیرالجماجم]]» نام برده شده است<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۱۶؛ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۳۹۴؛حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۱۵.</ref>. [[طلحة بن مصرف]]، [[زید بن حارث]]<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۲۲۱. نیز ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۲۳۰.</ref> و [[علاء بن عبدالکریم]]<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۲۲۲.</ref> هم دیگر افراد این طایفه‌اند که نامی از آنها در ضمن این واقعه برده شده است.
حضور جمعی از یأمی‌ها در [[شورش عبدالرحمن بن محمد بن اشعث کندی]] در [[سال ۸۲ هجری]] هم، دیگر موضعی است که حضور جمعی از بزرگان و [[مردم]] بنی یأم در آن به ثبت رسیده ست. [[حکم بن عبد الرحمن بن حارث]] یکی از این افراد بود که از او به عنوان یکی از شجاعان نبرد «[[دیرالجماجم]]» نام برده شده است<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۵۱۶؛ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۳۹۴؛حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۱۵.</ref>. [[طلحة بن مصرف]]، [[زید بن حارث]]<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۲۲۱. نیز ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۲۳۰.</ref> و [[علاء بن عبدالکریم]]<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۲۲۲.</ref> هم دیگر افراد این طایفه‌اند که نامی از آنها در ضمن این واقعه برده شده است.


به نظر می‌‌رسد که بنی یأم در قبال [[شورش یزید بن مهلب]] (سال ۱۰۱-۱۰۲ [[هجری]])، برخلاف [[شورش ابن اشعث]]، [[سیاست]] عدم [[همراهی]] را پی گرفته بودند و این احتمال با برخی شواهد [[تاریخی]] [[تأیید]] می‌‌گردد. از جمله این شواهد، هدایای [[مسلمة بن عبدالملک]] به زبید یأمی - [[فقیه]] بنی یأم - و برخی دیگر از بزرگان [[بصره]] بعد از [[شکست]] و کشته شدن یزید بن مهلب است. نقل است که مسلمة بن عبدالملک پس از این [[پیروزی]] و ورود به [[بصره]]، زبید یأمی و [[مسلمة]] بن کهیل را نزد خود خواند و به هر یک ۵۰۰ درهم اعطا کرد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۸، ص۳۶۴.</ref>.
به نظر می‌‌رسد که بنی یأم در قبال [[شورش یزید بن مهلب]] (سال ۱۰۱-۱۰۲ [[هجری]])، برخلاف [[شورش ابن اشعث]]، [[سیاست]] عدم [[همراهی]] را پی گرفته بودند و این احتمال با برخی شواهد [[تاریخی]] [[تأیید]] می‌‌گردد. از جمله این شواهد، هدایای [[مسلمة بن عبدالملک]] به زبید یأمی - [[فقیه]] بنی یأم - و برخی دیگر از بزرگان [[بصره]] بعد از [[شکست]] و کشته شدن یزید بن مهلب است. نقل است که مسلمة بن عبدالملک پس از این [[پیروزی]] و ورود به [[بصره]]، زبید یأمی و [[مسلمة بن کهیل]] را نزد خود خواند و به هر یک ۵۰۰ درهم اعطا کرد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۸، ص۳۶۴.</ref>.
[[قیام زید بن علی]]{{ع}} در [[سال ۱۲۱ هجری]] نیز از مهمترین وقایع [[تاریخی]] [[صدر اسلام]] است که در آن به نام برخی از [[رجال]] بنی یأم پرداخته شده است. بر اساس برخی [[اخبار]]، زید پس از آغاز [[قیام]] خود، [[عطاء]] بن سهم را نزد زبید یأمی فرستاد و او را به [[جهاد]] فرا خواند. اما زبید با این سخن که: «خبر می‌‌دهم که [[نصرت]] زید [[حق]] است اما می‌‌ترسم که او هم مانند جدش حسین [[شکست]] بخورد»<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۳۹.</ref>، از [[یاری]] وی چشم پوشید. همچنین در [[نقلی]] دیگر آمده است که [[منصور بن معتمر]] نزد زبید یأمی رفت و با چشمانی اشکبار از او و دیگر رجال خواست تا فرزند [[دختر رسول خدا]]{{صل}} را یاری کنند. اما زبید در پاسخ به او، با این گفته که: «ما موظف نیستیم جز با [[پیامبر]]{{صل}} خروج کنیم و من زید را پیامبر نیافتم پس خوددار باش». موضع خود را در عدم [[همراهی]] زید اعلام نمود<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۳۴.</ref>.
[[قیام زید بن علی]]{{ع}} در [[سال ۱۲۱ هجری]] نیز از مهمترین وقایع [[تاریخی]] [[صدر اسلام]] است که در آن به نام برخی از [[رجال]] بنی یأم پرداخته شده است. بر اساس برخی [[اخبار]]، زید پس از آغاز [[قیام]] خود، [[عطاء]] بن سهم را نزد زبید یأمی فرستاد و او را به [[جهاد]] فرا خواند. اما زبید با این سخن که: «خبر می‌‌دهم که [[نصرت]] زید [[حق]] است اما می‌‌ترسم که او هم مانند جدش حسین [[شکست]] بخورد»<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۳۹.</ref>، از [[یاری]] وی چشم پوشید. همچنین در [[نقلی]] دیگر آمده است که [[منصور بن معتمر]] نزد زبید یأمی رفت و با چشمانی اشکبار از او و دیگر رجال خواست تا فرزند [[دختر رسول خدا]]{{صل}} را یاری کنند. اما زبید در پاسخ به او، با این گفته که: «ما موظف نیستیم جز با [[پیامبر]]{{صل}} خروج کنیم و من زید را پیامبر نیافتم پس خوددار باش». موضع خود را در عدم [[همراهی]] زید اعلام نمود<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۳۴.</ref>.


۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش