بنی یأم بن أصبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر حوادث مهمی که نامی از [[طایفه]] بنی یأم در آن به میان آمده می‌‌توان به جریان [[شورش]] [[عبیدالله بن حر جعفی]] علیه مختار اشاره کرد. پس از شورش عبیدالله بن حر جعفی و حمله به [[کوفه]]، مختار نزد ارحب و [[شبام]] و شاکر و سبیع و یأم از [[قبایل]] همدان فرستاد و آنان را بواسطه این که مردی از ایشان با گروهی از [[جاسوسان]] بیاید و به خانه‌های شان [[هجوم]] آورد و عده ای از آنها را بکشد و آنچه خواست انجام دهد و سپس سالم از آنجا برود، مورد [[سرزنش]] قرار داد. همدانیان نیز این اتفاق را مایه ننگی برای خود دانستند و به مختار [[اطمینان]] دادند که هر جا عبیدالله بن حر را بیابند بر او [[لشکر]] خواهند کشید و جز با سر او باز نخواهند گشت<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۶، ص۲۷۵.</ref>. سپس سیصد سوار از همدانیان همراه با سیصد نفر از [[یاران مختار]] در [[کوفه]] و در رونق [[الضحی]] جمع شدند تا بر ابن حر [[یورش]] آورند؛ [[غافل]] از آنکه عبیدالله بن حر خود را زودتر به آنها رسانده است. [[همدانیان]] پس اطلاع از این امر، از هر سوی ندا در دادند و بر او [[هجوم]] آوردند. عمرو بن نفیل از [[شجاعان]] و بزرگان همدان، عبیدالله را به هماوردی خواند. پس ابن حر به [[نبرد]] او رفته، در ضرباتی که بین دو طرف رد و بدل شد، عمرو از اسب به زیر افتاد و [[فرار]] کرد و در پی‌اش [[سپاه]] همدان نیز روی به [[گریز]] نهادند<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۶، ص۲۷۶.</ref>.

به نظر می‌‌رسد که بنی یأم در قبال [[شورش یزید بن مهلب]] (سال ۱۰۱-۱۰۲ [[هجری]])، برخلاف [[شورش ابن اشعث]]، [[سیاست]] عدم [[همراهی]] را پی گرفته بودند و این احتمال با برخی شواهد [[تاریخی]] [[تأیید]] می‌‌گردد. از جمله این شواهد، هدایای [[مسلمة بن عبدالملک]] به زبید یأمی - [[فقیه]] بنی یأم - و برخی دیگر از بزرگان [[بصره]] بعد از [[شکست]] و کشته شدن یزید بن مهلب است. نقل است که مسلمة بن عبدالملک پس از این [[پیروزی]] و ورود به [[بصره]]، زبید یأمی و [[مسلمة]] بن کهیل را نزد خود خواند و به هر یک ۵۰۰ درهم اعطا کرد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۸، ص۳۶۴.</ref>.