تعویذ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==[[تعویذ]] از [[شرّ]] [[شیطان]] و بلندگفتن بسم‌الله== | ==[[تعویذ]] از [[شرّ]] [[شیطان]] و بلندگفتن بسم‌الله== | ||
| خط ۲۳: | خط ۱۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100518.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|'''سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه''']] | # [[پرونده:1100518.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|'''سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۱
تعویذ از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تعویذ در فقه اسلامی - پرسش مرتبط نداردتعویذ از شرّ شیطان و بلندگفتن بسم‌الله
امام صادق(ع) سیره‌اش این بود که قبل از قرائت، «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ» را می‌خواند؛ سپس «بِسْمِ اللَّهِ» را بلند قرائت می‌کرد. حنان بن سدیر گوید: پشت سر امام صادق(ع) نماز مغرب می‌خواندم، بلند تعویذ را خواند؛ سپس بلند ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ﴾[۱] را خواند[۲]. این روایت در تهذیب الأحکام شیخ هم آمده است[۳].
یکی از تفاوت‌های شیعه و اهل سنت در این است که شیعه در اول هر سوره ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ﴾ را می‌خواند و بنا بر قول مشهور فقها، ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ جزو سوره است[۴]؛ بر این اساس بلندخواندن ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ در اول هر سوره در نماز مستحب است؛ گرچه نمازی باشد که لازم است قرائت را در آن آهسته بخوانند؛ مانند نماز ظهر و عصر. صفوان جمال گوید: مدتی پشت سر امام صادق(ع) نماز می‌خواندم. وقتی که نماز از نمازهایی بود که بلند خوانده نمی‌شد، ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ را در هر دو سوره بلند می‌خواند[۵]. خواندن ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ در اول هر سوره لازم است. یحیی بن ابی‌عمران گوید: برای امام جواد(ع) نوشتم: فدایت شوم، چه می‌گویید درباره مردی که ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ﴾ را در سوره حمد خواند و بعد رها کرد؟ مرد عباسی (ابراهیم بن هاشم) گفت اشکال ندارد. حضرت به خط خود پاسخ داد: ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ را دو بار تکرار کند بر خلاف نظر عباسی؛ یعنی در اول سوره هم آن را بخواند[۶].[۷].
منابع
پانویس
- ↑ «به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.
- ↑ ابوالعباس عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص۱۲۴: «عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ قَالَ: صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) الْمَغْرِبَ. قَالَ: فَتَعَوَّذَ جِهَاراً: «أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ، وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ يَحْضُرُونِ». ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ».
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۸۹: «صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) فَتَعَوَّذَ بِإِجْهَارٍ ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ».
- ↑ سیدمحمد بن علی موسوی عاملی، مدارک الأحکام، ج۳، ص۳۴۰.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۵؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۸.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۹؛ همو، الإستبصار، ج۱، ص۳۱۱.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۶۷