رحمت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{ولایت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'واحد' به 'واحد') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==روایات مربوطه== | ==روایات مربوطه== | ||
#یکی از [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} به [[خدمت]] ایشان عرض می‌کند: من گه گاه به کسی که پیش از این نه من او را دیده‌ام و نه او مرا دیده برخورد می‌کنم، امّا او را به‌سختی [[دوست]] می‌دارم، و چون با او سخن می‌گویم در می‌یابم که او نیز همین حالت را نسبت به من دارد!، سرّ این مطلب چیست؟ [[امام]] فرمودند: "همین‌گونه است که می‌گوئی! چراکه [[قلوب]] [[نیکان]] چون به هم برخورد کنند هرچند بر زبان نیاوردند امّا سریع‌تر از آنچه [[آب]] [[باران]] با آب‌های [[زمین]] مخلوط می‌شود به هم پیوند می‌خورد، در مقابل امّا قلب‌های بدکاران هرچند با زبان نسبت به هم اظهار [[محبّت]] کنند همچون چهارپایان است، که هرچند در محلّی | #یکی از [[یاران امام]] [[صادق]]{{ع}} به [[خدمت]] ایشان عرض می‌کند: من گه گاه به کسی که پیش از این نه من او را دیده‌ام و نه او مرا دیده برخورد می‌کنم، امّا او را به‌سختی [[دوست]] می‌دارم، و چون با او سخن می‌گویم در می‌یابم که او نیز همین حالت را نسبت به من دارد!، سرّ این مطلب چیست؟ [[امام]] فرمودند: "همین‌گونه است که می‌گوئی! چراکه [[قلوب]] [[نیکان]] چون به هم برخورد کنند هرچند بر زبان نیاوردند امّا سریع‌تر از آنچه [[آب]] [[باران]] با آب‌های [[زمین]] مخلوط می‌شود به هم پیوند می‌خورد، در مقابل امّا قلب‌های بدکاران هرچند با زبان نسبت به هم اظهار [[محبّت]] کنند همچون چهارپایان است، که هرچند در محلّی واحد علف خورَند امّا از هم دور خواهند بود"<ref>{{متن حدیث| عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِنِّي لَأَلْقَى الرَّجُلَ لَمْ أَرَهُ وَ لَمْ يَرَنِي فِيمَا مَضَى قَبْلَ يَوْمِهِ ذَلِكَ فَأُحِبُّهُ حُبّاً شَدِيداً فَإِذَا كَلَّمْتُهُ وَجَدْتُهُ لِي مِثْلَ مَا أَنَا عَلَيْهِ لَهُ وَ يُخْبِرُنِي أَنَّهُ يَجِدُ لِي مِثْلَ الَّذِي أَجِدُ لَهُ فَقَالَ صَدَقْتَ يَا سَدِيرُ إِنَّ ائْتِلَافَ قُلُوبِ الْأَبْرَارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ لَمْ يُظْهِرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ كَسُرْعَةِ اخْتِلَاطِ قَطْرِ السَّمَاءِ عَلَى مِيَاهِ الْأَنْهَارِ وَ إِنَّ بُعْدَ ائْتِلَافِ قُلُوبِ الْفُجَّارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ أَظْهَرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ كَبُعْدِ الْبَهَائِمِ مِنَ التَّعَاطُفِ وَ إِنْ طَالَ اعْتِلَافُهَا عَلَى مِذْوَدٍ وَاحِدٍ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۲۸۸. </ref>؛ | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "[[بهترین]] شما، خوش خُلق‌ترین شما هستند؛ آنان که خود با [[مردم]] پیوند قلبی برقرار می‌کنند و دیگران نیز با آنان اُلفت می‌گیرند" <ref>{{متن حدیث| قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} :خِيَارُكُمْ أَحْسَنُكُمْ أَخْلَاقاً الَّذِينَ يَأْلِفُونَ وَ يُؤْلَفُونَ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۰.</ref>؛ | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "[[بهترین]] شما، خوش خُلق‌ترین شما هستند؛ آنان که خود با [[مردم]] پیوند قلبی برقرار می‌کنند و دیگران نیز با آنان اُلفت می‌گیرند" <ref>{{متن حدیث| قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} :خِيَارُكُمْ أَحْسَنُكُمْ أَخْلَاقاً الَّذِينَ يَأْلِفُونَ وَ يُؤْلَفُونَ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۰.</ref>؛ | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "چون [[قیامت]] برسد، نزدیک‌ترین شما به من کسانی هستند که راستگوتر باشند، و بیشتر از دیگران [[امانت]] را به صاحبش برسانند، و بیشتر از دیگران [[وفای به عهد]] کنند، و خوش خُلق‌تر بوده از دیگران به [[مردم]] نزدیک تر باشند" <ref>{{متن حدیث| قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أَقْرَبُكُمْ مِنِّي غَداً فِي الْمَوْقِفِ أَصْدَقُكُمْ لِلْحَدِيثِ وَ آدَاكُمْ لِلْأَمَانَةِ وَ أَوْفَاكُمْ بِالْعَهْدِ وَ أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً وَ أَقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۱.</ref>؛ | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "چون [[قیامت]] برسد، نزدیک‌ترین شما به من کسانی هستند که راستگوتر باشند، و بیشتر از دیگران [[امانت]] را به صاحبش برسانند، و بیشتر از دیگران [[وفای به عهد]] کنند، و خوش خُلق‌تر بوده از دیگران به [[مردم]] نزدیک تر باشند" <ref>{{متن حدیث| قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أَقْرَبُكُمْ مِنِّي غَداً فِي الْمَوْقِفِ أَصْدَقُكُمْ لِلْحَدِيثِ وَ آدَاكُمْ لِلْأَمَانَةِ وَ أَوْفَاكُمْ بِالْعَهْدِ وَ أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً وَ أَقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۱.</ref>؛ | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۲
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل رحمت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
روایات مربوطه
- یکی از یاران امام صادق(ع) به خدمت ایشان عرض می‌کند: من گه گاه به کسی که پیش از این نه من او را دیده‌ام و نه او مرا دیده برخورد می‌کنم، امّا او را به‌سختی دوست می‌دارم، و چون با او سخن می‌گویم در می‌یابم که او نیز همین حالت را نسبت به من دارد!، سرّ این مطلب چیست؟ امام فرمودند: "همین‌گونه است که می‌گوئی! چراکه قلوب نیکان چون به هم برخورد کنند هرچند بر زبان نیاوردند امّا سریع‌تر از آنچه آب باران با آب‌های زمین مخلوط می‌شود به هم پیوند می‌خورد، در مقابل امّا قلب‌های بدکاران هرچند با زبان نسبت به هم اظهار محبّت کنند همچون چهارپایان است، که هرچند در محلّی واحد علف خورَند امّا از هم دور خواهند بود"[۱]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "بهترین شما، خوش خُلق‌ترین شما هستند؛ آنان که خود با مردم پیوند قلبی برقرار می‌کنند و دیگران نیز با آنان اُلفت می‌گیرند" [۲]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "چون قیامت برسد، نزدیک‌ترین شما به من کسانی هستند که راستگوتر باشند، و بیشتر از دیگران امانت را به صاحبش برسانند، و بیشتر از دیگران وفای به عهد کنند، و خوش خُلق‌تر بوده از دیگران به مردم نزدیک تر باشند" [۳]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "خوشا به حال آن کس که در راه اطاعت خدا با مردم اُلفت می‌گیرد، و آنان نیز با او اُلفت می‌گیرند" [۴]؛
- پیامبر اکرم(ص) در حدیث معراج فرمودند: "آن‌گاه فرشته‌ای از فرشتگان را دیدم، که خلقت عجیبی بدو بخشیده بود؛ چه نیمی از بدن او از آتش و نیم دیگر از برف بود، امّا نه آتش برف را ذوب می‌کرد و نه برف آتش را خاموش می‌گردانید!. آن فرشته دائماً با صدائی بلند فریاد می‌کرد: منزّه و والا است آن کس که حرارت این آتش را بازداشته که برف را آب نمی‌کند، و سردی این برف را نگاه داشته که آتش را خاموش نمی‌سازد!؛ پروردگارا، ای کسی که بین برف و آتش را جمع نموده‌ای!، میان قلوب بندگان مؤمنت اُلفت برقرار نما" [۵]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "آنان که در این دنیا بر دیگران رحمت می‌آورند را، خداوند در قیامت مورد رحمت خود قرار می‌دهد؛ از این رو به آن کس که در زمین است رحمت کن، تا آن کس که در آسمان است به تو رحمت کند" [۶][۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ « عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) إِنِّي لَأَلْقَى الرَّجُلَ لَمْ أَرَهُ وَ لَمْ يَرَنِي فِيمَا مَضَى قَبْلَ يَوْمِهِ ذَلِكَ فَأُحِبُّهُ حُبّاً شَدِيداً فَإِذَا كَلَّمْتُهُ وَجَدْتُهُ لِي مِثْلَ مَا أَنَا عَلَيْهِ لَهُ وَ يُخْبِرُنِي أَنَّهُ يَجِدُ لِي مِثْلَ الَّذِي أَجِدُ لَهُ فَقَالَ صَدَقْتَ يَا سَدِيرُ إِنَّ ائْتِلَافَ قُلُوبِ الْأَبْرَارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ لَمْ يُظْهِرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ كَسُرْعَةِ اخْتِلَاطِ قَطْرِ السَّمَاءِ عَلَى مِيَاهِ الْأَنْهَارِ وَ إِنَّ بُعْدَ ائْتِلَافِ قُلُوبِ الْفُجَّارِ إِذَا الْتَقَوْا وَ إِنْ أَظْهَرُوا التَّوَدُّدَ بِأَلْسِنَتِهِمْ كَبُعْدِ الْبَهَائِمِ مِنَ التَّعَاطُفِ وَ إِنْ طَالَ اعْتِلَافُهَا عَلَى مِذْوَدٍ وَاحِدٍ»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۲۸۸.
- ↑ « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) :خِيَارُكُمْ أَحْسَنُكُمْ أَخْلَاقاً الَّذِينَ يَأْلِفُونَ وَ يُؤْلَفُونَ»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۰.
- ↑ « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): أَقْرَبُكُمْ مِنِّي غَداً فِي الْمَوْقِفِ أَصْدَقُكُمْ لِلْحَدِيثِ وَ آدَاكُمْ لِلْأَمَانَةِ وَ أَوْفَاكُمْ بِالْعَهْدِ وَ أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً وَ أَقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۱.
- ↑ « قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع): طُوبَى لِمَنْ يَأْلَفُ النَّاسَ وَ يَأْلَفُونَهُ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۵۶.
- ↑ « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) فِي خَبَرِ الْمِعْرَاجِ ثُمَّ رَأَيْتُ مَلَكاً مِنَ الْمَلَائِكَةِ جَعَلَ اللَّهُ أَمْرَهُ عَجِيباً نِصْفُ جَسَدِهِ النَّارُ وَ النِّصْفُ الْآخَرُ ثَلْجٌ فَلَا النَّارُ تُذِيبُ الثَّلْجَ وَ لَا الثَّلْجُ يُطْفِئُ النَّارَ وَ هُوَ يُنَادِي بِصَوْتٍ رَفِيعٍ وَ يَقُولُ سُبْحَانَ الَّذِي كَفَّ حَرَّ هَذِهِ النَّارِ فَلَا تُذِيبُ الثَّلْجَ وَ كَفَّ بَرْدَ هَذَا الثَّلْجِ فَلَا يُطْفِئُ حَرَّ هَذِهِ النَّارِ اللَّهُمَّ يَا مُؤَلِّفُ بَيْنَ الثَّلْجِ وَ النَّارِ أَلِّفْ بَيْنَ قُلُوبِ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ»؛ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۱۷۲.
- ↑ « عَنْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) الرَّاحِمُونَ يَرْحَمُهُمُ الرَّحْمَنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ارْحَمْ مَنْ فِي الْأَرْضِ يَرْحَمْكَ مَنْ فِي السَّمَاءِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۶۹.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۰۴-۲۰۶.