حرص در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#حریص نه از [[ایمان]] بهره‌مند است و نه از [[یقین]]؛ ورنه [[ایمان]] و یقینش همچون سدّی [[استوار]] جلوی [[حرص]] او را می‌گرفتند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۳۰۱-۳۰۲.</ref>.

*این مهم‌ترین پیامد [[حرص]] است، از همین رو ما مبحث [[قناعت]] را بدان به پایان بردیم و اشاره کردیم که:[[ایمان]] قلبی همچون سدّی است که در مقابل [[انحرافات]] می‌ایستد، و [[آدمی]] را از در افتادن در آن باز می‌دارد.

*کوتاه سخن آنکه [[حرص]] رذیلتای است که [[ذلّت]] [[دنیا]] و [[خسران]] [[آخرت]] را به‌همراه خواهد داشت؛ و حریص نزد [[خدا]] و خلق بی‌ارزش بوده، خود لحظه به لحظه ضرباتی شدید بر شخصیّت خود وارد می‌سازد، اهمیّت خود را نزد [[خداوند]] بر [[باد]] می‌دهد و خویشتن را نزد [[خویشان]] و [[مردمان]] کوچک می‌نمایاند. او همان‌گونه که [[انسان]] [[نابینا]] در [[چاه]] فرو می‌افتد، در [[چاه]] [[گناهان]] فرو می‌غلطد و نادانسته تن به مهلکاتی بی‌شمار می‌سپارد.

*پُر واضح است که جدائی [[رذیلت]] [[حرص]] از این پیامدها، بسیار نادر و دشوار بوده، و هرچند حریصان بکوشند تا در آن عواقب سرنگون نگردند، [[عاقبت]] نادانسته به آن [[مبتلا]] خواهند شد. [[دنیادوستی]]، [[ریاست‌طلبی]] و قدرت‌پرستی، در شمار دام‌هائی است که حریص بدون تردید در آن سقوط خواهد کرد.