توحید ذاتی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*"[[ | *"[[توحید ذاتی]]" عبارت است از: بی‌مانندی ذات [[حق]] از لحاظ [[وجوب]] وجود و قدم ذاتی و [[استقلال]] و لایتناهی بودن و شناختن ذات [[حق]]، به [[وحدت]] و [[یگانگی]]. | ||
* | *[[توحید ذاتی]]، یعنی [[حقیقت]] الوهی، دومی بردار و تعددپذیر نیست؛ مثل و مانند ندارد: {{متن قرآن|لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ}}<ref>«چیزی مانند او نیست» سوره شوری، آیه ۱۱.</ref>؛ و در مرتبه وجود او، موجودی نیست: {{متن قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ}}<ref>«و نه هیچ کس او را همانند است» سوره اخلاص، آیه ۴.</ref><ref>مطهری، مقدمه‌ای بر جهان‌بینی اسلامی، ج۲، ص۳۷ - ۳۶؛ همو، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۲۲۳؛ همو، الهیات شفا، ج۲، ص۲۳۶.</ref>. | ||
* | *[[توحید ذاتی]]، شامل دو اصل "احدیت" و "واحدیت" میشود. اولی بر نفی تجزی و انقسام در ذات بسیط [[الهی]] مبتنی است و دومی بر نفی شریک و شبیه ذات [[الهی]]: {{متن حدیث|إِنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَدِيُّ الْمَعْنَى يَعْنِي بِهِ أَنَّهُ لَا يَنْقَسِمُ فِي وُجُودٍ وَ لَا عَقْلٍ وَ لَا وَهْمٍ}}<ref>صدوق، التوحید، ص۸۴، باب ۳، ح۳.</ref>. | ||
*[[وحدت]]، در اینجا "[[وحدت]] حقه حقیقیه" بوده که عین ذات است، یعنی [[وحدت]] و [[واحد]] یکی است، نه ذاتی که به [[وحدت]] متصف باشد<ref>طباطبایی، بدایة الحکمه، ص۱۲۹.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۸۳.</ref>. | |||
*از نگاه [[علامه طباطبایی]]، "[[احد]]"، امکان فرض تعدد را نفی می‌‌کند؛ اما "[[واحد]]"، این‌گونه نیست <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، سوره توحید.</ref>. از این‌رو [[آیات قرآن]]، [[وحدت]] [[خداوند]] را با [[وصف]] "قهاریت" می‌‌ستایند تا فرض ثانی را برای [[خدا]] در جهت مماثل نفی کند، تا چه رسد به اینکه خدای دومی وجود داشته باشد<ref>طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۹۱ - ۸۶.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۸۴.</ref>. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث توحید ذاتی است. "توحید ذاتی" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل توحید ذاتی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- "توحید ذاتی" عبارت است از: بی‌مانندی ذات حق از لحاظ وجوب وجود و قدم ذاتی و استقلال و لایتناهی بودن و شناختن ذات حق، به وحدت و یگانگی.
- توحید ذاتی، یعنی حقیقت الوهی، دومی بردار و تعددپذیر نیست؛ مثل و مانند ندارد: ﴿لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ﴾[۱]؛ و در مرتبه وجود او، موجودی نیست: ﴿وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ﴾[۲][۳].
- توحید ذاتی، شامل دو اصل "احدیت" و "واحدیت" میشود. اولی بر نفی تجزی و انقسام در ذات بسیط الهی مبتنی است و دومی بر نفی شریک و شبیه ذات الهی: «إِنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَدِيُّ الْمَعْنَى يَعْنِي بِهِ أَنَّهُ لَا يَنْقَسِمُ فِي وُجُودٍ وَ لَا عَقْلٍ وَ لَا وَهْمٍ»[۴].
- وحدت، در اینجا "وحدت حقه حقیقیه" بوده که عین ذات است، یعنی وحدت و واحد یکی است، نه ذاتی که به وحدت متصف باشد[۵][۶].
- از نگاه علامه طباطبایی، "احد"، امکان فرض تعدد را نفی می‌‌کند؛ اما "واحد"، این‌گونه نیست [۷]. از این‌رو آیات قرآن، وحدت خداوند را با وصف "قهاریت" می‌‌ستایند تا فرض ثانی را برای خدا در جهت مماثل نفی کند، تا چه رسد به اینکه خدای دومی وجود داشته باشد[۸][۹].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «چیزی مانند او نیست» سوره شوری، آیه ۱۱.
- ↑ «و نه هیچ کس او را همانند است» سوره اخلاص، آیه ۴.
- ↑ مطهری، مقدمه‌ای بر جهان‌بینی اسلامی، ج۲، ص۳۷ - ۳۶؛ همو، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۲۲۳؛ همو، الهیات شفا، ج۲، ص۲۳۶.
- ↑ صدوق، التوحید، ص۸۴، باب ۳، ح۳.
- ↑ طباطبایی، بدایة الحکمه، ص۱۲۹.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۸۳.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ج۲۰، سوره توحید.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۹۱ - ۸۶.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۸۴.