بابیت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
*باب، متأثر از [[فرقه]] [[شیخیه]] بود که [[ائمه اطهار]]{{عم}} را شریک در عالم خلق و امر می‌‌دانستند و به وجود "باب" یا "رکن رابع" ([[شیعه]] کامل واسطه میان [[مردم]] و [[امام غائب]]) در هر زمانی [[معتقد]] بودند. | *باب، متأثر از [[فرقه]] [[شیخیه]] بود که [[ائمه اطهار]]{{عم}} را شریک در عالم خلق و امر می‌‌دانستند و به وجود "باب" یا "رکن رابع" ([[شیعه]] کامل واسطه میان [[مردم]] و [[امام غائب]]) در هر زمانی [[معتقد]] بودند. | ||
*از این‌رو وی ابتدا خود را [[باب ]](دروازه ارتباط) با [[امام زمان]]{{ع}} معرفی کرد. | *از این‌رو وی ابتدا خود را [[باب ]](دروازه ارتباط) با [[امام زمان]]{{ع}} معرفی کرد. | ||
*[[علی محمد]] در چند مرحله ادعاهای [[کفرآمیز]] و ضد [[دینی]] را مطرح کرد که به ترتیب زمانی عبارتند از: | *[[سید علی محمد شیرازی|علی محمد]] در چند مرحله ادعاهای [[کفرآمیز]] و ضد [[دینی]] را مطرح کرد که به ترتیب زمانی عبارتند از: | ||
#در سال ۱۲۶۰ ادعای "ذکریت" کرد، یعنی [[مفسر]] [[قرآن]] است؛ | #در سال ۱۲۶۰ ادعای "ذکریت" کرد، یعنی [[مفسر]] [[قرآن]] است؛ | ||
#در سال ۱۲۶۱ ادعای "[[بابیت]]" کرد، یعنی دروازه [[ارتباط با امام زمان]] است؛ | #در سال ۱۲۶۱ ادعای "[[بابیت]]" کرد، یعنی دروازه [[ارتباط با امام زمان]] است؛ | ||
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۵
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
مقدمه
- فرقه باب، در قرن سیزده هجری قمری از سوی سید علی محمد شیرازی (متولد ۱۲۳۵ ق) سر برآورد.
- باب، متأثر از فرقه شیخیه بود که ائمه اطهار(ع) را شریک در عالم خلق و امر می‌‌دانستند و به وجود "باب" یا "رکن رابع" (شیعه کامل واسطه میان مردم و امام غائب) در هر زمانی معتقد بودند.
- از این‌رو وی ابتدا خود را باب (دروازه ارتباط) با امام زمان(ع) معرفی کرد.
- علی محمد در چند مرحله ادعاهای کفرآمیز و ضد دینی را مطرح کرد که به ترتیب زمانی عبارتند از:
- در سال ۱۲۶۰ ادعای "ذکریت" کرد، یعنی مفسر قرآن است؛
- در سال ۱۲۶۱ ادعای "بابیت" کرد، یعنی دروازه ارتباط با امام زمان است؛
- در سال ۱۲۶۲ ادعای "مهدویت" کرد، یعنی امام زمان است؛
- در سال ۱۲۶۲ ادعای "نبوت" کرد، یعنی پیغمبر خداست؛
- در سال ۱۲۶۵ ادعای "ربوبیت" کرد، یعنی پروردگار جهان است؛
- در سال ۱۲۶۶ تمام ادعاهای خود را منکر شد و توبه‌نامه نوشت.
- گفته می‌‌شود که او پس از ادعای نبوت، مدعی شریعت جدید و البته پیش از "الوهیت"، ادعای "حلولیت" نمود.
- سرانجام در سال ۱۲۶۶ ق در تبریز و در حضور ناصرالدین شاه قاجار (که آن زمان ولی‌عهد بود) محاکمه و به جرم ارتداد محکوم شد و به دستور امیرکبیر او را به دار آویختند و تیر باران کردند.
- کتاب معروف او که نزد بهائیان تقدس زیادی دارد، کتاب "بیان" است که آن را در دوران زندان در قلعه ماکو نوشت[۱].
- با توجه به اینکه پس از مرگ باب، حسینعلی بهاء و فرقه بهائیت، این مسیر را ادامه و تکمیل نمود؛ اصول اعتقادی و احکام عملی آنها در آنجا مورد بحث قرار گرفته است. جهت آشنایی بیشتر به اصطلاح "بهائیت" مراجعه شود[۲].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بنگرید به: خاوری، رساله امر و خلق، ص۵۵۳؛ فاضل مازندرانی، ظهور الحق، ج۳، ص۱۷۴ - ۱۷۳؛ حداد عادل، دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۱۹ - ۱۶.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۲۸۵-۲۸۶.