بحث:اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
اَعراف جمع عُرْف است به معنای مکان‌های بلند و مرتفع<ref>لسان‌العرب، ج۹، ص۱۵۶، «عرف».</ref>. از [[حسن بصری]] و [[زجاج]] نقل شده که [[اعراف]] از ریشه [[معرفت]] به معنای [[شناخت]] است، و به کسانی اشاره دارد که در قیامت از حال [[مردم]] آگاهند و اهل [[جهنم]] و [[بهشت]] را از سیمای‌شان می‌شناسد <ref>تفسیر کبیر ، ج۱۴ ، ص۸۷ ، جامع البیان ، ج۵ ، ص۲۴۱.</ref>. [[صدرالمتألهین]] نیز این دیدگاه را برگزیده و [[آیه]] {{متن قرآن|يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيمَاهُمْ}} را [[گواه]] آن دانسته است <ref>عرشیه ، ص۹۰.</ref>. | اَعراف جمع عُرْف است به معنای مکان‌های بلند و مرتفع<ref>لسان‌العرب، ج۹، ص۱۵۶، «عرف».</ref>. از [[حسن بصری]] و [[زجاج]] نقل شده که [[اعراف]] از ریشه [[معرفت]] به معنای [[شناخت]] است، و به کسانی اشاره دارد که در قیامت از حال [[مردم]] آگاهند و اهل [[جهنم]] و [[بهشت]] را از سیمای‌شان می‌شناسد <ref>تفسیر کبیر ، ج۱۴ ، ص۸۷ ، جامع البیان ، ج۵ ، ص۲۴۱.</ref>. [[صدرالمتألهین]] نیز این دیدگاه را برگزیده و [[آیه]] {{متن قرآن|يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيمَاهُمْ}} را [[گواه]] آن دانسته است <ref>عرشیه ، ص۹۰.</ref>. | ||
==اعراف در [[قرآن]] | ==اعراف در قرآن== | ||
[[سوره اعراف|اعراف]] نام [[سوره]] هفتم [[قرآن کریم]] به ترتیب مصحف است. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۱۱
اعراف جایگاهی است بلند میان بهشت و دوزخ که در آن مردانی الهی جای دارند و دوزخیان و بهشتیان را به چهره می‌شناسند و با آنان سخن می‌گویند، دوزخیان را سرزنش می‌کنند و بهشتیان را به فرمان خدای متعال روانه بهشت می‌سازند.
واژه‌شناسی
اَعراف جمع عُرْف است به معنای مکان‌های بلند و مرتفع[۱]. از حسن بصری و زجاج نقل شده که اعراف از ریشه معرفت به معنای شناخت است، و به کسانی اشاره دارد که در قیامت از حال مردم آگاهند و اهل جهنم و بهشت را از سیمای‌شان می‌شناسد [۲]. صدرالمتألهین نیز این دیدگاه را برگزیده و آیه ﴿يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيمَاهُمْ﴾ را گواه آن دانسته است [۳].
اعراف در قرآن
اعراف نام سوره هفتم قرآن کریم به ترتیب مصحف است.
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: