آواره در قرآن

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث آواره است. "آواره" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

آواره در قرآن | آواره در حدیث | آواره در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آواره (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• یکی از روش‌های مخالفان پیامبر، تهدید به تبعید و اخراج و آوارگی برای دست برداشتن از هدف رسالت و انجام کارهایی ضد الهی آنان است. این نکته از آیات فراوانی استفاده می‌شود:

1. ﴿وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا * سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا﴾.
2. ﴿وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ﴾.
3. ﴿وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ﴾.
4. ﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ﴾.
5. ﴿إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ﴾
6. ﴿أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ﴾.
7. ﴿يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ﴾.

نکات

1. خداوند کیفر آواره کنندگان پیامبران را گرفتار شدن به عذاب الهی و نابودی ذکر فرموده، و مهم این که خداوند، این قانون و سنت را خود اعلام نموده، تا کسانی که مرتکب چنین اعمالی می‌شوند و پیامبران را که برای اصلاح جامعه آمده‌اند از شهر و دیارشان بیرون می‌کنند، خود آنها هم مدت زیادی در آن شهر نمی‌مانند؛ و نتیجه فسادشان گریبان آنها را خواهد گرفت، و مجبور به ترک آن شهر و یا نابودی جسمی خواهند شد. ﴿وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا﴾.
2. توطئه و مکر مشرکان برای آواره کردن پیامبر و یا کشتن او مطرح شده، و این که خداوند در مقابل مکر و نقشه آنان تدبیر می‌کند و او از بهترین تدبیر کنندگان است. ﴿وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ﴾.
3. دلیل اخراج پیامبر و مؤمنین را از سرزمین خودشان ایمان به خداوند و بودن در سنگر توحید ذکر می‌کند و اینکه آنها جرمی مرتکب نشده‌اند تامستحق چنین مجازاتی باشند، بلکه چون به خدای واحد ایمان آورده‌اند، از شهرهاشان آواره کردند. ﴿وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ﴾.
4. خداوند به پیامبر دلداری می‌دهد، که از آواره شدن توسط مشرکان نگران نباشد که قوی‌تر از مشرکین مکه را خداوند قبلا هلاک نموده به دلیل آواره نمودن پیامبران پیشین و ایستادنشان مقابل توحید ﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ﴾.
5. یاری خداوند و امدادهای او به هنگام اخراج پیامبر از مکه و خطاب به مردم مدینه که اگر شما او را یاری نکنید. خدا او را یاری خواهد کرد، همان گونه که به هنگام اخراج از مکه یاری نمود و دشمنان نتوانستند به او دسترسی پیدا کنند ﴿إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا﴾.
6. مشروعیت و مجاز بودن مؤمنان در بیرون راندن متجاوزان از حریم خودشان و این که آنان در استفاده از منازل و جایگاه سکونتشان حقوقی دارند و چون مورد تجاوز قرارگرفته‌اند، به اقدام مجاز هستند و انگیزه برای جنگ با آنان وجود دارد ﴿أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ﴾.
7. تصمیم منافقان مدینه مبنی برآواره ساختن پیامبر و مسلمانان و اینکه آنان نمی‌دانند که قادر به چنین کاری نیستند، به دلیل پایگاه مستحکم اجتماعی که دین اسلام و پیامبر در مدینه پیدا نموده است. ﴿يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ﴾.

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

• فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: