تاریخ نهاد دینی تشیع (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶۴: خط ۶۴:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==دریافت متن==
==اثر وابسته==
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
* [[تاریخ المؤسسة الدینیة الشیعیة (کتاب)]]


[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]

نسخهٔ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۴:۵۹

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
تاریخ نهاد دینی تشیع
زبانفارسی
ترجمهٔ کتاب[[(از زمان آل بویه تا پایان عصر صفوی اول) (کتاب)|(از زمان آل بویه تا پایان عصر صفوی اول)]]
نویسندهسید جودت قزوینی
مترجممهدی عابدی جزینی، نصرالله شاملی
موضوعشیعه
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات اندیشه گویا|انتشارات انتشارات اندیشه گویا]][[رده:انتشارات انتشارات اندیشه گویا]]
محل نشراصفهان، ایران
سال نشر۱۳۹۴ ش
شابک‏‫۹۷۸-۶۰۰-۶۸۳۶-۲۴-۹‬‬
شماره ملی‎۳۹۱۹۶۱۲

تاریخ نهاد دینی تشیع (از زمان آل بویه تا پایان عصر صفوی اول) ترجمه فارسی کتاب تاریخ المؤسسة الدینیة الشیعیة اثر سید جودت قزوینی به زبان عربی است که به بررسی تاریخ دینی تشیع می‌پردازد. این کتاب به کوشش مهدی عابدی جزینی و نصرالله شاملی به فارسی ترجمه شده است و انتشارات اندیشه گویا انتشار آن را به عهده داشته است[۱].

دربارهٔ کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورندگان

  • آقای دکتر نصرالله شاملی (متولد ۱۳۲ ش، شهرضا، اصفهان)، دارای مدرک دکتری در رشته زبان و ادب عربی می‌باشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: مرتضی مطهری، عبدالله جوادی آملی، محمد تقی مصباح یزدی، محمد فاضل لنکرانی و محمد محمدی گیلانی پیگیری کرد. عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، رییس دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشیاری دانشگاه اصفهان از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس، به تألیف مقالات و کتب علمی و دینی پرداخته است. «نهضت علمی دوران صفویه»، «دراسة فی ترجمات القرآن»، «مشترک معنوی و اسلوب صدرایی در تفسیر قرآن»، «دیالوگ دانش و بینش در مثنوی معنوی»، «الذریه راغب اصفهانی»، «شرح و مستندسازی شواهد شعری مجمع البیان»، «زبان شناسی واژگان نهج البلاغه» و « ادب و قرآن و حدیث» برخی از این آثار است[۴].

پانویس

اثر وابسته