حدیث سد ابواب: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* پس از بنای [[مسجد]] [[مدینه]] و انتقال [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} از خانۀ [[ابو ایوب]] به خانۀ خود که در کنار [[مسجد]] ساخته شده بود، کسانی چون [[امام علی|علی]]{{ع}}، [[عمر]]، [[ابوبکر]]، [[عباس]]، [[حمزه]] نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه [[مسجد]] رفت و آمد می‌کردند و این برای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] نیز ایجاد مزاحمت داشت. [[حضرت]] [[دستور]] داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به [[مسجد]] باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت و آمد کنند و برای [[نماز]] از در [[مسجد]] وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ [[امام علی|علی]]{{ع}}. این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. [[حضرت]] [[سخنرانی]] کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر [[خدا]] بوده و من امر او را [[اجرا]] کردم. این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به شمار می‌رود و در [[روایات]] فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. [[علامه امینی]] ۲۳ صورت برای آن [[نقل]] کرده است<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸</ref>. در بحار الأنوار نیز ۱۳ [[حدیث]] در باب امر [[پیامبر]] به بستن درها مگر در [[خانه]] [[امام علی|علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹</ref> متن‌هایی چون: {{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث| سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي}} از آن جمله است. آنچه در [[دعای ندبه]] آمده {{متن حدیث| | * پس از بنای [[مسجد]] [[مدینه]] و انتقال [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} از خانۀ [[ابو ایوب]] به خانۀ خود که در کنار [[مسجد]] ساخته شده بود، کسانی چون [[امام علی|علی]]{{ع}}، [[عمر]]، [[ابوبکر]]، [[عباس]]، [[حمزه]] نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه [[مسجد]] رفت و آمد می‌کردند و این برای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] نیز ایجاد مزاحمت داشت. [[حضرت]] [[دستور]] داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به [[مسجد]] باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت و آمد کنند و برای [[نماز]] از در [[مسجد]] وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ [[امام علی|علی]]{{ع}}. این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. [[حضرت]] [[سخنرانی]] کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر [[خدا]] بوده و من امر او را [[اجرا]] کردم. این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به شمار می‌رود و در [[روایات]] فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. [[علامه امینی]] ۲۳ صورت برای آن [[نقل]] کرده است<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸</ref>. در بحار الأنوار نیز ۱۳ [[حدیث]] در باب امر [[پیامبر]] به بستن درها مگر در [[خانه]] [[امام علی|علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹</ref> متن‌هایی چون: {{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث| سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي}} از آن جمله است. آنچه در [[دعای ندبه]] آمده {{متن حدیث|وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه}} اشاره به این [[احادیث]] است. اشاره به نوعی [[حق]] [[ولایت]] است که [[حق]] او مثل [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در [[مسجد]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱۲.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۹
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث سد ابواب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- پس از بنای مسجد مدینه و انتقال پیامبر خدا(ص) از خانۀ ابو ایوب به خانۀ خود که در کنار مسجد ساخته شده بود، کسانی چون علی(ع)، عمر، ابوبکر، عباس، حمزه نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه مسجد رفت و آمد می‌کردند و این برای پیامبر خدا نیز ایجاد مزاحمت داشت. حضرت دستور داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به مسجد باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت و آمد کنند و برای نماز از در مسجد وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ علی(ع). این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. حضرت سخنرانی کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر خدا بوده و من امر او را اجرا کردم. این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای حضرت علی(ع) به شمار می‌رود و در روایات فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. علامه امینی ۲۳ صورت برای آن نقل کرده است[۱]. در بحار الأنوار نیز ۱۳ حدیث در باب امر پیامبر به بستن درها مگر در خانه علی(ع) نقل کرده است.[۲] متن‌هایی چون: «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي» و « سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي» و «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي» از آن جمله است. آنچه در دعای ندبه آمده «وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه» اشاره به این احادیث است. اشاره به نوعی حق ولایت است که حق او مثل پیامبر خدا(ص) در مسجد است[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸
- ↑ بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۲.