موضع پیامبر در برابر آینده رسالت: تفاوت میان نسخه‌ها

#نکته مهم دیگر، اینکه اگر [[پیامبر خدا]] چنین آهنگی داشت و در [[اندیشه]] آن بود که [[مرجعیت]] [[فکری]] و [[سیاسی]] را به [[صحابه]] وا نهد، می‌بایست در جهت [[آماده‌سازی]] آنان بسی می‌کوشید. بدین‌سان، نباید تردید کرد که "وا نهادن امور به [[امت]] و یا [[نخبگان]] (!) آنان" و "[[مرجع]] قرار دادن [[صحابه]]"، عنوانی است که در گذرگاه [[تاریخ]]، برای توجیه رویدادهای تلخِ روی داده پس از [[پیامبر خدا]] ساخته شده است؛ عنوانی که ریشه در هیچ یک از متون رسیده از [[پیامبر خدا]] ندارد. بدین ترتیب، این فرض نیز بی‌اعتبار می‌شود.

*'''فرض سوم: [[تعیین]] [[سرنوشت]] و تصریح بر [[خلافت]] و ولایت‌''': در این فرض، بر این باوریم که [[پیامبر خدا]] با حساسیت تمام، [[آینده]] [[امت]] را روشن ساخته و پیشوای پس از خود را [[تعیین]] نموده است و نیز بر این باوریم که [[غدیر]]، ماجرا و متن [[خطبه]] شکوهمند آن، تصریح و تأکیدی است بر آنچه [[پیامبر]]{{صل}} آن را بارها اعلام داشت: [[ولایت]] و [[امامت علی]]{{ع}}؛ همان کسی که از آغازین روزهای زندگی‌اش، به خواست [[پیامبر]]{{صل}}، همبر او بود و [[شرک]]، [[جان]] پاکش را هرگز نیالود. تصریح [[پیامبر خدا]] بر [[امامت]] و [[ولایت]] [[علی]]{{ع}} بدان گونه گسترده و روشن است که هیچ تردیدی را بر نمی‌تابد. آن بزرگوار، نه یک بار و نه دو بار، بلکه ده‌ها بار به اشارت و صراحت، "[[حق]] [[خلافت]]" و "[[خلافت]] [[حق]]" را فریاد کرد و طرحی روشن و مشخص برای [[آینده]] [[امت]] در انداخت و این همه، در برابر چشم [[مردم]] صورت پذیرفت. این حق‌نمایی و حق‌گستری، تمام دوران [[رسالت]] آن بزرگوار را فرا گرفت و در واقعه "[[غدیر]]" به اوج خود رسید و [[حق]] بر ستیغ قرار گرفت.

در این فصل، بر پایه اسناد و مدارک و با استناد به متون [[حدیثی]]، [[تاریخی]] و تفسیری [[فریقین]]، گزارشی ارائه کرده، تحلیل بحث را از نخستین روزهای [[رسالت پیامبر]]{{صل}} آغاز می‌کنیم و اوج آن را در [[غدیر]]، نشان خواهیم داد. سپس [[واقعه غدیر]] را با شرح بیشتر باز می‌گوییم و چگونگی آن را در پرتو [[روایت]] و [[درایت]]، بررسی خواهیم نمود<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۹۹-۱۰۳.</ref>.