اسلام در لغت

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اسلام است

مقدمه

• اسلام، مصدر باب اِفعال به معنی "تسلیم شدن"، "اطاعت کردن" و "انقیاد" است. مشتقات این واژه در قرآن به صورت‌های:

1. اَسْلَمَ، اَسْلَما، اَسْلَموُا، اَسلَمْتُم، اَسلَمْتُ، اَسْلَمْنا (ماضی)؛
2. یُسْلِمْ، یُسْلِمُون، شلمون، اُسْلِمَ، نُسْلِمَ (مضارع)؛
3. اَسْلِمْ، اَسْلِموُا (امر)؛
4. مُسْلِم، مُسلِمین، مُسلِمُونَ، مُسْلِمَیْنِ، مُسْلِمَة و مُسْلِمات (اسم فاعل) ذکر شده است.

• ریشه این کلمه از ماده سلم و مشتقات آن به صورت تسلیم، سلام، مُسَلَّمه، اِستِسْلام و سَلَم نیز به معنی صلح، آشتی، مسالمت، تسلیم شدن و خضوع به کار رفته است.

منابع

• کوشا، محمد علی، مقاله «اسلام»، دانشنامه معاصر قرآن کریم

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: