شمایل: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - 'تکیه' به 'تکیه') |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''شمایل''' در اصل، به معنای صفت‌ها و خصلت‌های [[انسان]] است، امّا به چهره و ویژگی‌ها و مشخّصات صورت نیز گفته می‌شود. | '''شمایل''' در اصل، به معنای صفت‌ها و خصلت‌های [[انسان]] است، امّا به چهره و ویژگی‌ها و مشخّصات صورت نیز گفته می‌شود. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
همچنین به صورت نگاری و ترسیم چهرۀ بزرگان [[دین]] و نگارگری وقایع مذهبی "شمایل سازی" می‌گویند. "شمایل گردان" نیز به کسی گویند که "تصویرهای قاب کردۀ بزرگان [[دین]] را به معرض نمایش گذارد<ref>فرهنگ فارسی، معین</ref>. از سنت‌های مذهبی قدیم در تکایا آن بوده که در ایّام [[عزاداری]] برای [[یادآوری]] [[فرات]]، تشتی پرآب در گوشه ای از | همچنین به صورت نگاری و ترسیم چهرۀ بزرگان [[دین]] و نگارگری وقایع مذهبی "شمایل سازی" می‌گویند. "شمایل گردان" نیز به کسی گویند که "تصویرهای قاب کردۀ بزرگان [[دین]] را به معرض نمایش گذارد<ref>فرهنگ فارسی، معین</ref>. از سنت‌های مذهبی قدیم در تکایا آن بوده که در ایّام [[عزاداری]] برای [[یادآوری]] [[فرات]]، تشتی پرآب در گوشه ای از تکیه می‌نهادند، و [[علمی]] را به ستونی به نشانی علمداری [[حضرت]] عبّاس می‌بستند و بر روی پرده‌ها یا دیوارها شمایلی از [[شهادت]] [[هفتاد و دو تن]] می‌کشیدند و در و دیوار را رنگ عزا می‌دادند، تا هماهنگ با محتوای [[تعزیه]] و شبیه خوانی باشد. شمایل نگارانی هم همواره بوده‌اند که ذوق و [[هنر]] خویش را در [[راه]] [[ابا عبد الله]]{{ع}} و موضوعات [[دینی]] مربوط به أئمّه [[وقف]] می‌کردند. و کسانی با عنوان "پرده دار" به مرثیه خوانی پای این شمایل و تصویرهای مذهبی می‌پرداختند. به آنان "شمایل خوان" هم می‌گفتند. تابلوهای تصویرگران وقایع مذهبی، بر محور قصص [[قرآنی]]، [[جنگ‌های پیامبر]] و [[حضرت علی]]{{ع}}، [[ثبت]] وقایع [[عاشورا]]، [[خروج مختار]] و... است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۷۷.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۶ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۱۴
شمایل در اصل، به معنای صفت‌ها و خصلت‌های انسان است، امّا به چهره و ویژگی‌ها و مشخّصات صورت نیز گفته می‌شود.
مقدمه
همچنین به صورت نگاری و ترسیم چهرۀ بزرگان دین و نگارگری وقایع مذهبی "شمایل سازی" می‌گویند. "شمایل گردان" نیز به کسی گویند که "تصویرهای قاب کردۀ بزرگان دین را به معرض نمایش گذارد[۱]. از سنت‌های مذهبی قدیم در تکایا آن بوده که در ایّام عزاداری برای یادآوری فرات، تشتی پرآب در گوشه ای از تکیه می‌نهادند، و علمی را به ستونی به نشانی علمداری حضرت عبّاس می‌بستند و بر روی پرده‌ها یا دیوارها شمایلی از شهادت هفتاد و دو تن می‌کشیدند و در و دیوار را رنگ عزا می‌دادند، تا هماهنگ با محتوای تعزیه و شبیه خوانی باشد. شمایل نگارانی هم همواره بوده‌اند که ذوق و هنر خویش را در راه ابا عبد الله(ع) و موضوعات دینی مربوط به أئمّه وقف می‌کردند. و کسانی با عنوان "پرده دار" به مرثیه خوانی پای این شمایل و تصویرهای مذهبی می‌پرداختند. به آنان "شمایل خوان" هم می‌گفتند. تابلوهای تصویرگران وقایع مذهبی، بر محور قصص قرآنی، جنگ‌های پیامبر و حضرت علی(ع)، ثبت وقایع عاشورا، خروج مختار و... است[۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ فرهنگ فارسی، معین
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۷۷.