لعنت بر یزید: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
از سنّت‌های [[شیعی]]، فرستادن [[درود]] و [[سلام]] بر [[حسین]]{{ع}} و [[لعنت]] بر [[قاتلان]] او [[هنگام آب نوشیدن]] است. [[لعن]] به معنای طرد از [[رحمت]] و دور کردن است. [[عرب]]، هرگاه کسی [[تمرّد]] می‌کرد، او را از خود طرد می‌کردند تا [[گناهان]] او دامن‌گیرشان نشود<ref>مجمع البحرین.</ref>.
از سنّت‌های [[شیعی]]، فرستادن [[درود]] و [[سلام]] بر [[حسین]]{{ع}} و [[لعنت]] بر [[قاتلان]] او [[هنگام آب نوشیدن]] است. [[لعن]] به معنای طرد از [[رحمت]] و دور کردن است. [[عرب]]، هرگاه کسی [[تمرّد]] می‌کرد، او را از خود طرد می‌کردند تا [[گناهان]] او دامن‌گیرشان نشود<ref>مجمع البحرین.</ref>.
[[امام صادق]]{{ع}}، به [[نقل]] [[داود]] رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: [[لعنت خدا]] بر [[قاتل]] [[حسین]]، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و [[حسین]] را یاد کند و [[قاتل]] او را [[لعنت]] کند، مگر آنکه [[خداوند]]، برای او [[صد]] هزار [[حسنه]] می‌نویسد و [[صد]] هزار [[سیّئه]] از او محو می‌کند: {{متن حدیث| وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ}}<ref>اسرار الشهاده، فاضل دربندی، ص۷۷؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۷.</ref>. و این، جزء [[فرهنگ]] [[عاشورایی]] [[مردم]] شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و [[لعنت]] [[حق]] بر [[یزید]] کن". [[لعنت بر یزید]] و [[ابن زیاد]] و [[شمر]] و دیگر عاملان و مباشران و [[زمینه سازان]] [[حادثۀ عاشورا]] و [[قتل امام حسین]]{{ع}} در زیارتنامه‌های متعددی از جمله در [[زیارت عاشورا]] و [[وارث]] آمده است:
[[امام صادق]]{{ع}}، به [[نقل]] [[داود]] رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: [[لعنت خدا]] بر [[قاتل]] [[حسین]]، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و [[حسین]] را یاد کند و [[قاتل]] او را [[لعنت]] کند، مگر آنکه [[خداوند]]، برای او [[صد]] هزار [[حسنه]] می‌نویسد و [[صد]] هزار [[سیّئه]] از او محو می‌کند: {{متن حدیث| وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ}}<ref>اسرار الشهاده، فاضل دربندی، ص۷۷؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۷.</ref>. و این، جزء [[فرهنگ]] [[عاشورایی]] [[مردم]] شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و [[لعنت]] [[حق]] بر [[یزید]] کن". لعنت بر یزید و [[ابن زیاد]] و [[شمر]] و دیگر عاملان و مباشران و [[زمینه سازان]] [[حادثۀ عاشورا]] و [[قتل امام حسین]]{{ع}} در زیارتنامه‌های متعددی از جمله در [[زیارت عاشورا]] و [[وارث]] آمده است:
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}<ref>زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص۴۵۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۲۲.</ref>.
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}<ref>زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص۴۵۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۲۲.</ref>.



نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۳۳

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از سنّت‌های شیعی، فرستادن درود و سلام بر حسین(ع) و لعنت بر قاتلان او هنگام آب نوشیدن است. لعن به معنای طرد از رحمت و دور کردن است. عرب، هرگاه کسی تمرّد می‌کرد، او را از خود طرد می‌کردند تا گناهان او دامن‌گیرشان نشود[۱]. امام صادق(ع)، به نقل داود رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: لعنت خدا بر قاتل حسین، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آنکه خداوند، برای او صد هزار حسنه می‌نویسد و صد هزار سیّئه از او محو می‌کند: « وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ»[۲]. و این، جزء فرهنگ عاشورایی مردم شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و لعنت حق بر یزید کن". لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه سازان حادثۀ عاشورا و قتل امام حسین(ع) در زیارتنامه‌های متعددی از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است: «اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ»[۳][۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مجمع البحرین.
  2. اسرار الشهاده، فاضل دربندی، ص۷۷؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۷.
  3. زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص۴۵۸.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۲۲.