اعراض از وطن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 25...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
اعراض از وطن، عبارت است از [[تصمیم]] بر روی‌گردانی از [[وطن]] و ترک همیشگی آن<ref>فرهنگ اصطلاحات فقهی، ص۲۵.</ref>. این اصطلاح، در [[فقه سیاسی اسلام]]، بر [[اراضی]] "فئ" یعنی زمین‌هایی که صاحبان آن جلای [[وطن]] کرده یا خود، [[تسلیم]] [[سپاهیان]] [[اسلام]] شده‌اند، اطلاق می‌گردید. در [[فقه شیعه]]، این‌گونه از [[اراضی]]، در شمار [[انفال]] قرار دارند<ref>تحریرالوسیله، ج۲، ص۱۹۶؛ اقتصادنا، ج۲، ص۴۲۵؛ المغنی و الشرح الکبیر، ج۷، شماره ۵۰۷۲؛ مبسوط، ج۲، ص۶۴؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۷۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ص ۳۶.</ref>.
اعراض از وطن، عبارت است از [[تصمیم]] بر روی‌گردانی از [[وطن]] و ترک همیشگی آن<ref>فرهنگ اصطلاحات فقهی، ص۲۵.</ref>. این اصطلاح، در [[فقه سیاسی اسلام]]، بر [[اراضی]] "فئ" یعنی زمین‌هایی که صاحبان آن جلای [[وطن]] کرده یا خود، [[تسلیم]] [[سپاهیان]] [[اسلام]] شده‌اند، اطلاق می‌گردید. در [[فقه شیعه]]، این‌گونه از [[اراضی]]، در شمار [[انفال]] قرار دارند<ref>تحریرالوسیله، ج۲، ص۱۹۶؛ اقتصادنا، ج۲، ص۴۲۵؛ المغنی و الشرح الکبیر، ج۷، شماره ۵۰۷۲؛ مبسوط، ج۲، ص۶۴؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۷۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۶.</ref>.


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۷

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعراض از وطن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

اعراض از وطن، عبارت است از تصمیم بر روی‌گردانی از وطن و ترک همیشگی آن[۱]. این اصطلاح، در فقه سیاسی اسلام، بر اراضی "فئ" یعنی زمین‌هایی که صاحبان آن جلای وطن کرده یا خود، تسلیم سپاهیان اسلام شده‌اند، اطلاق می‌گردید. در فقه شیعه، این‌گونه از اراضی، در شمار انفال قرار دارند[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. فرهنگ اصطلاحات فقهی، ص۲۵.
  2. تحریرالوسیله، ج۲، ص۱۹۶؛ اقتصادنا، ج۲، ص۴۲۵؛ المغنی و الشرح الکبیر، ج۷، شماره ۵۰۷۲؛ مبسوط، ج۲، ص۶۴؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۷۶.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۶.