جز
جایگزینی متن - 'ثابت' به 'ثابت'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ثابت' به 'ثابت') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==[[ولایت]] و [[قدرت الهی]]، سلطه‌ناپذیری نسبت به [[ستمگران]]== | ==[[ولایت]] و [[قدرت الهی]]، سلطه‌ناپذیری نسبت به [[ستمگران]]== | ||
زمانی که [[حاکمیت]] و [[قدرت]] مخصوص [[خداوند]] باشد، قدرت‌های ظاهری [[پادشاهان]]، [[خلفا]] و قدرت‌های بین‌المللی زودگذر، زوال‌پذیر و حقیر هستند، لذا [[انسان]] فقط در برابر [[ذات خداوند]] [[تسلیم]] می‌شود و [[اطاعت]] هیچ‌کس را، مگر [[اطاعت خداوند]]، نمی‌پذیرد. از سوی دیگر توجه به این قدرت، [[حاکمان]] [[جامعه]] را از [[فساد]] و [[ظلم]] برحذر می‌دارد. | زمانی که [[حاکمیت]] و [[قدرت]] مخصوص [[خداوند]] باشد، قدرت‌های ظاهری [[پادشاهان]]، [[خلفا]] و قدرت‌های بین‌المللی زودگذر، زوال‌پذیر و حقیر هستند، لذا [[انسان]] فقط در برابر [[ذات خداوند]] [[تسلیم]] می‌شود و [[اطاعت]] هیچ‌کس را، مگر [[اطاعت خداوند]]، نمی‌پذیرد. از سوی دیگر توجه به این قدرت، [[حاکمان]] [[جامعه]] را از [[فساد]] و [[ظلم]] برحذر می‌دارد. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} با اشاره به [[قدرت نامحدود خداوند]] عرض می‌کند: «ای خداوند، (...)، چه قهّار است قدرت تو، چه سخت است نیروی تو، چه نافذ است [[فرمان]] تو»<ref>نیایش پنجاه‌و‌دوم.</ref>. سپس با اشاره به [[سلطنت]] | [[امام سجاد]]{{ع}} با اشاره به [[قدرت نامحدود خداوند]] عرض می‌کند: «ای خداوند، (...)، چه قهّار است قدرت تو، چه سخت است نیروی تو، چه نافذ است [[فرمان]] تو»<ref>نیایش پنجاه‌و‌دوم.</ref>. سپس با اشاره به [[سلطنت]] ثابت و جاودان خداوند<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref> به قدرت‌های پادشاهان [[ستمگر]] و [[غاصب]]، حقیرانه می‌نگرد و عرض می‌کند: «ای خداوندی که پادشاهان در برابر تو، یوغ [[مذلّت]] بر گردن نهاده‌اند و از سطوت تو بیمناک‌اند. ای خداوندی که سزاوار آنی که از تو بترسند»<ref>نیایش پنجاه‌و‌یکم.</ref>. | ||
درباره مهلت دادن به [[ستمکاران]] و قدرت‌های ظاهری و زوال [[حکومت]] آنان عرض می‌کند و حال آنکه در [[کیفر]] آنان درنگ کرده‌ای تا مگر به فرمان تو سر نهند، و آن را که مهلت [[عنایت]] کرده‌ای از آن روست که به دوام [[ملک]] خود [[اعتماد]] داری.... همه بر مقتضای [[حکم]] تو شوند هرچه شوند و بازگشت امورشان به توست... هر چند [[زمان]] سرکشیشان به درازا کشد از [[سلطه]] تو فرو نخواهد کاست<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref>.<ref>[[فاطمه فرح‌زادی|فرح‌زادی، فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «سیاست»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۷۸.</ref> | درباره مهلت دادن به [[ستمکاران]] و قدرت‌های ظاهری و زوال [[حکومت]] آنان عرض می‌کند و حال آنکه در [[کیفر]] آنان درنگ کرده‌ای تا مگر به فرمان تو سر نهند، و آن را که مهلت [[عنایت]] کرده‌ای از آن روست که به دوام [[ملک]] خود [[اعتماد]] داری.... همه بر مقتضای [[حکم]] تو شوند هرچه شوند و بازگشت امورشان به توست... هر چند [[زمان]] سرکشیشان به درازا کشد از [[سلطه]] تو فرو نخواهد کاست<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref>.<ref>[[فاطمه فرح‌زادی|فرح‌زادی، فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «سیاست»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۷۸.</ref> | ||