فروة بن نوفل اشجعی: تفاوت میان نسخه‌ها
(تغییرمسیر به فروه بن نوفل اشجعی) برچسب: تغییر مسیر جدید |
(تغییرمسیر به فروه بن نوفل اشجعی حذف شد) برچسب‌ها: تغییرمسیر حذف شد پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فروة بن نوفل اشجعی در تاریخ اسلامی]] - [[فروة بن نوفل اشجعی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | |||
== مقدمه == | |||
* فروة بن نوفل اشجعی از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} بود، از [[اصحاب]] و [[شیعیان]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} بود و در [[جنگ صفین]] [[حضرت]] را [[یاری]] کرد، اما بعد از داستان [[حکمیت]] اگر چه در جمع [[خوارج]] درآمد و از [[حضرت علی]] {{ع}} [[کناره‌گیری]] کرد و همراه پانصد نفر دیگر از همفکرانش در محلی به نام دسکره و بندنیجین - حوالی [[بغداد]] کنونی - اردو زد؛ اما هرگز علیه [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} وارد [[جنگ]] نشد. او در این باره می‌گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]، نمی‌دانم چرا و به چه دلیلی باید با [[علی]] {{ع}} وارد [[جنگ]] شوم، من [[فکر]] می‌کنم [[بهترین]] [[راه]] و در واقع تنهاترین [[راه]] این است که فعلاً از این امر صرف نظر کرده و خوب [[فکر]] کنم و هرگاه به نتیجه رسیدم، یا [[اطاعت]] او را گردن نهم و یا علیه وی وارد [[جنگ]] شوم<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۸۶؛ ر. ک: وقعة صفین، ص۲۸۶؛ بدون تردید کسی که چنین بیندیشد که نه با امام معصوم {{ع}} جنگ کند و نه او را یاری نماید تا بررسی کند و به آنچه به یقین و اطمینان رسید انجام دهد، از دید اسلام و کلمات امیرالمؤمنین {{ع}} نسبت به این طرز تفکر با برخی اصحابش مثل [[عبیده سلمانی مرادی]] امری پسندیده و صحیح است. چون اسلام دین تسلیم به آنچه انسان به حق میرسد، می‌باشد نه دین احساسی و بی‌دقتی.</ref>. | |||
* به هر حال او و گروه همراهش پس از [[شهادت امیرمؤمنان]] {{ع}} در سال ۴۱ [[هجری]] علیه [[معاویه]] [[طغیان]] کردند و با وی جنگیدند. اما [[معاویه]] [[مغیره]] را به [[جنگ]] او فرستاد و با [[تهدید]] و [[ارعاب]]، [[مردم کوفه]] را [[بسیج]] کرد و این گروه را [[سرکوب]] نمود و سرانجام به سال ۴۵ [[هجری]] همه را به [[قتل]] رساند <ref>وقعة صفین، ص۱۶۶؛ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۳۹۰.</ref>. | |||
* او از [[رسول خدا]] {{صل}} و [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و برخی دیگر [[اصحاب]] [[نقل حدیث]] کرده است<ref>تهذیب التهذیب، ج۶، ص۳۹۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۰۰-۱۱۰۱.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:اصحاب امام علی]] | |||
[[رده:اعلام]] | |||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۷
فروة بن نوفل اشجعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: فروة بن نوفل اشجعی در تاریخ اسلامی - فروة بن نوفل اشجعی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- فروة بن نوفل اشجعی از تابعین اصحاب پیامبر (ص) بود، از اصحاب و شیعیان امیرمؤمنان (ع) بود و در جنگ صفین حضرت را یاری کرد، اما بعد از داستان حکمیت اگر چه در جمع خوارج درآمد و از حضرت علی (ع) کناره‌گیری کرد و همراه پانصد نفر دیگر از همفکرانش در محلی به نام دسکره و بندنیجین - حوالی بغداد کنونی - اردو زد؛ اما هرگز علیه امیرالمؤمنین (ع) وارد جنگ نشد. او در این باره می‌گفت: به خدا سوگند، نمی‌دانم چرا و به چه دلیلی باید با علی (ع) وارد جنگ شوم، من فکر می‌کنم بهترین راه و در واقع تنهاترین راه این است که فعلاً از این امر صرف نظر کرده و خوب فکر کنم و هرگاه به نتیجه رسیدم، یا اطاعت او را گردن نهم و یا علیه وی وارد جنگ شوم[۱].
- به هر حال او و گروه همراهش پس از شهادت امیرمؤمنان (ع) در سال ۴۱ هجری علیه معاویه طغیان کردند و با وی جنگیدند. اما معاویه مغیره را به جنگ او فرستاد و با تهدید و ارعاب، مردم کوفه را بسیج کرد و این گروه را سرکوب نمود و سرانجام به سال ۴۵ هجری همه را به قتل رساند [۲].
- او از رسول خدا (ص) و امیرالمؤمنین (ع) و برخی دیگر اصحاب نقل حدیث کرده است[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۸۶؛ ر. ک: وقعة صفین، ص۲۸۶؛ بدون تردید کسی که چنین بیندیشد که نه با امام معصوم (ع) جنگ کند و نه او را یاری نماید تا بررسی کند و به آنچه به یقین و اطمینان رسید انجام دهد، از دید اسلام و کلمات امیرالمؤمنین (ع) نسبت به این طرز تفکر با برخی اصحابش مثل عبیده سلمانی مرادی امری پسندیده و صحیح است. چون اسلام دین تسلیم به آنچه انسان به حق میرسد، می‌باشد نه دین احساسی و بی‌دقتی.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۶۶؛ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۳۹۰.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۳۹۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۰۰-۱۱۰۱.