مسکنت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت')
خط ۱۴: خط ۱۴:
{{متن قرآن|وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ}}<ref>«مهر خواری و تهیدستی بر آنان زده شد » سوره بقره، آیه ۶۱.</ref>.
{{متن قرآن|وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ}}<ref>«مهر خواری و تهیدستی بر آنان زده شد » سوره بقره، آیه ۶۱.</ref>.


«مسکین» تعبیر از فردی است که [[قدرت]]، [[قوت]] و تمکّن او بسیار محدود است و از تلاش و کوشش برای تأمین و توسعه معاش به [[دلیل]] [[مرض]]، [[پیری]]، [[ضعف]] بدنی یا [[مالی]] عاجز گشته است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۶۵.</ref>.
«مسکین» تعبیر از فردی است که [[قدرت]]، قوت و تمکّن او بسیار محدود است و از تلاش و کوشش برای تأمین و توسعه معاش به [[دلیل]] [[مرض]]، [[پیری]]، [[ضعف]] بدنی یا [[مالی]] عاجز گشته است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۶۵.</ref>.


مسکین از افراد آسیب‌پذیر [[اجتماعی]] است و بر عهده [[دولت اسلامی]] است که او را تحت [[پوشش]] [[تأمین اجتماعی]] قرار دهد و از محل بودجه حاصله از [[مالیات‌های اسلامی]] ([[زکات]]، [[خمس]]، [[فیء]]) [[زندگی]] آنان را تأمین نماید و نیز به [[مؤمنان]] دادن [[صدقه]] به این قشر [[نیازمند]] توصیه شده است: {{متن قرآن|قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ}}<ref>«از تو می‌پرسند: چه چیزی را ببخشند؟ بگو هر دارایی که می‌بخشید (بهتر است) به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده باشد و هر نیکی بجای آورید خداوند به آن داناست» سوره بقره، آیه ۲۱۵.</ref>.
مسکین از افراد آسیب‌پذیر [[اجتماعی]] است و بر عهده [[دولت اسلامی]] است که او را تحت [[پوشش]] [[تأمین اجتماعی]] قرار دهد و از محل بودجه حاصله از [[مالیات‌های اسلامی]] ([[زکات]]، [[خمس]]، [[فیء]]) [[زندگی]] آنان را تأمین نماید و نیز به [[مؤمنان]] دادن [[صدقه]] به این قشر [[نیازمند]] توصیه شده است: {{متن قرآن|قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ}}<ref>«از تو می‌پرسند: چه چیزی را ببخشند؟ بگو هر دارایی که می‌بخشید (بهتر است) به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده باشد و هر نیکی بجای آورید خداوند به آن داناست» سوره بقره، آیه ۲۱۵.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۳

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مسکنت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

«مسکنت» در لغت، استقرار باطنی مانند طمأنینه و رَفع تشویش و استقرار مادّی مانند ساکن شدن در محلی[۱]. اصل آن "سکن" به معنای استقرار در مقابل حرکت و اضطراب (مادی و روحی). مسکین به معنای نادار، ناداری در تأمین عیال[۲]، فردی که در سکون به حد اعلی رسیده.

﴿وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ[۳].

«مسکین» تعبیر از فردی است که قدرت، قوت و تمکّن او بسیار محدود است و از تلاش و کوشش برای تأمین و توسعه معاش به دلیل مرض، پیری، ضعف بدنی یا مالی عاجز گشته است[۴].

مسکین از افراد آسیب‌پذیر اجتماعی است و بر عهده دولت اسلامی است که او را تحت پوشش تأمین اجتماعی قرار دهد و از محل بودجه حاصله از مالیات‌های اسلامی (زکات، خمس، فیء) زندگی آنان را تأمین نماید و نیز به مؤمنان دادن صدقه به این قشر نیازمند توصیه شده است: ﴿قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ[۵].

از سیاست‌های مؤثر قرآنی، برای تأمین این قشر رنج‌دیده و سختی‌ کشیده، وجوب "اطعام مسکین" در برخی کفارات واردشده در احکام شرعی است، که در صورت اجرای صحیح و فراگیر آنها، نیاز بسیاری از مساکین تأمین می‌شود: ﴿فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا[۶].[۷]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۶۳.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱۴.
  3. «مهر خواری و تهیدستی بر آنان زده شد » سوره بقره، آیه ۶۱.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۶۵.
  5. «از تو می‌پرسند: چه چیزی را ببخشند؟ بگو هر دارایی که می‌بخشید (بهتر است) به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده باشد و هر نیکی بجای آورید خداوند به آن داناست» سوره بقره، آیه ۲۱۵.
  6. «و هر کس نیافت، روزه دو ماه پیاپی پیش از آنکه با همدیگر تماسی بگیرند (بر عهده اوست) و آنکه یارایی ندارد، خوراک دادن به شصت مستمند (بر عهده اوست)» سوره مجادله، آیه ۴.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۷۶-۴۷۷.