شعائر در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'محل' به 'محل')
خط ۱۲: خط ۱۲:
کلمه “شعار” دوگونه خوانده می‌شود و بر این اساس، دارای دو معناست:
کلمه “شعار” دوگونه خوانده می‌شود و بر این اساس، دارای دو معناست:


#شَعار بر وزن “مَزار” (به [[فتح]] شین): به [[محل]] برخورد و تماس [[لباس]] زیرین [[انسان]] با پوست بدنش گفته می‌شود و در مقابل آن، کلمه “دثار” است که به محل تماس لباس‌های رو اطلاق می‌گردد. اگر [[شعایر]] به این معنا باشد، مقصود آن است که انسان [[مسلمان]] در [[زندگی]] خود، شعارهایی دارد که بخشی از وجود او هستند و هرگز از او جدا نمی‌شوند. و در هیچ شرایطی بین آنها فاصله نمی‌افتد.
#شَعار بر وزن “مَزار” (به [[فتح]] شین): به محل برخورد و تماس [[لباس]] زیرین [[انسان]] با پوست بدنش گفته می‌شود و در مقابل آن، کلمه “دثار” است که به محل تماس لباس‌های رو اطلاق می‌گردد. اگر [[شعایر]] به این معنا باشد، مقصود آن است که انسان [[مسلمان]] در [[زندگی]] خود، شعارهایی دارد که بخشی از وجود او هستند و هرگز از او جدا نمی‌شوند. و در هیچ شرایطی بین آنها فاصله نمی‌افتد.
#شِعار بر وزن “وِقار” (به کسر شین)، و آن به معنای علامتی است که به عنوان [[پرچم]] در [[جنگ‌ها]] حمل می‌کنند تا [[سربازان]] و جنگجویان بر محور آن گرد آیند و جهت را گم نکنند، تمرکز خود را از دست ندهند و رابطه بین آنها [[قطع]] نگردد. و لذا در توضیح کلمه “شعایر” به این معنا، باید بگوییم که [[مسلمانان]] در زندگی خود [[شعارها]] و علایمی دارند که به واسطه آن، شناخته می‌شوند و بر محور آن گرد می‌آیند، و از [[گمراهی]] و [[ضلالت]] و [[کناره‌گیری]] و [[انزوا]] و [[گوشه‌نشینی]] مصون می‌مانند<ref>شهید ثانی، شرح لمعه، ج۱، ص۲۵۶ (متن و حاشیه آن).</ref>.<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۱۱۶.</ref>
#شِعار بر وزن “وِقار” (به کسر شین)، و آن به معنای علامتی است که به عنوان [[پرچم]] در [[جنگ‌ها]] حمل می‌کنند تا [[سربازان]] و جنگجویان بر محور آن گرد آیند و جهت را گم نکنند، تمرکز خود را از دست ندهند و رابطه بین آنها [[قطع]] نگردد. و لذا در توضیح کلمه “شعایر” به این معنا، باید بگوییم که [[مسلمانان]] در زندگی خود [[شعارها]] و علایمی دارند که به واسطه آن، شناخته می‌شوند و بر محور آن گرد می‌آیند، و از [[گمراهی]] و [[ضلالت]] و [[کناره‌گیری]] و [[انزوا]] و [[گوشه‌نشینی]] مصون می‌مانند<ref>شهید ثانی، شرح لمعه، ج۱، ص۲۵۶ (متن و حاشیه آن).</ref>.<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۱۱۶.</ref>



نسخهٔ ‏۱۴ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شعائر است. "شعائر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شعائر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

کلمه “شعار” دوگونه خوانده می‌شود و بر این اساس، دارای دو معناست:

  1. شَعار بر وزن “مَزار” (به فتح شین): به محل برخورد و تماس لباس زیرین انسان با پوست بدنش گفته می‌شود و در مقابل آن، کلمه “دثار” است که به محل تماس لباس‌های رو اطلاق می‌گردد. اگر شعایر به این معنا باشد، مقصود آن است که انسان مسلمان در زندگی خود، شعارهایی دارد که بخشی از وجود او هستند و هرگز از او جدا نمی‌شوند. و در هیچ شرایطی بین آنها فاصله نمی‌افتد.
  2. شِعار بر وزن “وِقار” (به کسر شین)، و آن به معنای علامتی است که به عنوان پرچم در جنگ‌ها حمل می‌کنند تا سربازان و جنگجویان بر محور آن گرد آیند و جهت را گم نکنند، تمرکز خود را از دست ندهند و رابطه بین آنها قطع نگردد. و لذا در توضیح کلمه “شعایر” به این معنا، باید بگوییم که مسلمانان در زندگی خود شعارها و علایمی دارند که به واسطه آن، شناخته می‌شوند و بر محور آن گرد می‌آیند، و از گمراهی و ضلالت و کناره‌گیری و انزوا و گوشه‌نشینی مصون می‌مانند[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام

پانویس

  1. شهید ثانی، شرح لمعه، ج۱، ص۲۵۶ (متن و حاشیه آن).
  2. شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۱۱۶.