←روحانیان
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
===[[روحانیان]]=== | ===[[روحانیان]]=== | ||
===دانشگاهیان و فرهنگیان=== | ===دانشگاهیان و فرهنگیان=== | ||
[[تعهد]] و [[تهذیب]] [[اسلامی]] بیش از هر چیزی برای [[کشور]] ما [[ضرورت]] دارد<ref>[[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۷۰.</ref>. [[وظایف]] دانشجویان و دانشگاهیان آن است که افزون بر [[کسب علم]] و [[ارزش]] دانستن آن، به [[تهذیب نفس]] پرداخته و بنیادهای [[اخلاقی]] را در خود تقویت کنند. هرچند برای یک کشور، عالم، محقق، و پژوهشگر و [[نابغه]]، [[ثروت]] خیلی بزرگی است؛ اما زمانی که بنیان‌های اخلاقی [[استوار]] نباشد و [[وجدان]] اخلاقی زنده نباشد [[علم]] آنان نیز غیرمفید می‌باشد. چنانکه برخی با وجود بهره‌مندی از استعدادهای سرشار و تحصیل در دانشگاه‌های [[ایران]] و صرف منابع [[ملت]]، به خاطر نداشتن وجدان اخلاقی بیدار، به [[خدمت]] [[بیگانگان]] درآمده‌اند<ref>ر.ک: [[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۶۹-۱۷۰؛ ج۱۹، ص۳۲۵؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۲۲/۲/۱۳۷۷.</ref>. در این میان اساتید [[دانشگاه]] نقش مؤثرتری دارند؛ چرا که اگر تهذیب نفس نکرده باشند می‌توانند ایجاد [[فساد]] نمایند. چنانکه بسیاری از وابستگی‌های کشور در [[رژیم]] سابق نتیجه مهذب نبودن اساتید دانشگاه و وابسته بودن آنان است<ref>ر.ک: [[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۶، ص۴۹۷-۴۹۸.</ref>. رؤسای دانشگاه نیز [[وظیفه]] دارند دانشگاه را به محیط علم و [[تزکیه]] و تهذیب تبدیل کنند و آنچه را موجب فساد [[جامعه]] و [[جوانان]] می‌گردد، در محیط دانشگاهی از بین ببرند<ref>[[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۹۹.</ref>. دو رکن علم و [[تربیت اخلاقی]] در کنار هم می‌تواند برون‌داد دانشگاه را تبدیل به محصولی مفید و مترقی سازد<ref>[[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۶، ص۴۹۸.</ref>. ازاین رو از جمله وظایف یک دانشجوی موفق [[تهذیب اخلاق]] است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۲۲/۲/۱۳۷۷؛ ۲۵/۲/۱۳۸۶.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۷۳.</ref> | [[تعهد]] و [[تهذیب]] [[اسلامی]] بیش از هر چیزی برای [[کشور]] ما [[ضرورت]] دارد<ref>[[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۷۰.</ref>. [[وظایف]] دانشجویان و دانشگاهیان آن است که افزون بر [[کسب علم]] و [[ارزش]] دانستن آن، به [[تهذیب نفس]] پرداخته و بنیادهای [[اخلاقی]] را در خود تقویت کنند. هرچند برای یک کشور، عالم، محقق، و پژوهشگر و [[نابغه]]، [[ثروت]] خیلی بزرگی است؛ اما زمانی که بنیان‌های اخلاقی [[استوار]] نباشد و [[وجدان]] اخلاقی زنده نباشد [[علم]] آنان نیز غیرمفید می‌باشد. چنانکه برخی با وجود بهره‌مندی از استعدادهای سرشار و تحصیل در دانشگاه‌های [[ایران]] و صرف منابع [[ملت]]، به خاطر نداشتن وجدان اخلاقی بیدار، به [[خدمت]] [[بیگانگان]] درآمده‌اند<ref>ر.ک: [[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۴، ص۱۶۹-۱۷۰؛ ج۱۹، ص۳۲۵؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۲۲/۲/۱۳۷۷.</ref>. در این میان اساتید [[دانشگاه]] نقش مؤثرتری دارند؛ چرا که اگر تهذیب نفس نکرده باشند می‌توانند ایجاد [[فساد]] نمایند. چنانکه بسیاری از وابستگی‌های کشور در [[رژیم]] سابق نتیجه مهذب نبودن اساتید دانشگاه و وابسته بودن آنان است<ref>ر.ک: [[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۶، ص۴۹۷-۴۹۸.</ref>. رؤسای دانشگاه نیز [[وظیفه]] دارند دانشگاه را به محیط علم و [[تزکیه]] و تهذیب تبدیل کنند و آنچه را موجب فساد [[جامعه]] و [[جوانان]] می‌گردد، در محیط دانشگاهی از بین ببرند<ref>[[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۹۹.</ref>. دو رکن علم و [[تربیت اخلاقی]] در کنار هم می‌تواند برون‌داد دانشگاه را تبدیل به محصولی مفید و مترقی سازد<ref>[[امام خمینی]]، صحیفه امام، ج۱۶، ص۴۹۸.</ref>. ازاین رو از جمله وظایف یک دانشجوی موفق [[تهذیب اخلاق]] است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۲۲/۲/۱۳۷۷؛ ۲۵/۲/۱۳۸۶.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۷۳.</ref> | ||