اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (جایگزینی متن - 'سر امام حسین' به 'سر امام حسین') |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
*از جلوه‌های بسیار زیبای اربعین [[حسینی]] حرکت پیادۀ خیل [[مشتاقان]] آن [[حضرت]] است که حماسه‌ای [[وصف]] ناشدنی و جلوه‌ای [[درک]] ناشدنی را می‌آفریند، دشمنانی که [[زیارت]] چند هزار نفره سابق را در اربعین [[حسینی]] [[تحمل]] نکردند، امروز نظاره‌گر حرکت سیل گونه و ملیونی [[زائران]] آن [[حضرت]] است که به صورت خودجوش و کاملاً مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است. در رابطه با انجام [[زیارت]] پیاده [[حضرت]] [[سید الشهداء]]{{ع}} [[محدث]] بزرگوار [[شیخ حر عاملی]] باب مستقلی را در کتاب وسائل الشیعه با عنوان «باب [[استحباب]] المشی الی زیاره الحسین وغیره»<ref>حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۳۹</ref> گشوده است. به عنوان نمونه از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: «هرکس از [[خانه]] خویش به قصد [[زیارت]] [[حسین بن]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} خارج گردد پس اگر پیاده باشد [[خداوند]] به ازای هر گامی که بر می‌‌دارد برای او یک [[کار نیک]] نوشته و یک کار بد او را [[پاک]] می‌کند تا آنگاه که به حائر ([[قبر امام حسین]]{{ع}} در [[کربلا]]) رسد، [[خداوند]] او را در [[صالحان]] و [[نیکان]] قرار دهد، و وقتی [[زیارت]] را به پایان رساند او را از [[نجات]] یافتگان قرار داده و به هنگام بازگشت فرشته‌ای به نزد وی آمده و می‌گوید: من فرستادۀ خدایت هستم، خدایت [[سلامت]] می‌رساند و می‌گوید: کارهای خود را از نو سرگیر، که [[گناهان]] گذشته ات مورد [[بخشش]] قرار گرفت»<ref>{{متن حدیث|مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یرِیدُ زِیارَةَ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ{{ع}} إِنْ کانَ مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیئَةً.. حَتَّی إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ، وَ إِذَا قَضَی مَنَاسِکهُ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّی إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَک فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّک یقْرِئُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَک مَا مَضَی}}؛ وسائل الشیعه ج۱۴ ص۴۳۹ ح۱۹۵۵۳، به نقل از تهذیب الاحکام ج۶،ص۴۳،ح۸۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref> | *از جلوه‌های بسیار زیبای اربعین [[حسینی]] حرکت پیادۀ خیل [[مشتاقان]] آن [[حضرت]] است که حماسه‌ای [[وصف]] ناشدنی و جلوه‌ای [[درک]] ناشدنی را می‌آفریند، دشمنانی که [[زیارت]] چند هزار نفره سابق را در اربعین [[حسینی]] [[تحمل]] نکردند، امروز نظاره‌گر حرکت سیل گونه و ملیونی [[زائران]] آن [[حضرت]] است که به صورت خودجوش و کاملاً مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است. در رابطه با انجام [[زیارت]] پیاده [[حضرت]] [[سید الشهداء]]{{ع}} [[محدث]] بزرگوار [[شیخ حر عاملی]] باب مستقلی را در کتاب وسائل الشیعه با عنوان «باب [[استحباب]] المشی الی زیاره الحسین وغیره»<ref>حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۳۹</ref> گشوده است. به عنوان نمونه از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: «هرکس از [[خانه]] خویش به قصد [[زیارت]] [[حسین بن]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} خارج گردد پس اگر پیاده باشد [[خداوند]] به ازای هر گامی که بر می‌‌دارد برای او یک [[کار نیک]] نوشته و یک کار بد او را [[پاک]] می‌کند تا آنگاه که به حائر ([[قبر امام حسین]]{{ع}} در [[کربلا]]) رسد، [[خداوند]] او را در [[صالحان]] و [[نیکان]] قرار دهد، و وقتی [[زیارت]] را به پایان رساند او را از [[نجات]] یافتگان قرار داده و به هنگام بازگشت فرشته‌ای به نزد وی آمده و می‌گوید: من فرستادۀ خدایت هستم، خدایت [[سلامت]] می‌رساند و می‌گوید: کارهای خود را از نو سرگیر، که [[گناهان]] گذشته ات مورد [[بخشش]] قرار گرفت»<ref>{{متن حدیث|مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یرِیدُ زِیارَةَ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ{{ع}} إِنْ کانَ مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیئَةً.. حَتَّی إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ، وَ إِذَا قَضَی مَنَاسِکهُ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّی إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَک فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّک یقْرِئُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَک مَا مَضَی}}؛ وسائل الشیعه ج۱۴ ص۴۳۹ ح۱۹۵۵۳، به نقل از تهذیب الاحکام ج۶،ص۴۳،ح۸۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref> | ||
==اربعین و حضور [[اهل بیت]] در [[کربلا]]== | ==اربعین و حضور [[اهل بیت]] در [[کربلا]]== | ||
*یکی از مباحث مهم [[تاریخ]] [[عاشورا]] حضور [[اهل بیت]]{{ع}} در [[کربلا]] در اولین اربعین [[شهادت امام حسین]]{{ع}} است. مشهور میان [[شیعه]]، اربعین روزی است که [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[صحابی]] بزرگ [[رسول خدا]]{{صل}} به [[زیارت قبر امام]] [[حسین]]{{ع}} نائل شد و همانجا بود که [[اهل بیت]]{{ع}} هنگام بازگشت از [[شام]] نیز به [[زیارت]] [[مزار]] [[امام]] آمده و [[جابر]] را [[ملاقات]] کردند. همچنین در این روز | *یکی از مباحث مهم [[تاریخ]] [[عاشورا]] حضور [[اهل بیت]]{{ع}} در [[کربلا]] در اولین اربعین [[شهادت امام حسین]]{{ع}} است. مشهور میان [[شیعه]]، اربعین روزی است که [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[صحابی]] بزرگ [[رسول خدا]]{{صل}} به [[زیارت قبر امام]] [[حسین]]{{ع}} نائل شد و همانجا بود که [[اهل بیت]]{{ع}} هنگام بازگشت از [[شام]] نیز به [[زیارت]] [[مزار]] [[امام]] آمده و [[جابر]] را [[ملاقات]] کردند. همچنین در این روز [[سر امام حسین]]{{ع}} به [[بدن]] ملحق شده و [[دفن]] گردید. اما در مقابل این [[شهرت]]، برخی [[اندیشمندان]] متقدم و معاصر [[شیعه]]، ورود [[اهل بیت]]{{ع}} را در روز اربعین [[سال]] ۶۱ ق [[انکار]] کرده اند<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | ||
* اربعین روزی است که برافراشته شدن [[پرچم]] [[پیام]] [[شهادت]] [[کربلا]] در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، خانوادۀ [[امام حسین]]{{ع}} به [[کربلا]] آمده باشند و چه نیامده باشند<ref>گزیده ایی از بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۶۸/۶/۲۹؛ ویژه نامۀ اربعین حسینی، سایت روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی.</ref>. اربعین فقط روزی از روزهای سال نیست، بلکه آیینه‌ای است در برابر چشمان میلیون‌ها [[انسان]] [[متعهد]] که در آن تصویری از [[نهضت]] و [[قیام]] خونین [[محرّم]] نقش می‌بندد. اربعین، روز باشکوهی است که از [[خون حسین]]{{ع}}، [[حیات]] گرفت و نقطۀ آغاز [[تبلیغ]] [[آرمان]] [[کربلا]] از طریق [[اشک]] شد؛ چرا که در این روز، نخستین مجلس [[عزاداری]] برای [[اباعبدالله]] و [[تبلیغ]] [[آرمان]] آن [[حضرت]] در کنار تربتش برپا شد<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]].</ref>. | * اربعین روزی است که برافراشته شدن [[پرچم]] [[پیام]] [[شهادت]] [[کربلا]] در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، خانوادۀ [[امام حسین]]{{ع}} به [[کربلا]] آمده باشند و چه نیامده باشند<ref>گزیده ایی از بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۶۸/۶/۲۹؛ ویژه نامۀ اربعین حسینی، سایت روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی.</ref>. اربعین فقط روزی از روزهای سال نیست، بلکه آیینه‌ای است در برابر چشمان میلیون‌ها [[انسان]] [[متعهد]] که در آن تصویری از [[نهضت]] و [[قیام]] خونین [[محرّم]] نقش می‌بندد. اربعین، روز باشکوهی است که از [[خون حسین]]{{ع}}، [[حیات]] گرفت و نقطۀ آغاز [[تبلیغ]] [[آرمان]] [[کربلا]] از طریق [[اشک]] شد؛ چرا که در این روز، نخستین مجلس [[عزاداری]] برای [[اباعبدالله]] و [[تبلیغ]] [[آرمان]] آن [[حضرت]] در کنار تربتش برپا شد<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]].</ref>. | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۲
- "اربعین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اربعین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
اربعین در فرهنگ دینی
- در فرهنگ اسلامی و در معارف عرفانی، عدد چهل (اربعین) جایگاه خاصی دارد. در روز بیستم صفر نیز، شیعیان، عظیم‌ترین مراسم سوگواری را در کشورها و شهرهای مختلف به یاد عاشورای حسینی بر پا می‌کنند. تکریم این روز و احیای خاطرۀ غم‌بار عاشورا، رمز تداوم شور عاشورایی در زمان‌های بعد بوده است. در تاریخ انقلاب اسلامی ایران نیز، سنت احیای اربعین تأثیر مهمی در شورگستری در شهرها داشت و در چهلم شهدای حادثه قم ـ درتاریخ ۱۹ دی ۱۳۵۶ ش ـ مردم مسلمان تبریز قیام کردند و شهید دادند. در اربعین شهدای تبریز، شهرهای دیگر مجلس یادبود گرفته، تظاهرات کردند و همین گونه اربعین‌ها به هم وصل شد و سراسر ایران به نهضت پیوست تا آنکه انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ ش به پیروزی رسید. این به برکت الهام‌گیری از فرهنگ شهادت و ایثار خون بود که ملت قهرمان ایران، از عاشورا گرفته بود. اربعین تداوم عاشورا بود و ذکر، رسالت بازماندگان پس از خون و شهادت[۱].
- از جمله مواردی که اربعین در فرهنگ دینی، اسلامی، عرفانی به کار رفته است مواردی همچون کمال عقل انسان در چهل سالگی؛ مبعوث شدن پیامبر(ص) در چهل سالگی و نیز میقات حضرت موسی با خدا؛ اخلاصِ چهل صباح؛ چله‌نشینی برای رفع حاجت؛ حفظ کردن چهل حدیث؛ دعا برای چهل مؤمن و... است[۲].
مهمترین مصداق اربعین
- مهمترین موردی که اربعین در مورد آن به کار می‌‌رود چهلمین روز شهادت حسین بن علی(ع) است که مصادف با روز بیستم ماه صفر است، روز تجدید غم و عزای اهل بیت و شیعه است و گرامیداشت این روز و زیارت امام حسین(ع) و پیاده روی آن بسیار ثواب دارد. امام حسن عسکری(ع) در حدیثی علامت‌های مؤمن را پنج چیز شمرده است: "نماز پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و "بسم الله" را در نماز، آشکارا گفتن"[۳]. زیارت اربعین که در این روز مستحب است در کتب دعا آمده است و اینگونه شروع می‌شود: «السلامُ عَلی وَلِی اللهِ وَ حَبیبِهِ...» این متن از طریق صفوان جمال از امام صادق(ع) روایت شده است[۴].
پیاده روی در اربعین
- از جلوه‌های بسیار زیبای اربعین حسینی حرکت پیادۀ خیل مشتاقان آن حضرت است که حماسه‌ای وصف ناشدنی و جلوه‌ای درک ناشدنی را می‌آفریند، دشمنانی که زیارت چند هزار نفره سابق را در اربعین حسینی تحمل نکردند، امروز نظاره‌گر حرکت سیل گونه و ملیونی زائران آن حضرت است که به صورت خودجوش و کاملاً مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است. در رابطه با انجام زیارت پیاده حضرت سید الشهداء(ع) محدث بزرگوار شیخ حر عاملی باب مستقلی را در کتاب وسائل الشیعه با عنوان «باب استحباب المشی الی زیاره الحسین وغیره»[۵] گشوده است. به عنوان نمونه از امام صادق(ع) روایت کرده است: «هرکس از خانه خویش به قصد زیارت حسین بن علی بن ابی طالب(ع) خارج گردد پس اگر پیاده باشد خداوند به ازای هر گامی که بر می‌‌دارد برای او یک کار نیک نوشته و یک کار بد او را پاک می‌کند تا آنگاه که به حائر (قبر امام حسین(ع) در کربلا) رسد، خداوند او را در صالحان و نیکان قرار دهد، و وقتی زیارت را به پایان رساند او را از نجات یافتگان قرار داده و به هنگام بازگشت فرشته‌ای به نزد وی آمده و می‌گوید: من فرستادۀ خدایت هستم، خدایت سلامت می‌رساند و می‌گوید: کارهای خود را از نو سرگیر، که گناهان گذشته ات مورد بخشش قرار گرفت»[۶].[۷]
اربعین و حضور اهل بیت در کربلا
- یکی از مباحث مهم تاریخ عاشورا حضور اهل بیت(ع) در کربلا در اولین اربعین شهادت امام حسین(ع) است. مشهور میان شیعه، اربعین روزی است که جابر بن عبدالله انصاری، صحابی بزرگ رسول خدا(ص) به زیارت قبر امام حسین(ع) نائل شد و همانجا بود که اهل بیت(ع) هنگام بازگشت از شام نیز به زیارت مزار امام آمده و جابر را ملاقات کردند. همچنین در این روز سر امام حسین(ع) به بدن ملحق شده و دفن گردید. اما در مقابل این شهرت، برخی اندیشمندان متقدم و معاصر شیعه، ورود اهل بیت(ع) را در روز اربعین سال ۶۱ ق انکار کرده اند[۸].
- اربعین روزی است که برافراشته شدن پرچم پیام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، خانوادۀ امام حسین(ع) به کربلا آمده باشند و چه نیامده باشند[۹]. اربعین فقط روزی از روزهای سال نیست، بلکه آیینه‌ای است در برابر چشمان میلیون‌ها انسان متعهد که در آن تصویری از نهضت و قیام خونین محرّم نقش می‌بندد. اربعین، روز باشکوهی است که از خون حسین(ع)، حیات گرفت و نقطۀ آغاز تبلیغ آرمان کربلا از طریق اشک شد؛ چرا که در این روز، نخستین مجلس عزاداری برای اباعبدالله و تبلیغ آرمان آن حضرت در کنار تربتش برپا شد[۱۰].
اهمیت اربعین
- اهمیت اربعین از کجاست؟ صرف اینکه چهل روز از شهادت شهید می‌گذرد چه خصوصیتی دارد؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین حسینی یاد شهادت امام حسین(ع) زنده شد. اگر این شهادت عظیم در تاریخ اتفاق می‌افتاد یعنی حسین بن علی و بقیۀ شهیدان در کربلا شهید می‌شدند اما بنی امیه موفق می‌شدند، همانطور که خود حسین و یاران عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را زیر خاک پنهان کردند، یاد آنها را هم از خاطرۀ نسل بشر محو کنند، در این صورت آیا این شهادت برای عالم اسلام فایده‌ای می‌داشت؟ یا اگر هم برای آن روز یک اثری می‌گذاشت، آیا این خاطره در تاریخ، برای نسل‌های بعد، برای گرفتاری‌ها و سیاهی‌ها و تاریکی‌ها و یزیدی‌های دوران آیندۀ تاریخ هم اثری روشنگر و افشا کننده می‌داشت؟[۱۱].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، صفحه ۴۵.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۳.
- ↑ «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْإِحْدَی وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم»؛ مفید، محمد بن محمد، کتاب المزار، ص ۵۳
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
- ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۳۹
- ↑ «مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یرِیدُ زِیارَةَ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع) إِنْ کانَ مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیئَةً.. حَتَّی إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ، وَ إِذَا قَضَی مَنَاسِکهُ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّی إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَک فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّک یقْرِئُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَک مَا مَضَی»؛ وسائل الشیعه ج۱۴ ص۴۳۹ ح۱۹۵۵۳، به نقل از تهذیب الاحکام ج۶،ص۴۳،ح۸۹.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
- ↑ گزیده ایی از بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۶۸/۶/۲۹؛ ویژه نامۀ اربعین حسینی، سایت روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامۀ دینی.