اربعین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

از جمله مواردی که اربعین در فرهنگ دینی، اسلامی، عرفانی به کار رفته است مواردی همچون کمال عقل انسان در چهل سالگی؛ مبعوث شدن پیامبر (ص) در چهل سالگی و نیز میقات حضرت موسی (ع) با خدا؛ اخلاصِ چهل صباح؛ چله‌نشینی برای رفع حاجت؛ حفظ کردن چهل حدیث؛ دعا برای چهل مؤمن و... است[۱].

مهمترین مصداق اربعین

مهمترین موردی که اربعین در مورد آن به کار می‌‌رود چهلمین روز شهادت حسین بن علی (ع) است که مصادف با روز بیستم ماه صفر است، روز تجدید غم و عزای اهل بیت و شیعه است و گرامیداشت این روز و زیارت امام حسین (ع) و پیاده روی آن بسیار ثواب دارد. امام حسن عسکری (ع) در حدیثی علامت‌های مؤمن را پنج چیز شمرده است: "نماز پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و "بسم الله" را در نماز، آشکارا گفتن"[۲]. زیارت اربعین که در این روز مستحب است در کتب دعا آمده است و اینگونه شروع می‌شود: «السلامُ عَلی وَلِی اللهِ وَ حَبیبِهِ...» این متن از طریق صفوان جمال از امام صادق (ع) روایت شده است[۳].

منابع

پانویس

  1. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۳؛ نظری مقدم، جواد، مقاله «اربعین»، فرهنگ سوگ شیعی، ص ۴۲.
  2. «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْإِحْدَی وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم‏»؛ مفید، محمد بن محمد، کتاب المزار، ص ۵۳
  3. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی؛ نظری مقدم، جواد، مقاله «اربعین»، فرهنگ سوگ شیعی، ص ۴۲.