عبدالله بن علی بن ابی‌طالب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
عبدالله بن علی بن ابی‌طالب
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملعبدالله بن علی بن ابی‌طالب
جنسیتمرد
از قبیلهقریش
از تیرهبنی هاشم
پدرعلی ابن ابی‌طالب
مادرام البنین
برادر
تاریخ تولد۳۵ هجری
محل تولدمدینه
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحابامام حسین
حضور در جنگواقعه کربلا
علت شهادتشهادت در رکاب امام حسین (ع)

مقدمه

عبدالله، فرزند امیرالمؤمنین(ع)، از جمله چهار پسر ام‌البنین، دختر حزام است که در کربلا به شهادت رسید[۱]. برخی نام وی را عبدالله اکبر و کنیه‌اش را ابومحمد نوشته‌اند[۲]. او هشت سال از حضرت عباس کوچک‌تر بود و شش سال در زمان پدرش، علی (ع) و ۲۵ سال یعنی همه عمرش را در روزگار امام حسین (ع) زندگی کرد و از خود فرزندی به یادگار نگذاشت[۳].

در روز عاشورا پس از آنکه حضرت ابوالفضل (ع) شهادت بسیاری از خاندانش را مشاهده کرد خطاب به برادران خود فرمود: برادرانم، جانم به فدای شما باد! پیش بروید و جان خویش را سپر سید و آقای خود نموده از وی حمایت کنید و ثابت‌قدم باشید تا در کنار او به شهادت برسید. آنان به فرمان برادر به میدان رفتند و تمام تیرها و نیزه‌ها و شمشیرها را به جان خریده به فیض شهادت نایل گشتند. عبدالله بن علی (ع) پیش از برادران خویش به میدان رفت و چنین رجز خواند:

أَنَا ابْنُ ذِي النَّجْدَةِ وَ الْإِفْضَالِذَاكَ عَلِيُّ الْخَيْرِ ذُو الْفَعَالِ‏
سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ ذُو النَّكَالِفِي كُلِّ‏ يَوْمٍ‏ ظَاهِرِ الْأَهْوَالِ
من پسر آن دلاور مرد بافضیلتم که او علی پاک خصال و نیکو رفتار است، شمشیر رسول خدا دردآور است و هر روز ترس و بیم ایجاد می‌‌کند[۴].

عبدالله جنگ شدیدی کرد تا آنکه با هانی بن ثبیت حضرمی درگیر شد و پس از رد و بدل شدن دو ضربت با ضربه‌ای که بر فرق وی فرود آمد به شهادت رسید[۵]. برخی آورده‌اند: خولی بن یزید اصبحی به وی نیزه زد و مردی از بنی‌تمیم بن دارم او را به شهادت رساند.

در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه بر وی چنین درود فرستاده شده است:«السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ مُبْلَى الْبَلَاءِ وَ الْمُنَادِي‏ بِالْوَلَاءِ فِي‏ عَرْصَةِ كَرْبَلَاءَ الْمَضْرُوبِ مُقْبِلًا وَ مُدْبِراً لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ هَانِيَ بْنَ ثُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيَّ»[۶].

درود بر عبدالله فرزند امیرالمؤمنین (ع)؛ آزمایش شده در مصیبت و منادی دوستی (خاندان رسول‌اللّه) در میدان کربلا، آن کسی که از هر سوی ضربه خورد و زخمدار شد. خدا قاتل وی «هانی بن ثُبیتِ حضرمی» را لعنت کند![۷].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تاریخ طبری، ج۵، ص۱۵۳، ۴۱۵، ۴۳۸ و ۴۶۵، دارالمعارف؛ مروج الذهب، ج۳، ص۶۳.
  2. ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۳۶-۳۳۷؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۵۰.
  3. مقاتل الطالبیین، ص۸۱-۸۲، دارالمعرفة؛ ابصارالعین، ص۶۷-۶۸، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة.
  4. مناقب ابن شهرآشوب، ص۱۰۷؛ ابصارالعین، ص۶۶.
  5. مناقب، ج۴، ص۱۱۶؛ مقاتل الطالبیین، ص۸۱-۸۲، دارالمعرفة؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۸-۴۴۹ و ۴۶۸، دارالمعارف؛ مقتل الحسین (ع)، خوارزمی، ج۲، ص۳۴، انوارالهدی؛ ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید؛ ابصارالعین، ص۶۷-۶۸، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة؛ منتهی الآمال، ج۱، ص۷۰۲؛ نفس المهموم، ص۲۹۵-۲۹۶؛ ذخیرة الدارین، ص۱۴۱؛ وسیلة الدارین، ص۲۵۷-۲۵۸.
  6. اقبال الاعمال، ج۳، ص۷۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۶۳.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۴۲-۲۴۳.