تدبر در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تدبر است. "تدبر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تدبر در قرآن - تدبر در حدیث - تدبر در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تدبر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• تدبّر: تفکّر، تأمل، اندیشیدن، ژرف‌اندیشی و درک عمیق.
• كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ.
• خداوند همگان را به تأمل و ژرف‌اندیشی در قرآن دعوت کرده است. آهنگ و سیاق آیاتی که به ژرف‌اندیشی در قرآن دعوت می‌کند، با نوعی توبیخ و اعتراض همراه است: أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ، أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا.
• معنای تدبّر در قرآن این است که این کتاب نازل‌ شده بر پیامبر اکرم(ص)، بسیاری از خیرات و برکات عمومی و خاص را در خود دارد تا مردم با تأمل و ژرف‌اندیشی در آنها، هدایت شوند و حجت بر آنها تمام شود. همچنین راه رسیدن به سعادت ابدی تبعیت از قرآنی است که کتاب هدایت و رحمت است.
• قرآن مایۀ شفای کسانی است که به آن تمسک کنند. از این آیات شریفه می‌توان وجوب معرفت معانی قرآن را استنباط کرد.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس