فطحیه در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:فطحیه]] | [[رده:فطحیه]] | ||
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] |
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۵۴
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل فطحیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- پیروان عبدالله افطح، فرزند امام صادق (ع) را گویند. پس از شهادت امام صادق (ع) گروهی از شیعیان از آن رو که عبدالله افطح فرزند ارشد امام صادق (ع) بود و دعوی امامت کرد، بدو گرویدند[۱]. فطحیه به حدیثی از امام صادق (ع) تمسک جستند که بنابر آن، امام باید فرزند ارشد امام پیشین باشد[۲].
- فطحیه معتقد بودند که چون امام از دنیا میرود، امام بعدی او را غسل میدهد و بر او نماز میگزارد و او را در قبر مینهد و انگشتریاش را به وراثت میبرد[۳][۴].
- فرقه فطحیه به دلایل متعدد بقا نیافت و پس از مدتی از میان رفت؛ از جمله آنکه:
- به اعتقادات عبدالله، کژیها و ناراستیهایی راه یافته بود. او به باورهای حشویه و مرجئه گرایش داشت و امام صادق (ع) نیز از این امر آگاه بود[۵][۶].
- عبدالله از دانشِ بایسته امامت بینصیب بود و از این رو، روایتی درباره حلال و حرام از او روایت نکردهاند. چون پیروانش چیزی از او میپرسیدند، درمیماند و پاسخ نمیداد[۷].
- عبدالله پس از پدر، بیش از هفتاد روز زنده نماند. او فرزند ذکوری نیز نداشت. این عوامل موجب گشت تا برخی شیعیان از همان آغاز، امامت او را برنتابند و نپذیرند. برخی دیگر از شیعیان نیز پس از مرگ عبدالله از عقیده خویش برگشتند و به امامت حضرت موسی بن جعفر (ع) گرویدند[۸][۹].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ فرهنگ فرق اسلامی، ۶۵.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 360.
- ↑ الملل والنحل، ۱/ ۱۶۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 360.
- ↑ مصنفات الشیخ المفید، ۱۱/ جزء ۲/ ۲۱۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 360.
- ↑ ر.ک: فرق الشیعه، ۸۸.
- ↑ فرق و مذاهب کلامی، ۶۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 360.