اصحاب فرعون: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'نفر' به 'نفر')
خط ۱۱: خط ۱۱:
منظور از قوم فرعون در این آیات، همان "قبطیان" [[مصر]] یعنی هواداران [[سپاهیان]] فرعون بودند. داستان نابودی قوم فرعون که ناشی از [[غرور]] و [[نخوت]] و سوء‌تدبیر فرعون بود، در [[قرآن کریم]] مسطور و [[اجمال]] آن به‌این شرح است.
منظور از قوم فرعون در این آیات، همان "قبطیان" [[مصر]] یعنی هواداران [[سپاهیان]] فرعون بودند. داستان نابودی قوم فرعون که ناشی از [[غرور]] و [[نخوت]] و سوء‌تدبیر فرعون بود، در [[قرآن کریم]] مسطور و [[اجمال]] آن به‌این شرح است.


پس از آنکه [[بنی‌اسرائیل]] آماده حرکت به سوی [[سرزمین]] [[موعود]] شدند و به کرانه‌های نیل رسیدند، [[فرعونیان]] [[آگاه]] شدند و با لشکری [[عظیم]] آنها را تعقیب کردند. [[بنی‌اسرائیل]] خود را در محاصره دریا و [[دشمن]] می‌دیدند. به [[موسی]]{{ع}} [[دستور]] داده شد که راهی خشک برای آنها در دریا بگشا که نه از تعقیب فرعونیان ترسی داشته باشند و نه از [[غرق]] شدن در دریا {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى}}<ref>«و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شب راهی کن و راهی خشک در دریا برای آنان بگشا (چنان که) نه از سر رسیدن (دشمن) بترسی و نه (از غرق شدن) بهراسی» سوره طه، آیه ۷۷.</ref>. به این ترتیب، موسی{{ع}} و بنی‌اسرائیل وارد جاده‌هایی شدند که با کنار رفتن آب‌ها در درون دریا پدیدار شد. در این هنگام، فرعون لشکریانش را درپی بنی‌اسرائیل فرستاد و خود نیز وارد همان جاده‌ها شد. هنگامی که آخرین [[نفر]] [[لشکر]] فرعون وارد دریا شد و آخرین فرد از بنی‌اسرائیل از آن بیرون رفت، به امواج آب [[فرمان]] داده شد به جای نخستین بازگردد. به‌این ترتیب، فرعون و قومش در چنگ [[غضب الهی]] [[جان]] باختند<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۳، صفحه (۲۵۷-۲۵۹)؛ خرمشاهی، بهاءالدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۲، صفحه:۱۵۵۶-۱۵۵۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۸.</ref>
پس از آنکه [[بنی‌اسرائیل]] آماده حرکت به سوی [[سرزمین]] [[موعود]] شدند و به کرانه‌های نیل رسیدند، [[فرعونیان]] [[آگاه]] شدند و با لشکری [[عظیم]] آنها را تعقیب کردند. [[بنی‌اسرائیل]] خود را در محاصره دریا و [[دشمن]] می‌دیدند. به [[موسی]]{{ع}} [[دستور]] داده شد که راهی خشک برای آنها در دریا بگشا که نه از تعقیب فرعونیان ترسی داشته باشند و نه از [[غرق]] شدن در دریا {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى}}<ref>«و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شب راهی کن و راهی خشک در دریا برای آنان بگشا (چنان که) نه از سر رسیدن (دشمن) بترسی و نه (از غرق شدن) بهراسی» سوره طه، آیه ۷۷.</ref>. به این ترتیب، موسی{{ع}} و بنی‌اسرائیل وارد جاده‌هایی شدند که با کنار رفتن آب‌ها در درون دریا پدیدار شد. در این هنگام، فرعون لشکریانش را درپی بنی‌اسرائیل فرستاد و خود نیز وارد همان جاده‌ها شد. هنگامی که آخرین نفر [[لشکر]] فرعون وارد دریا شد و آخرین فرد از بنی‌اسرائیل از آن بیرون رفت، به امواج آب [[فرمان]] داده شد به جای نخستین بازگردد. به‌این ترتیب، فرعون و قومش در چنگ [[غضب الهی]] [[جان]] باختند<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۳، صفحه (۲۵۷-۲۵۹)؛ خرمشاهی، بهاءالدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۲، صفحه:۱۵۵۶-۱۵۵۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۸.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۴

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

قصه قوم فرعون در آیات ﴿وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ وَفِي ذَلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ[۱]، ﴿وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ[۲].[۳] و با تعبیر "آل‌فرعون" و "قوم فرعون" آمده است.

منظور از قوم فرعون در این آیات، همان "قبطیان" مصر یعنی هواداران سپاهیان فرعون بودند. داستان نابودی قوم فرعون که ناشی از غرور و نخوت و سوء‌تدبیر فرعون بود، در قرآن کریم مسطور و اجمال آن به‌این شرح است.

پس از آنکه بنی‌اسرائیل آماده حرکت به سوی سرزمین موعود شدند و به کرانه‌های نیل رسیدند، فرعونیان آگاه شدند و با لشکری عظیم آنها را تعقیب کردند. بنی‌اسرائیل خود را در محاصره دریا و دشمن می‌دیدند. به موسی(ع) دستور داده شد که راهی خشک برای آنها در دریا بگشا که نه از تعقیب فرعونیان ترسی داشته باشند و نه از غرق شدن در دریا ﴿وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى[۴]. به این ترتیب، موسی(ع) و بنی‌اسرائیل وارد جاده‌هایی شدند که با کنار رفتن آب‌ها در درون دریا پدیدار شد. در این هنگام، فرعون لشکریانش را درپی بنی‌اسرائیل فرستاد و خود نیز وارد همان جاده‌ها شد. هنگامی که آخرین نفر لشکر فرعون وارد دریا شد و آخرین فرد از بنی‌اسرائیل از آن بیرون رفت، به امواج آب فرمان داده شد به جای نخستین بازگردد. به‌این ترتیب، فرعون و قومش در چنگ غضب الهی جان باختند[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. فرهنگ‌نامه علوم قرآنی

پانویس

  1. «و (یاد کنید) آنگاه را که شما را از فرعونیان رهانیدیم که به شما عذابی سخت می‌چشاندند، پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده می‌گذاردند و در آن از سوی پروردگارتان برای شما آزمونی سترگ بود» سوره بقره، آیه ۴۹.
  2. «و (یاد کنید) آنگاه را که دریا را با (ورود) شما شکافتیم پس شما را رهانیدیم و فرعونیان را در حالی که خود می‌نگریستید، غرق کردیم» سوره بقره، آیه ۵۰.
  3. سوره قصص، آیه ۳۸-۴۰ و سوره طه، آیه ۵۷-۷۶.
  4. «و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شب راهی کن و راهی خشک در دریا برای آنان بگشا (چنان که) نه از سر رسیدن (دشمن) بترسی و نه (از غرق شدن) بهراسی» سوره طه، آیه ۷۷.
  5. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۳، صفحه (۲۵۷-۲۵۹)؛ خرمشاهی، بهاءالدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۲، صفحه:۱۵۵۶-۱۵۵۷.
  6. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۲۸.