نفر
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«نفر» به معنای حضور و بسیج به هنگام فراخوانی است و این واژه در قرآن در دو مورد به‌کار رفته است.
نخست: در مورد حضور در صحنه‌های تفقه و آموزش دین: ﴿فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ﴾[۱].
دوم: در مورد جهاد مورد تأکید قرار گرفته که در آیه شریفه: ﴿انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا﴾[۲] ﴿أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ﴾[۳]. ﴿إِلَّا تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ﴾[۴].
فقها وجوب «نفر» به معنای حضور به هنگام فراخوانی و نیاز را در هر دو مورد: تفقه در دین و جهاد در راه خدا واجب کفایی دانسته و بر آن اتفاق نظر دارند[۵]. وجوب «نفر» به معنای فوق در فقه شیعه در هر دو حالت جهاد دفاعی و جهاد ابتدایی حکم یکسان دارد؛ زیرا مفروض در «نفر» فراخوانی نیروهای ذخیره توسط امام معصوم(ع) و یا ولی امر مسلمین است که فرامین وی به عنوان احکام حکومتی لازم‌الاجراء است[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ «و مؤمنان نباید همگی رهسپار (جهاد یا آموختن دانش) شوند؛ اما چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند باشد که بپرهیزند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.
- ↑ «سبکبار و گرانبار رهسپار شوید و با مال و جانتان در راه خداوند جهاد کنید» سوره توبه، آیه ۴۱.
- ↑ «ای مؤمنان! چگونه‌اید که چون به شما گفته شود در راه خداوند رهسپار (جنگ) گردید، گرانخیزی می‌ورزید؟» سوره توبه، آیه ۳۸.
- ↑ «اگر رهسپار نگردید (خداوند) شما را به عذابی دردناک دچار می‌کند و قومی دیگر را به جای شما می‌آورد» سوره توبه، آیه ۳۹.
- ↑ فتح القدیر، ج۴، ص۲۷۸؛ المغنی، ج۸، ص۳۴۶؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۴ به بعد؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۶۸.
- ↑ فقه سیاسی، ج۶، ص۸۳ – ۸۲.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۷۲۲.