اصطفاء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اصطفاء در قرآن]] - [[اصطفاء در حدیث]] - [[اصطفاء در کلام اسلامی]] - [[اصطفاء در عرفان اسلامی]] - [[اصطفاء در فقه سیاسی]] - [[مقام اصطفاء]]</div> | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اصطفاء در قرآن]] - [[اصطفاء در حدیث]] - [[اصطفاء در کلام اسلامی]] - [[اصطفاء در عرفان اسلامی]] - [[اصطفاء در فقه سیاسی]] - [[مقام اصطفاء]]</div> | ||
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۴
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصطفاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
اصطفاء گزینش شخص یا چیزی برای خالص ساختن از آلودگی و کدورت[۱].
واژه‌شناسی لغوی
- واژه اصطفاء از باب افتعال و از ریشه "ص ـ ف ـ و" است. لغویان صفو را به معنای ضد کدر[۲]، خلوص شیء از آمیختگی با غیر خود یا از آلودگی و کدورت[۳] و نیز بهترین هر چیز دانسته‌اند[۴]. با توجه به دلالت باب افتعال بر گزینش و اختیار[۵]، اصطفاء به معنای برگزیدن شخص یا چیزی برای خالص کردن آن از آلودگی و کدورت است[۶][۷].
اصطفاء در قرآن
حقیقت اصطفاء و اختصاص آن به خداوند
رابطه اصطفاء با نبوت و عصمت
برگزیدگان
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ خراسانی، محمد مهدی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۴۷۷ - ۴۸۵.
- ↑ التحقیق، ج۶، ص۲۵۷ـ۲۵۸؛ ترتیب‌العین، ص۴۵۲، «صفو»؛ فرهنگ‌جامع، ج۳، ص۱۶۸۷.
- ↑ نثر طوبی، ج۲، ص۴۹؛ مفردات، ص۴۸۷؛ التحقیق، ج۶، ص۲۵۷، «صفو».
- ↑ ترتیب‌العین، ص۴۵۲، «صفو».
- ↑ التحقیق، ج۶، ص۲۵۸، «صفو».
- ↑ التحقیق، ج۶، ص۲۵۹، «صفو».
- ↑ خراسانی، محمد مهدی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۴۷۷ - ۴۸۵.