سلطان محمد گنابادی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<onlyinclude> | <onlyinclude> | ||
[[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سلطان محمد گنابادی]]]] | [[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سلطان محمد گنابادی]]]] | ||
سلطان محمد گنابادی (متولد ۱۲۵۱ق بیدخت گناباد و متوفای ۱۳۲۷ ق گناباد)، از مشهورترین [[عارفان]] و [[اندیشمندان]] [[سلسله نعمت اللهیه]] است. وی پس از تحصیل مقدمات [[علوم دینی]] در شهر خود، در هفده سالگی به [[مشهد مقدس]] و در ادامه به [[عتبات عالیات]] [[سفر]] کرد و [[علوم فقهی]] و [[تفسیری]] را نزد استادان [[حوزه‌های علوم اسلامی]] فرا گرفت و به درجه [[اجتهاد]] رسید. سپس به [[ایران]] مراجعت کرد نزد [[حاج ملا هادی سبزواری]] به تحصیل [[حکمت]] مشغول شد و بر [[حکمت مشاء]] و [[حکمت متعالیه|متعالیه]] [[ملاصدرا]] تسلط یافت. پس از چندی به راهنمایی استاد خود، [[ملا هادی سبزواری]] به سلک ارادتمندان [[حاج محمد کاظم اصفهانی]] ملقب به «[[سعادت علیشاه]]» درآمد و بعداً به مقام جانشینی او در سلسله نعمت اللهیه رسید. سرانجام در سال ۱۳۲۷ ق در شهر [[گناباد]] [[وفات]] کرد. آرامگاه او در این شهر [[زیارتگاه]] مردم است. از آثار اوست: ''«[[سعادتنامه]]»''، ''«[[مجمع السعادات]]»''، ''«[[تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده (کتاب)|تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده]]»''، ''«[[ولایت نامه]]»'' و ''«[[بشارة المؤمنین]]»''<ref>[[سید رضا باقریان موحد|باقریان موحد، سید رضا]]، [[تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده (مقاله)|مقاله «تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>. | [[سلطان محمد گنابادی]] (متولد ۱۲۵۱ق بیدخت گناباد و متوفای ۱۳۲۷ ق گناباد)، از مشهورترین [[عارفان]] و [[اندیشمندان]] [[سلسله نعمت اللهیه]] است. وی پس از تحصیل مقدمات [[علوم دینی]] در شهر خود، در هفده سالگی به [[مشهد مقدس]] و در ادامه به [[عتبات عالیات]] [[سفر]] کرد و [[علوم فقهی]] و [[تفسیری]] را نزد استادان [[حوزه‌های علوم اسلامی]] فرا گرفت و به درجه [[اجتهاد]] رسید. سپس به [[ایران]] مراجعت کرد نزد [[حاج ملا هادی سبزواری]] به تحصیل [[حکمت]] مشغول شد و بر [[حکمت مشاء]] و [[حکمت متعالیه|متعالیه]] [[ملاصدرا]] تسلط یافت. پس از چندی به راهنمایی استاد خود، [[ملا هادی سبزواری]] به سلک ارادتمندان [[حاج محمد کاظم اصفهانی]] ملقب به «[[سعادت علیشاه]]» درآمد و بعداً به مقام جانشینی او در سلسله نعمت اللهیه رسید. سرانجام در سال ۱۳۲۷ ق در شهر [[گناباد]] [[وفات]] کرد. آرامگاه او در این شهر [[زیارتگاه]] مردم است. از آثار اوست: ''«[[سعادتنامه]]»''، ''«[[مجمع السعادات]]»''، ''«[[تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده (کتاب)|تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده]]»''، ''«[[ولایت نامه]]»'' و ''«[[بشارة المؤمنین]]»''<ref>[[سید رضا باقریان موحد|باقریان موحد، سید رضا]]، [[تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده (مقاله)|مقاله «تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>. | ||
</onlyinclude> | </onlyinclude> | ||
نسخهٔ ۱۲ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۸
سلطان محمد گنابادی (متولد ۱۲۵۱ق بیدخت گناباد و متوفای ۱۳۲۷ ق گناباد)، از مشهورترین عارفان و اندیشمندان سلسله نعمت اللهیه است. وی پس از تحصیل مقدمات علوم دینی در شهر خود، در هفده سالگی به مشهد مقدس و در ادامه به عتبات عالیات سفر کرد و علوم فقهی و تفسیری را نزد استادان حوزه‌های علوم اسلامی فرا گرفت و به درجه اجتهاد رسید. سپس به ایران مراجعت کرد نزد حاج ملا هادی سبزواری به تحصیل حکمت مشغول شد و بر حکمت مشاء و متعالیه ملاصدرا تسلط یافت. پس از چندی به راهنمایی استاد خود، ملا هادی سبزواری به سلک ارادتمندان حاج محمد کاظم اصفهانی ملقب به «سعادت علیشاه» درآمد و بعداً به مقام جانشینی او در سلسله نعمت اللهیه رسید. سرانجام در سال ۱۳۲۷ ق در شهر گناباد وفات کرد. آرامگاه او در این شهر زیارتگاه مردم است. از آثار اوست: «سعادتنامه»، «مجمع السعادات»، «تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده»، «ولایت نامه» و «بشارة المؤمنین»[۱].