خولی بن یزید اصبحی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[خولی بن یزید اصبحی]] از دژخیمان [[کوفه]] و [[دشمنان اهل بیت]]{{ع}} بود. پس از آنکه [[امام حسین]]{{ع}} [[روز عاشورا]] در [[قتلگاه]] بر [[زمین]] افتاد، جلو آمد تا سر مطهّر [[حضرت]] را جدا کند. وی به [[اتفاق]] [[حمید بن مسلم ازدی]]، سر [[امام حسین]] را نزد [[ابن زیاد]] برد؛ امّا چون دیر شده و در قصر بسته بود، خولی سر مطهّر را [[شب]] به منزل برد و پنهان کرد. او دو [[زن]] داشت. چون زنش فهمید که سر [[حسین]]{{ع}} را به [[خانه]] آورده، [[کینه]] او را به [[دل]] گرفت و از رختخواب بلند شد و دیگر با او همبستر نشد. خولی در ایّام مختار پنهان بود. [[زن]] دیگرش (به نام عیوف بنت مالک) جای او را به [[یاران مختار]] خبر داد. این [[زن]] از آن هنگام که خولی سر [[ابا عبد الله]]{{ع}} را آورده بود با او [[دشمن]] شده بود. خولی را گرفته، کشتند<ref>اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۶۱۲؛ بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۲۵.</ref>. آن [[شب]] که خولی سر [[مطهر]] را به منزل خویش برده بود، همسرش از آن اتاق یا تنوری که سر در آن نهاده شده بود، نوری را دید که به [[آسمان]] کشیده شده است<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۳۹۱.</ref>. | [[خولی بن یزید اصبحی]] از دژخیمان [[کوفه]] و [[دشمنان اهل بیت]]{{ع}} بود. پس از آنکه [[امام حسین]]{{ع}} [[روز عاشورا]] در [[قتلگاه]] بر [[زمین]] افتاد، جلو آمد تا سر مطهّر [[حضرت]] را جدا کند. وی به [[اتفاق]] [[حمید بن مسلم ازدی]]، سر [[امام حسین]] را نزد [[ابن زیاد]] برد؛ امّا چون دیر شده و در قصر بسته بود، خولی سر مطهّر را [[شب]] به منزل برد و پنهان کرد. او دو [[زن]] داشت. چون زنش فهمید که سر [[حسین]]{{ع}} را به [[خانه]] آورده، [[کینه]] او را به [[دل]] گرفت و از رختخواب بلند شد و دیگر با او همبستر نشد. خولی در ایّام مختار پنهان بود. [[زن]] دیگرش (به نام [[عیوف بنت مالک]]) جای او را به [[یاران مختار]] خبر داد. این [[زن]] از آن هنگام که خولی سر [[ابا عبد الله]]{{ع}} را آورده بود با او [[دشمن]] شده بود. خولی را گرفته، کشتند<ref>اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۶۱۲؛ بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۲۵.</ref>. آن [[شب]] که خولی سر [[مطهر]] را به منزل خویش برده بود، همسرش از آن اتاق یا تنوری که سر در آن نهاده شده بود، نوری را دید که به [[آسمان]] کشیده شده است<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۳۹۱.</ref>. «تنور خولی» از همین جا در مرثیه‌ها [[راه]] یافته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۷۹.</ref>. | ||
{{قاتلان امام حسین}} | {{قاتلان امام حسین}} | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۱
مقدمه
خولی بن یزید اصبحی از دژخیمان کوفه و دشمنان اهل بیت(ع) بود. پس از آنکه امام حسین(ع) روز عاشورا در قتلگاه بر زمین افتاد، جلو آمد تا سر مطهّر حضرت را جدا کند. وی به اتفاق حمید بن مسلم ازدی، سر امام حسین را نزد ابن زیاد برد؛ امّا چون دیر شده و در قصر بسته بود، خولی سر مطهّر را شب به منزل برد و پنهان کرد. او دو زن داشت. چون زنش فهمید که سر حسین(ع) را به خانه آورده، کینه او را به دل گرفت و از رختخواب بلند شد و دیگر با او همبستر نشد. خولی در ایّام مختار پنهان بود. زن دیگرش (به نام عیوف بنت مالک) جای او را به یاران مختار خبر داد. این زن از آن هنگام که خولی سر ابا عبد الله(ع) را آورده بود با او دشمن شده بود. خولی را گرفته، کشتند[۱]. آن شب که خولی سر مطهر را به منزل خویش برده بود، همسرش از آن اتاق یا تنوری که سر در آن نهاده شده بود، نوری را دید که به آسمان کشیده شده است[۲]. «تنور خولی» از همین جا در مرثیه‌ها راه یافته است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۶۱۲؛ بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۲۵.
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۳۹۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۹.