عمرو بن قرظه انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'زیارت ناحیه' به 'زیارت ناحیه')
خط ۱۲: خط ۱۲:
[[روز عاشورا]] جلوی [[امام حسین]]{{ع}} [[ایستاده]] بود و تیر‌های [[دشمن]] را با سینه و پیشانی خود به [[جان]] می‌خرید و اینگونه از [[جان]] [[امام]] محافظت می‌کرد. زخم‌های زیادی بر پیکرش نشست. به [[امام]] خطاب کرد که: ای پسر [[پیامبر]]!آیا [[وفا]] کردم؟ [[حضرت]] فرمود: آری! تو پیش از من به [[بهشت]] می‌روی. از من به [[پیامبر]] [[سلام]] برسان و بگو که من در پی تو می‌آیم و.... افتاد و [[شهید]] شد<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۳۰۶.</ref>.
[[روز عاشورا]] جلوی [[امام حسین]]{{ع}} [[ایستاده]] بود و تیر‌های [[دشمن]] را با سینه و پیشانی خود به [[جان]] می‌خرید و اینگونه از [[جان]] [[امام]] محافظت می‌کرد. زخم‌های زیادی بر پیکرش نشست. به [[امام]] خطاب کرد که: ای پسر [[پیامبر]]!آیا [[وفا]] کردم؟ [[حضرت]] فرمود: آری! تو پیش از من به [[بهشت]] می‌روی. از من به [[پیامبر]] [[سلام]] برسان و بگو که من در پی تو می‌آیم و.... افتاد و [[شهید]] شد<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص۳۰۶.</ref>.


نامش در [[زیارت]] [[ناحیه]] آمده است. برخی هم شهادتش را در عرصۀ میدان و پس از [[رجز]] و رزم گفته‌اند. [[رجز]] او چنین بود: {{عربی|"قَدْ عَلِمَتْ كَتِيبَةُ الْأَنْصَارِأَنِّي سَأَحْمِي حَوْزَةَ الذِّمَارِ ضَرْبَ غُلاَمٍ غَيْرِ نَكْسٍ شَارِيدُونَ حُسَيْنٍ مُهْجَتِي وَ دَارِي"}}<ref>عبرات المصطفین، ج۲، ص۳۰.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۵۶.</ref>
نامش در [[زیارت ناحیه]] آمده است. برخی هم شهادتش را در عرصۀ میدان و پس از [[رجز]] و رزم گفته‌اند. [[رجز]] او چنین بود: {{عربی|"قَدْ عَلِمَتْ كَتِيبَةُ الْأَنْصَارِأَنِّي سَأَحْمِي حَوْزَةَ الذِّمَارِ ضَرْبَ غُلاَمٍ غَيْرِ نَكْسٍ شَارِيدُونَ حُسَيْنٍ مُهْجَتِي وَ دَارِي"}}<ref>عبرات المصطفین، ج۲، ص۳۰.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۵۶.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۹


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

عمرو بن قرظه انصاری از شهدای کربلاست. پدر او (قرظه) از اصحاب علی(ع) و از خزرجیانی بود که به کوفه آمد و آنجا ماندگار شد و در رکاب علی(ع) با دشمنانش جنگید. عمرو، از کوفه آمد و در کربلا، روز ششم محرّم به سید الشهدا(ع) پیوست. امام در گفتگوهایش با عمر سعد، او را برای مکالمه می‌فرستاد و او جواب می‌آورد، تا آنکه شمر از کوفه آمد و این مذاکره قطع شد[۱].

روز عاشورا جلوی امام حسین(ع) ایستاده بود و تیر‌های دشمن را با سینه و پیشانی خود به جان می‌خرید و اینگونه از جان امام محافظت می‌کرد. زخم‌های زیادی بر پیکرش نشست. به امام خطاب کرد که: ای پسر پیامبر!آیا وفا کردم؟ حضرت فرمود: آری! تو پیش از من به بهشت می‌روی. از من به پیامبر سلام برسان و بگو که من در پی تو می‌آیم و.... افتاد و شهید شد[۲].

نامش در زیارت ناحیه آمده است. برخی هم شهادتش را در عرصۀ میدان و پس از رجز و رزم گفته‌اند. رجز او چنین بود: "قَدْ عَلِمَتْ كَتِيبَةُ الْأَنْصَارِأَنِّي سَأَحْمِي حَوْزَةَ الذِّمَارِ ضَرْبَ غُلاَمٍ غَيْرِ نَكْسٍ شَارِيدُونَ حُسَيْنٍ مُهْجَتِي وَ دَارِي"[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. عنصر شجاعت، ج۲، ص۱۶۰.
  2. مقتل الحسین، مقرم، ص۳۰۶.
  3. عبرات المصطفین، ج۲، ص۳۰.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۵۶.