مسعود هاشمی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 8...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{ب|''احمي عن ابن المصطفى المختار''|2=''عن الحسين وآله الاطهار''}} | {{ب|''احمي عن ابن المصطفى المختار''|2=''عن الحسين وآله الاطهار''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
:امروز با [[شمشیر]] برّان هندی که همچون [[آتش]] است همه [[کافران]] را میکشم، از [[فرزند | :امروز با [[شمشیر]] برّان هندی که همچون [[آتش]] است همه [[کافران]] را میکشم، از [[فرزند]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} یعنی [[حسین]]{{ع}} و [[خاندان]] پاکش [[حمایت]] میکنم. | ||
سپس به [[دشمن]] [[حمله]] برد و یکصد تن از آنان را به [[خاک]] افکند. در این هنگام یکی از [[شامیان]] و شماری از [[مردم کوفه]] بر سر راه وی کمین کردند و او را کشتند. پس از [[شهادت]] وی [[امام حسین]]{{ع}} ایستاد و اطراف خود را نگاه کرد ولی [[یاوری]] نیافت، سپس گریست چندان که محاسنش خیس گردید<ref>اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۸.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۳۸.</ref> | سپس به [[دشمن]] [[حمله]] برد و یکصد تن از آنان را به [[خاک]] افکند. در این هنگام یکی از [[شامیان]] و شماری از [[مردم کوفه]] بر سر راه وی کمین کردند و او را کشتند. پس از [[شهادت]] وی [[امام حسین]]{{ع}} ایستاد و اطراف خود را نگاه کرد ولی [[یاوری]] نیافت، سپس گریست چندان که محاسنش خیس گردید<ref>اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۸.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۳۸.</ref> |
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۳۷
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
نام او در منابع پیشین نیامده است. ولی به نوشته فاضل دربندی وی پس از موسی بن عقیل رهسپار میدان نبرد شد و چنین رجز خواند:
اليوم اقتل مجمع الكفار | بصارم هندي شبه النّار | |
احمي عن ابن المصطفى المختار | عن الحسين وآله الاطهار |
- امروز با شمشیر برّان هندی که همچون آتش است همه کافران را میکشم، از فرزند پیامبر خدا(ص) یعنی حسین(ع) و خاندان پاکش حمایت میکنم.
سپس به دشمن حمله برد و یکصد تن از آنان را به خاک افکند. در این هنگام یکی از شامیان و شماری از مردم کوفه بر سر راه وی کمین کردند و او را کشتند. پس از شهادت وی امام حسین(ع) ایستاد و اطراف خود را نگاه کرد ولی یاوری نیافت، سپس گریست چندان که محاسنش خیس گردید[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۸.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۳۸.