مسعود هاشمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 8...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۳: خط ۱۳:
{{ب|''احمي عن ابن المصطفى المختار''|2=''عن الحسين وآله الاطهار''}}
{{ب|''احمي عن ابن المصطفى المختار''|2=''عن الحسين وآله الاطهار''}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
:امروز با [[شمشیر]] برّان هندی که همچون [[آتش]] است همه [[کافران]] را می‌کشم، از [[فرزند پیامبر]] [[خدا]]{{صل}} یعنی [[حسین]]{{ع}} و [[خاندان]] پاکش [[حمایت]] می‌کنم.
:امروز با [[شمشیر]] برّان هندی که همچون [[آتش]] است همه [[کافران]] را می‌کشم، از [[فرزند]] [[پیامبر خدا]]{{صل}} یعنی [[حسین]]{{ع}} و [[خاندان]] پاکش [[حمایت]] می‌کنم.


سپس به [[دشمن]] [[حمله]] برد و یکصد تن از آنان را به [[خاک]] افکند. در این هنگام یکی از [[شامیان]] و شماری از [[مردم کوفه]] بر سر راه وی کمین کردند و او را کشتند. پس از [[شهادت]] وی [[امام حسین]]{{ع}} ایستاد و اطراف خود را نگاه کرد ولی [[یاوری]] نیافت، سپس گریست چندان که محاسنش خیس گردید<ref>اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۸.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۳۸.</ref>
سپس به [[دشمن]] [[حمله]] برد و یکصد تن از آنان را به [[خاک]] افکند. در این هنگام یکی از [[شامیان]] و شماری از [[مردم کوفه]] بر سر راه وی کمین کردند و او را کشتند. پس از [[شهادت]] وی [[امام حسین]]{{ع}} ایستاد و اطراف خود را نگاه کرد ولی [[یاوری]] نیافت، سپس گریست چندان که محاسنش خیس گردید<ref>اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۸.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۳۸.</ref>

نسخهٔ ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۳۷


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نام او در منابع پیشین نیامده است. ولی به نوشته فاضل دربندی وی پس از موسی بن عقیل رهسپار میدان نبرد شد و چنین رجز خواند:

اليوم اقتل مجمع الكفاربصارم هندي شبه النّار
احمي عن ابن المصطفى المختارعن الحسين وآله الاطهار
امروز با شمشیر برّان هندی که همچون آتش است همه کافران را می‌کشم، از فرزند پیامبر خدا(ص) یعنی حسین(ع) و خاندان پاکش حمایت می‌کنم.

سپس به دشمن حمله برد و یکصد تن از آنان را به خاک افکند. در این هنگام یکی از شامیان و شماری از مردم کوفه بر سر راه وی کمین کردند و او را کشتند. پس از شهادت وی امام حسین(ع) ایستاد و اطراف خود را نگاه کرد ولی یاوری نیافت، سپس گریست چندان که محاسنش خیس گردید[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۸.
  2. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۳۸.