فطحیه در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[پیروان]] [[عبدالله افطح]]، [[فرزند]] [[امام صادق]] {{ع}} فطحیه نام دارند | [[پیروان]] [[عبدالله افطح]]، [[فرزند]] [[امام صادق]] {{ع}} فطحیه نام دارند و او را [[مهدی موعود]] می‌دانند. پس از [[شهادت امام صادق]] {{ع}} گروهی از [[شیعیان]] از آن رو که [[عبدالله افطح]] [[فرزند]] ارشد [[امام صادق]] {{ع}} بود و [[دعوی امامت]] کرد، بدو گرویدند<ref>فرهنگ فرق اسلامی، ۶۵.</ref>. "[[عبدالله]] افطح" چون سر یا دو پایش پهن بود، از این‌رو او را افطح و پیروانش را "[[افطحیه]]" یا "فطحیه" می‌نامند<ref>مهدی موعود، علی دوانی، ص ۴۳۱.</ref>. فطحیه به [[حدیثی]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[تمسک]] جستند که بنابر آن، [[امام]] باید [[فرزند]] ارشد [[امام]] پیشین باشد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۶۰؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴۴.</ref>. | ||
==اعتقادات فطحیه== | ==اعتقادات فطحیه== | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۳۱
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل فطحیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
پیروان عبدالله افطح، فرزند امام صادق (ع) فطحیه نام دارند و او را مهدی موعود می‌دانند. پس از شهادت امام صادق (ع) گروهی از شیعیان از آن رو که عبدالله افطح فرزند ارشد امام صادق (ع) بود و دعوی امامت کرد، بدو گرویدند[۱]. "عبدالله افطح" چون سر یا دو پایش پهن بود، از این‌رو او را افطح و پیروانش را "افطحیه" یا "فطحیه" می‌نامند[۲]. فطحیه به حدیثی از امام صادق (ع) تمسک جستند که بنابر آن، امام باید فرزند ارشد امام پیشین باشد[۳].
اعتقادات فطحیه
فطحیه معتقد بودند چون امام از دنیا می‌رود، امام بعدی او را غسل می‌دهد و بر او نماز می‌گزارد و او را در قبر می‌نهد و انگشتری‌اش را به وراثت می‌برد[۴].[۵]
دلایل منقرض شدن فطحیه
فرقه فطحیه به دلایل متعدد بقا نیافت و پس از مدتی از میان رفت؛ از جمله آنکه:
- به اعتقادات عبدالله، کژی‌ها و ناراستی‌هایی راه یافته بود. او به باورهای حشویه و مرجئه گرایش داشت و امام صادق (ع) نیز از این امر آگاه بود[۶].
- عبدالله از دانشِ بایسته امامت بی‌نصیب بود و از این رو، روایتی درباره حلال و حرام از او روایت نکرده‌اند. چون پیروانش چیزی از او می‌پرسیدند، درمی‌ماند و پاسخ نمی‌داد[۷].
- عبدالله پس از پدر، بیش از هفتاد روز زنده نماند. او فرزند ذکوری نیز نداشت. این عوامل موجب گشت تا برخی شیعیان از همان آغاز، امامت او را برنتابند و نپذیرند. برخی دیگر از شیعیان نیز پس از مرگ عبدالله از عقیده خویش برگشتند و به امامت حضرت موسی بن جعفر (ع) گرویدند[۸].[۹]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ فرهنگ فرق اسلامی، ۶۵.
- ↑ مهدی موعود، علی دوانی، ص ۴۳۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۳۶۰؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۴.
- ↑ الملل والنحل، ۱/ ۱۶۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۳۶۰.
- ↑ مصنفات الشیخ المفید، ۱۱/ جزء ۲/ ۲۱۰.
- ↑ فرق الشیعه، ۸۸.
- ↑ فرق و مذاهب کلامی، ۶۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۳۶۰.