جهانبینی دینی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==جستارهای وابسته== +''']] {{پایان منابع}} ==جستارهای وابسته==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']] | * [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} |
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۴
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
جهانبینی دینی در قرآن - جهانبینی دینی در حدیث - جهانبینی دینی در نهج البلاغه - جهانبینی دینی در معارف دعا و زیارات - جهانبینی دینی در کلام اسلامی - جهانبینی دینی در اخلاق اسلامی - جهانبینی دینی در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جهانبینی دینی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- جهانبینی دینی و جهانبینی فلسفی، وحدت قلمرو دارند، هر چند محتوای آنها احیاناً متفاوت میشود و این تفاوت به نگاه ما بستگی دارد.
- اگر به مبدأ معرفت و شناخت، نظر داشته باشیم، با توجه به اینکه مبدأ شناخت جهانبینی فلسفی، عقل و مبادی عقلی است و مبدأ شناخت جهانبینی دینی، وحی و الهام است؛ مسلماً جهانبینی دینی با جهانبینی فلسفی دو نوع است. در برخی ادیان، مانند اسلام، جهانشناسی در متن دین، رنگ فلسفی و استدلالی به خود گرفته و بر مسائلی که عرضه شده است، با تکیه بر عقل، استدلال و برهان اقامه شده است. ازاینرو جهانبینی اسلامی، در عین حال جهانبینیای عقلانی و فلسفی است. البته جهانبینی فلسفی انواعی دارد که مسلماً برخی از آنها با جهانبینی دینی مباینت کلی و با برخی دیگر، به نسبت زیادی توافق دارد.
- از مزایای جهانبینی دینی، علاوه بر دو مزیت جهانبینی فلسفی (ثبات و جاودانگی، و عموم و شمول) قداست بخشیدن به اصول جهانبینی است. با توجه به اینکه یک ایدئولوژی، ایمان میطلبد و تعلق ایمان به یک مکتب، علاوه بر اعتقاد به جاودانگی و تغییرناپذیری اصول آن، مستلزم حرمتی است در حد قداست، روشن میشود که یک جهانبینی آنگاه تکیهگاه یک ایدئولوژی و پایه ایمان قرار میگیرد که رنگ و صبغه دینی داشته باشد[۱].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۹۸-۹۹.